Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 22 maja 2006r., który został złożony w tutejszym urzędzie w dniu 13 czerwca 2006r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z używaniem i utrzymaniem samochodu użyczonego do celów działalności gospodarczej stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Działając, zgodnie z przepisem art. 14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in., naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast, zgodnie z §2 tegoż art. 14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.
Z dokumentów będących w posiadaniu tut. organu podatkowego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług adwokackich, a zdarzenia gospodarcze, są przez Pana ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Z przedstawionego w piśmie z dnia 22 maja 2006r. stanu faktycznego wynika, iż do celów prowadzonej działalności wykorzystuje Pan samochód osobowy marki X, użyczony na podstawie umowy użyczenia zawartej na okres od 23 marca 2006r. do 23 września 2006r. Jak wynika z zawartej umowy , wszelkie koszty wynikające z korzystania z przedmiotu użyczenia przez okres trwania umowy , będzie ponosił biorący do używania..
Zdaniem Pana, koszty związane z utrzymaniem i używaniem samochodu ( paliwo, naprawy, przeglądy), poniesione w celu osiągnięcia przychodu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w okresie trwania umowy, a faktury mogą podlegać bezpośredniej ewidencji w księdze podatkowej.
Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż powyższe stanowisko jest nieprawidłowe.
Po rozpatrzeniu wniosku, organ podatkowy wyjaśnia jak niżej.Zgodnie z przepisem art.22 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zm.) podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod tym jednakże warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i nie są one wymienione w art. 23 ust. 1, jako nie stanowiące tych kosztów.
Za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy nie uznaje się: - poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Z powyższego wynika, że wydatki poniesione z tytułu, używania dla celów działalności gospodarczej samochodu osobowego nie będącego środkiem trwałym są ograniczone i uznane mogą być za koszt uzyskania przychodu jedynie w części, w jakiej odpowiadają rzeczywistemu przebiegowi pojazdu wynikającemu z prowadzonej ewidencji przebiegu. Ponadto koniecznym warunkiem pozwalającym na zaewidencjonowanie poniesionych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodu jest ich prawidłowe udokumentowanie.Stosownie do pkt 14 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika, należy wpisywać na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z rachunków na zakup paliwa i naprawy, zawierających numer rejestracyjny pojazdu z kwotą wynikającą z pomnożenia liczby przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 km przebiegu., określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.
Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez osobę prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia.
Ponadto w myśl przepisu art. 14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla osoby występującej z wnioskiem i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.
Zgodnie z art. 14a §4 ww. Ordynacji podatkowej na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 §2 pkt 1 ww. Ordynacji podatkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. Organu podatkowego.
Zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.