Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 Nr 8, poz.60 r. z późniejszymi zmianami) po zapoznaniu się z wnioskiem z dnia 23.12.2005 r. w sprawie: określenia prawidłowości pobieranego podatku od dochodu w formie bezpłatnego wyżywienia

- stanowisko jest nieprawidłowe

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik jest pracownikiem jednostki wojskowej. W ramach stosunku służbowego odbywa szkolenia podczas których otrzymuje bezpłatne wyżywienie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób Fizycznych (Dz. U. Z 2000r. Nr 14 poz. 176 z póżn. zm.) zwolnione od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
1. podróży służbowej pracownika
2. podróży służbowej osoby nie będącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust 13.

Kwestię należności z tytułu podróży służbowych dotyczących wnoszącego zapytanie reguluje - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 Nr.236. poz. 1990)

Zgodnie z w/w przepisami z tytułu podróży, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów :
1. przejazdów,
2. noclegów,
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Dieta nie przysługuje w przypadku, gdy pracownikowi zapewniono bezpłatne całodobowe wyżywienie.

Koszt wyżywienia pracownika który jest w delegacji nie stanowi należności pracownika z tytułu podróży służbowej, lecz stanowi wyłącznie koszt uzyskania przychodu pracodawcy.

W związku z powyższym nie mają w w/w sprawie zastosowania przepisy art. 21 ust. 1 pkt. 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14 , poz. 176 z póżn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14 , poz. 176 z póżn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że powyższe świadczenia pracodawcy w formie opłaty za wyżywienie nie stanowi dla pracownika przebywającego na szkoleniu przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, że powyższa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:
• dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
• nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.