Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura 26 października 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznychw zakresie skutków podatkowych umorzenia należności w postaci kwot nienależnie wypłaconych świadczeń - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia należności w postaci kwot nienależnie wypłaconych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie treści ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r.(Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) wnioskodawca przyznaje osobom fizycznym m. in. świadczenia o charakterze pieniężnym, zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku gdy postępowanie administracyjne wykaże, że cytowane świadczenie zostało pobrane przez osobę fizyczną nienależnie, to podlega ono w myśl art. 98 ustawy o pomocy społecznej zwrotowi niezależnie od dochodu osoby lub rodziny. Ściąganie tych świadczeń następuje, zgodniez art. 104 ust. 1 cytowanej ustawy, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Istnieje jednak możliwość, na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub niweczyłoby skutki udzielonej pomocy, że właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu. Przepis ten ma zastosowanie również do nienależnie pobranych świadczeń, co potwierdza dyspozycja art. 98 cytowanej ustawy.

Odstępując od żądania zwrotu wypłaconego już osobie fizycznej świadczenia pieniężnego wnioskodawca dokonuje de facto umorzenia wypłaconej należności, która winna być w świetle prawa zwrócona.

Identyczna sytuacja ma miejsce w przypadku nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, zgodnie z treścią art. 30 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych. W myśl bowiem art. 30 ust. 9 cytowanej ustawy organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub części, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jeżeli tak, to w jaki sposób świadczeniobiorca, wobec którego dokonano umorzenia, ma ten przychód rozliczyć?

Jakie dokumenty i w jakim terminie winien sporządzić wnioskodawca na potwierdzenie osiągnięcia przedmiotowego przychodu, jeśli umorzone świadczenia zostaną uznane za przychód?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w myśl art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera katalog zamknięty zwolnień podatkowych - w tym treścią art. 21 ust. 8 w zakresie zwolnienia od podatku świadczeń rodzinnych wypłaconych na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych i treścią art. 21 ust. 79 w zakresie zwolnienia od podatku świadczeń z pomocy społecznej stoi na stanowisku, iż kwota umorzonych nienależnie pobranych świadczeń nie stanowi przychodu świadczeniobiorcy i nie musi być przez niego rozliczona w zeznaniu rocznym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania w szczególności, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedyu podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Dokonując przedmiotowego umorzenia zarówno nienależnie pobranych świadczeńz pomocy społecznej jak i świadczeń rodzinnych wnioskodawca spowodował zlikwidowanie zobowiązań pieniężnych istniejących po stronie dłużników. A zatem gdyby nie umorzenie należności, podatnicy byliby zobowiązani do poniesienia wydatków celem zaspokojenia wierzyciela. Tym samym czynność wnioskodawcy ma dla podatników konkretny wymiar finansowy, gdyż nie powoduje uszczuplenia w ich majątku, do którego musiałoby dojść, gdyby nie umorzenie należności. Skoro zatem podatnicy osiągają korzyść majątkową, to należy u nich rozpoznać przychód. Ponieważ przychód ten nie mieści się w katalogu zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega on opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, a na wnioskodawcy spoczywa obowiązek sporządzenia PIT-8C.

Stosownie bowiem do art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń,o których mowa w art. 20 ust. 1, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek mają obowiązek sporządzić informacje według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętego przychodu w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego (PIT-8C).

Na bazie tejże informacji PIT-8C świadczeniobiorca wykazuje w zeznaniu rocznym PIT-36 przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się(w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.