Temat interpretacji
Czy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem do momentu oddania lokalu do użytkowania podnoszą wartość lokalu (do celów amortyzacji), a od momentu najmu stanowią koszt uzyskania przychodu?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Ch. przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura 30 września 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 września 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
W 2006r. wnioskodawca zaciągnął kredyt na zakup mieszkania od developera z przeznaczeniem na wynajem. Dnia 17 stycznia 2008r. został podpisany akt notarialny nabycia przedmiotowego lokalu. W momencie nabycia mieszkanie było w stanie surowym, wnioskodawca na własny koszt wykończył mieszkanie.Dnia 19 maja 2008r. wnioskodawca podpisał umowę najmu tegoż lokalu. Pod tą datą lokal mieszkalny został przyjęty do ewidencji środków trwałych. Wartość środka trwałego przyjęto w cenie nabycia, powiększoną o odsetki od kredytu oraz koszty modernizacji (mieszkanie było w stanie surowym). Od czerwca wnioskodawca rozpoczął amortyzację wynajmowanego mieszkania, zgodnie z załącznikiem nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 1,5%. Zawarta umowa najmu precyzuje, że jest zawarta na cle mieszkaniowe.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem do momentu oddania lokalu do użytkowania podnoszą wartość lokalu (do celów amortyzacji), a od momentu najmu stanowią koszt uzyskania przychodu...
Zdaniem wnioskodawcy, momentem przyjęcia do używania przedmiotowego środka trwałego jest data podpisania umowy najmu lokalu. Wszystkie wydatki poniesione do tego momentu (materiały wykończeniowe, stolarka wewnętrzna, glazura, urządzenia sanitarne) jak również opłaty notarialne i odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu podnoszą wartość środka trwałego i dlatego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 23 ust. 8 (winno być art. 23 ust. 1 pkt 8) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). A zatem wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania zakupu lokalu mieszkalnego pod wynajem, naliczonych i faktycznie zapłaconych po dacie przyjęcia przedmiotowego środka trwałego do używania z tytułu najmu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Występuje tu również związek przyczynowo-skutkowy. Wydatki na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania przeznaczonego następnie na wynajem wiążą się bezpośrednio z uzyskiwanym przychodem z najmu. Jednocześnie odsetki są ponoszone już po przyjęciu mieszkania do używania. W związku z tym nie zwiększają wartości początkowej mieszkania. Można je więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z najmu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Z treści art. 22a ustawy wynika zatem, że odpisy amortyzacyjne od wynajmowanego lokalu mieszkalnego, stanowią koszt uzyskania przychodu w trakcie trwania umowy najmu. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust. 1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust. 10 ww. ustawy.
Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia,w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Stosownie do art. 22g ust. 3 tej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W myśl powyższych przepisów kwota odsetek od kredytu naliczana i zapłacona do dnia przekazania środka trwałego (tj. lokalu mieszkalnego) do używania (wynajmu) podwyższy wartość początkową lokalu mieszkalnego, będącą podstawą do dokonania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, o ile podatnik podejmie decyzję o jego amortyzacji.
W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został ujęty zamknięty katalog wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów), zaś w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika zatem, że zapłacone odsetki od kredytu, o ile spełniają warunek celowości wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem, są związane z uzyskiwanym przez wnioskodawcę przychodem z najmu i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu można bezpośrednio zaliczyć tylko te odsetki, które zostały faktycznie zapłacone od momentu przekazania lokalu do wynajmu, czyli uruchomienia źródła przychodu, z którym te koszty są związane.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej
niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej,
ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach