Temat interpretacji
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Pełen katalog wydatków zakwalifikowanych jako wydatki, które w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią podstawę do ich odliczenia od dochodu jako wydatki rehabilitacyjne, zawarty został w art. 26 ust 7a.
Jednocześnie na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 i 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa powyżej, uważa się wydatki poniesione m.in. na:
-zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie
czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
-odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.
Zgodnie z art. 26 ust. 7b wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Na podstawie art. 26 ust. 7c wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.
Z uwagi na fakt, iż samo pojęcie rehabilitacji nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odnieść się do definicji zawartych w innych aktach prawnych. I tak w ustawie z dnia 18.01.1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 ze zm.) pod pojęciem rehabilitacji ruchowej, rozumie się proces mający na celu przywrócenie, poprawę lub utrzymanie psychofizycznej sprawności osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych za pomocą specjalnych zabiegów i ćwiczeń fizycznych - w oparciu o wiedzę medyczną.
Wobec powyższego, z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego, wynika iż w rozliczeniu podatkowym za rok 2004 podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na rehabilitację, dotyczących wydatków na konieczne zabiegi z zakresu akupunktury i leczenia bólu, zalecone przez lekarza pierwszego kontaktu oraz na zakup elektrostymulatora wraz z elektrodami, w pełnej wysokości poniesionych wydatków.
Konsekwentnie poniesione przez podatnika wydatki na dokonanie zdjęć rentgenowskich nie będą mieściły się w zakresie wydatku rehabilitacyjnego. Pomimo, iż wydatek ten związany jest z niepełnosprawnością, to nie jest on specjalnym zabiegiem lub ćwiczeniem prowadzącym w bezpośredni sposób do poprawy sprawności psychofizycznej. Wydatek ten nie będzie mieścił się zatem w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6.