Temat interpretacji

Pismem z dnia 09.01.2004 r. Pan Adam N., prowadzący działalność gospodarczą zwrócił się z prośbą o zajęcie stanowiska w następującej sprawie.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą od 1994 r. W roku 1995 zakupiono grunt z konstrukcją hali. Aby zacząć prowadzić działalność Podatnik musiał najpierw zainwestować. Budowa trwa do dnia dzisiejszego (nie jest jeszcze zakończona, a obiekt nie jest jeszcze amortyzowany). W momencie zakupu Podatnik zgłosił grunt do wykazu gruntów w Urzędzie Miasta E. w Wydziale Nieruchomości. Podatnik zaznaczył, iż grunt kupił bezpośrednio od Urzędu Miasta. Na podstawie zgłoszenia Strony Prezydent E. wydał decyzję wskazującą kwotę należnego podatku od nieruchomości.

W 2003 r. Urząd Kontroli Skarbowej w efekcie kontroli pouczył Podatnika i wydał decyzje w tym zakresie, że powinien płacić podatek od nieruchomości w większej wysokości z uwagi na to że, część hali jest już wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, mimo, iż budowa obiektu nie jest zakończona. W związku z tym Prezydent E. wydał nową decyzję w 2003 r. i nakazał wpłacić zaległy podatek za lata 2000, 2001, 2002 oraz bieżący.

Podatnik pyta, czy na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może zarachować ten podatek w całości do kosztów uzyskania przychodów w 2003 r. czy tylko część dotyczącą 2003 r.? Zdaniem Podatnika całość zapłaconego podatku od nieruchomości można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu roku 2003.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji Podatkowej (Dz. U nr 137, poz. 926 ze zm.), naczelnik urzędu skarbowego na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu wyjaśnia, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2000 Dz. U nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a miedzy dniem zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (art. 22 ust. 4 w/w ustawy).

U podatników prowadzących księgi rachunkowe, zgodnie z art. 22 ust. 5 cyt. ustawy koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty kosztu uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne, w roku w którym zostały poniesione.

Zgodnie z zasadą wyrażona w art. 22 ust. 5 za koszt uzyskania przychodu uważa się między innymi określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, mimo że ich jeszcze nie poniesiono - jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku. Od tej zasady istnieje jednak pewien wyjątek, a mianowicie, gdy zarachowanie kosztu w danym roku jest niemożliwe, wówczas koszt ten należy potrącić według zasady ogólnej - w roku jego poniesienia.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż Podatnik nie zakładał, że w latach 2000-2003 r. poniesie wydatki dot. podatku od nieruchomości w innej wysokości, niż określone w pierwszej decyzji Prezydenta Miasta, a inna wysokość tych kosztów została określona dopiero kolejną decyzją organu podatkowego wydaną w 2003 r. i w roku tym też koszty te zostały poniesione w wysokości, określonej decyzją Prezydenta Miasta z 2003 r.

Tym samym zarachowanie w prawidłowej wysokości tych wydatków w roku, którego dotyczyły nie było możliwe.

Reasumując w tym konkretnym przypadku będzie miała zastosowanie ostatnia część przepisu art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiąca, o tym iż jeżeli zarachowanie wydatków w roku podatkowym którego dotyczą, nie było możliwe, wydatki takie są potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

Tak więc przedmiotowe wydatki należy zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2003.