Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Aresztu Śledczego, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 27 marca 2007 r. funkcjonariuszowi Służby Więziennej, w służbie stałej, wydał decyzję o przyznaniu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (art. 90 ust.1 ustawy o Służbie Więziennej). Zgodnie z § 6 ust.1 rozporządzenia, wypłata przyznanej pomocy finansowej może nastąpić jednorazowo lub w dwóch ratach, nie później jednak niż w terminie dwóch lat od dnia wydania decyzji o przyznaniu pomocy.

W omawianym przypadku, ostateczny termin wypłaty Wnioskodawca określił w decyzji na dzień 26 marca 2009 r.

Wnioskodawca z dniem 30 kwietnia 2008 r. rozwiązał stosunek służbowy z funkcjonariuszem, który z dniem 1 maja 2008 r. przeszedł na zaopatrzenie emerytalne, nabywając zgodnie z art. 68 ust.1 ustawy o Służbie Więziennej - prawo do emerytury z tytułu wysługi lat.

Przyznanego świadczenia Wnioskodawca nie wypłacił funkcjonariuszowi do dnia zwolnienia, tj. do 30 kwietnia 2008 r.

Wypłata nastąpiła 26 czerwca 2008 r. w momencie, kiedy funkcjonariusz posiadał już status emeryta.

Areszt Śledczy pobrał od wypłacanego świadczenia zaliczkę na podatek dochodowy (zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i przekazał ją do właściwego urzędu skarbowego.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z art. 2 pkt 2c oraz art. 30 ustawy o emeryturach policyjnych, w ramach zaopatrzenia emerytalnego, emerytowi Służby Więziennej przysługuje m.in. prawo do lokalu mieszkalnego albo pomocy w budownictwie mieszkaniowym na zasadach przewidzianych dla funkcjonariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym przypadku, wypłatę pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego należało potraktować jak świadczenie należne funkcjonariuszowi, którego podstawą wypłaty był stosunek służbowy, a nie jak świadczenie dla emeryta ze względu na fakt uprzedniego pozostawania w takim stosunku. W związku z powyższym, świadczenie należało opodatkować jak przychód ze stosunku służbowego i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Wnioskodawca uważa, że istotne znaczenie ma fakt, iż pomoc finansową przyznano czynnemu funkcjonariuszowi, a termin wypłaty nie może przesądzać o sposobie opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie w myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż świadczenie w postaci pomocy mieszkaniowej zostało przyznane w związku z istnieniem stosunku służbowego pomiędzy funkcjonariuszem a Wnioskodawcą; jest zatem ściśle związane ze źródłem określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunkiem służbowym.

Należy zaznaczyć, że w myśl ww. art. 11 ust. 1 ww. ustawy, osiągnięty przez byłego funkcjonariusza przychód podlega opodatkowaniu w roku jego postawienia do dyspozycji. Jednakże świadczenie to wypłacone przez płatnika byłemu już funkcjonariuszowi, a obecnie emerytowi, należy do przychodów ze stosunku służbowego, ponieważ ich źródłem jest stosunek służbowy, który łączył strony.

W przypadku świadczenia ze stosunku służbowego wypłaconego byłemu funkcjonariuszowi, o formie jego opodatkowania decyduje fakt, iż prawo do jego otrzymania przysługuje pracownikowi w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia związanego ze świadczeniem pracy. Natomiast podatnik o statusie emeryta świadczenia te jedynie faktycznie odbiera. Nie ma dlatego podstaw, aby opodatkowywać przedmiotowe świadczenie w trybie art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% należności.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust.1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 30% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
3. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą , że istotne znaczenie ma fakt, iż pomoc finansową przyznano czynnemu funkcjonariuszowi, a termin wypłaty nie może przesądzić o sposobie opodatkowania.

Zatem wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenie nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% należności, lecz w myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - według obowiązującej w danym roku skali podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.