Interpretacja indywidualna z dnia 10.10.2017, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.366.2017.2.AK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 28 września 2017 r. (data nadania 30 września 2017 r., data wpływu 2 października 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.366.2017.1.AK z dnia 18 września 2017 r. (data nadania 18 września 2017 r., data doręczenia 25 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.366.2017.1.AK (data nadania 18 września 2017 r., data doręczenia 25 września 2017 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 28 września 2017 r. (data nadania 30 września 2017 r., data wpływu 2 października 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2014 roku umową małżeńską majątkową Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 9,1500 ha składającego się z działek o numerach ewidencyjnych 143, 148, 159, 203, 278 i 281. W bieżącym roku (2017 r.) Wnioskodawca planuje sprzedać działkę numer ewidencyjny 281 o powierzchni 3,3800 ha. Zasięgając opinii w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca otrzymał informację, że będzie zobowiązany do zapłaty podatku, gdyż nie upłynęło 5 lat od kiedy stał się współwłaścicielem nieruchomości.

Zawarta w 2014 r. umowa majątkowa małżeńska dotyczyła rozszerzenia wspólności majątkowej. Gospodarstwo rolne zostało nabyte przez małżonkę Wnioskodawcy od rodziców umową darowizny zawartą w dniu 27 listopada 2009 r.

Według ewidencji gruntów i budynków prowadzoną przez Starostę, działka numer ewidencyjny 281 o powierzchni 3,3800 ha, ma następujące oznaczenie:

• Grunty orne RVI 0,3700 ha,

• Łąki trwałe ŁIV 0,2900 ha,

• Łąki trwałe ŁV 1,6800 ha,

• Lasy LsV 0,5300 ha,

• Rowy W 0,0500 ha,

• Nieużytki N 0,4600 ha.

Przedmiotowa działka objęta jest miejscowym planem, zgodnie z tym planem część działki o powierzchni ok. 1,3 ha przeznaczona jest pod budowę zbiornika, a pozostała części nadal będzie miała charakter rolny. Nabywca gruntu zamierza zrealizować zadania własne gminy, m.in. Budowa zbiornika retencyjnego na rzece, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 16 lipca 2009 r. w sprawie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla części obszaru gminy, położonego w miejscowościach ... ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa.

Przedmiotowa działka zostanie zakupiona przez Gminę .

Wnioskodawca nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając działkę w 2017 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, włączenie do majątku wspólnego na mocy umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości należącej do majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków. Podsumowując sprzedając Gminie działkę Nr ewid. 281 stanowiącą wspólność majątkową zapłata podatku dochodowego jest bezzasadna, w rozumieniu Wnioskodawcy oraz przepisów prawa podatek należy zapłacić wtedy, gdy nie minęło 5 lat od zakupu tej nieruchomości. Umowa majątkowa małżeńska dotyczyła rozszerzenia wspólności majątkowej a nie jej nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że w grudniu 2014 roku umową małżeńską majątkową Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 9,1500 ha składającego się z działek o numerach ewidencyjnych 143, 148, 159, 203, 278 i 281. W bieżącym roku (2017 r.) Wnioskodawca planuje sprzedać działkę numer ewidencyjny 281 o powierzchni 3,3800 ha. Zawarta w 2014 r. umowa majątkowa małżeńska dotyczyła rozszerzenia wspólności majątkowej. Gospodarstwo rolne zostało nabyte przez małżonkę Wnioskodawcy od rodziców umową darowizny zawartą w dniu 27 listopada 2009 r.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiącej majątek osobisty żony do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowi jego nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym faktem należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 k.r.o.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się bowiem jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca odmienne stanowisko wskazujące, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1110/14. W wyroku NSA podkreślił, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 k.r.o. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 7 sierpnia 2015 r.). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r. sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (żona Wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia nieruchomości (działki), która stanowiła wcześniej majątek odrębny małżonki Wnioskodawcy, należy przyjąć dzień, w którym małżonka nabyła tę nieruchomość gruntową do majątku odrębnego.

W konsekwencji w wyniku zawarcia w 2014 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości (działki) nabytej w 2009 r.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana w 2017 r. sprzedaż przedmiotowej nieruchomości (działki) nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym ją nabyto, zatem sprzedaż ta nie będzie stanowiła źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W związku z uiszczeniem opłaty wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w kwocie 40,00 zł podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1542). Opłata zostanie zwrócona, na numer rachunku wskazany we wniosku ORD - IN.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej