Temat interpretacji

Artykuł 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r Nr 14, poz. 176 ze zm.) pozwala na odliczenie od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

O tym, jakie wydatki można odliczyć w ramach ulgi o której mowa wyżej stanowi art. 26 ust. 7a cytowanej ustawy. Zawiera on szczegółowy katalog wydatków podlegających odliczeniu. Ma on charakter zamknięty, co oznacza, że w sposób wyczerpujący wymienia wszystkie wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne.

Warunkiem odliczenia wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne w zeznaniu rocznym jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek :1/ orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub2/ decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo 3/ orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 7c cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 cytowanej ustawy - odliczeniu od dochodu podlega m.in. zakup i naprawa indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W związku z powyższym, aby skorzystać z odliczenia od dochodu na podstawie w/w przepisu, wydatki na zakup sprzętu, urządzeń czy narzędzi technicznych powinny cechować się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwiał wykonywanie czynności życiowych w związku z niepełnosprawnością. Zakupiony samochód osobowy wymogów tych nie spełnia ponieważ jest urządzeniem powszechnego użytku, ze swej istoty może być wykorzystywany prze inne osoby.

Biorąc pod uwagę powyższe nie może Pan skorzystać z odliczenia od dochodu poniesionego wydatku na zakup samochodu.