Temat interpretacji

W związku z pismem z dnia 20.01.2004 r. (data wpływu 26.01.2004 r.) złożonym trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Na podstawie § 5 ust 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem nie będącym własnością pracodawcy.

W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości ograniczonej limitem kwoty ustalonej jako iloczyn przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonej w odrębnych przepisach.

W związku z powyższym uznać należy, iż otrzymane przez pracownika należności z tytułu zwrotu kosztów używania pojazdu nie będącego własnością pracodawcy w podróżach służbowych nadal będą korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 a) ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości ograniczonej limitem kwoty ustalonej jako iloczyn przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonej w odrębnych przepisach.

W obowiązującej do końca 2003 r. wersji ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są dwa oddzielne zapisy:

1. art. 21 ust. 1 pkt 13 - zwalniający "ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt stanowiące ich własność", (w którym przez narzędzia, materiały lub sprzęt - należy rozumieć środki trwałe grupy 4-5 i 8 wg Klasyfikacji Środków Trwałych wprowadzonej zarządzeniem Nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych - stanowiącej załącznik Nr 1 do ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)
2. art. 21 ust. 1 pkt 22 - zwalniającej "kwoty otrzymane przez pracowników z tytułu kosztów używania pojazdów samochodowych dla potrzeb zakładu pracy (...) w jazdach lokalnych - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej stawek za 1 km przebiegu pojazdu - określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika według obowiązującego wzoru" (w którym pojazdy samochodowe - znajdują się w 7 grupie ww Klasyfikacji Środków Trwałych).

Ponieważ ustawodawca wyraźnie zróżnicował te rodzaje zwolnień sądzić należy, że w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mieści się zwolnienie, które do 31.12.2003 r. ujęte było w art. 21 ust. 1 pkt 22.

W związku z tym należy uznać, iż otrzymane przez pracownika w 2004 r. pod rządami znowelizowanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.) należności z tytułu zwrotu kosztów używania pojazdów samochodowych w jazdach lokalnych dla potrzeb zakładu pracy nie są zwolnione z podatku dochodowego oraz, że nie mieszczą się w zwolnieniach zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 36 ww znowelizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby wykonywanej działalności:

1. w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowej) w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
2. w jazdach lokalnych - w wysokości przekraczającej wysokośćc) miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powyższego wynika, że pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie te wydatki, ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby wykonywanej działalności, które mieszczą się w limitach (stawkach za kilometr faktycznego przebiegu lub ryczałtu) określonych ww rozporządzeniem ministra.