Temat interpretacji
Brak było podstaw prawnych do pobrania od tego odszkodowania przez biuro rachunkowe zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazania kwoty tego odszkodowania w informacji PIT-11. Odszkodowanie to jako wolne od podatku dochodowego nie należy także wykazywać w Zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2007 rok.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008r. (data wpływu 17 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 marca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni w styczniu 2004 r. rozwiązała umowę o pracę na mocy art. 55 § 11 Kodeksu pracy. Powodem rozwiązania umowy było niewypłacenie przez pracodawcę wynagrodzenia za grudzień 2003 r. W lutym 2004r. wnioskodawczyni zwróciła się do byłego pracodawcy z żądaniem wypłaty zaległych wynagrodzeń za grudzień 2003 r. i styczeń 2004 r., ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz trzymiesięcznego odszkodowania, przysługującego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę (umowa o pracę została rozwiązana z winy pracodawcy). Wezwanie pozostało bez odpowiedzi. W tym samym roku Spółka były pracodawca wnioskodawczyni, została postawiona w stan upadłości (z możliwością układu), a sprawą jej zobowiązań zajął się Syndyk. Roszczenia Wnioskodawczyni zostały uznane przez Syndyka bez żadnych zastrzeżeń i w roku 2007 r. otrzymała wszystkie zaległe pieniądze. Otrzymała również informację o dochodach PIT-11, w której kwotę trzymiesięcznego odszkodowania doliczono do dochodu i pobrano od niej zaliczkę na podatek dochodowy. Biuro rachunkowe, zajmujące się rozliczeniami Syndyka, na pytanie Wnioskodawczyni o podstawę potrącenia podatku od odszkodowania, zbyło Wnioskodawczynię lakonicznie stwierdzeniem, że wszystko jest zgodne z obowiązującymi przepisami.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy odszkodowanie wypłacone pracownikowi, który rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wnioskodawczyni analizując art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znalazła uzasadnienia, dla pobrania od wypłaconego odszkodowania zaliczki na podatek dochodowy. Pkt 3 lit. a-g artykułu 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bardzo precyzyjnie określa katalog odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia od opodatkowania. Wśród tych wyłączeń nie ma odszkodowań wypłaconych pracownikowi rozwiązującemu umowę o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy, z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków przez pracodawcę. Nie jest to odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę. Ta forma rozwiązania umowy o pracę nie przewiduje żadnego okresu wypowiedzenia. Wnioskodawczyni uważa, że w jej przypadku niesłusznie został naliczony i pobrany podatek od wypłaconego odszkodowania i nie powinno być ono łączone z innymi dochodami.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi z kolei, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nie otrzymywała terminowo należnych jej wynagrodzeń z tytułu umowy o pracę. W związku z powyższym rozwiązała umowę o pracę w trybie przewidzianym w art. 55 § 11 Kodeksu pracy, domagając się jednocześnie m.in. odszkodowania w wysokości wynagrodzenia przysługującego jej za okres wypowiedzenia. Jej roszczenia zostały w całości uznane przez Syndyka bez żadnych zastrzeżeń i w 2007 r. Wnioskodawczyni otrzymała wszystkie zaległe należności wraz z odszkodowaniem.
Zgodnie bowiem z art. 55 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r Nr 21 poz. 98 ze zm.), pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika.
W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
- określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
- odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
- odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
- odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
- odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
- odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.
Każda ulga podatkowa, jako czyniąca wyłom w zasadzie powszechności opodatkowania i równego traktowania podmiotów, musi być stosowana ściśle. Co do zasady nie są dopuszczalne interpretacje wyjątków jakimi są zwolnienia poza literalne ich brzmienie. Normę zawartą w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odczytać z uwzględnieniem tej dyrektywy.
Wobec tego uznać należy, że przedmiotowe odszkodowanie jest odszkodowaniem, którego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, t. j. z przepisu art. 55 § 11 Kodeksu pracy, co zostało wykazane powyżej.
Stwierdzić należy również, że przedmiotowe odszkodowanie nie mieści się w żadnym z siedmiu wyjątków zawartych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a g cytowanej ustawy, określających rodzaje odszkodowań, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie jest odszkodowaniem, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a. Przepis ten stanowi, że opodatkowaniu podlegają określone w prawie pracy odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, co nie miało miejsca w tej sprawie.
Wreszcie omawiane odszkodowanie nie wynika z zawartej umowy lub ugody art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy), ponieważ przesłanką jego wypłaty jest rozwiązanie umowy o pracę na podstawie jednostronnej czynności prawnej, t. j. oświadczenia woli pracownika i jak wynika z wniosku roszczenie zostało uznane bez zastrzeżeń i nastąpiła wypłata odszkodowania.
Mając na uwadze powyższe, uznać należy, iż odszkodowanie wypłacone na podstawie 55 § 11 Kodeksu pracy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji brak było podstaw prawnych do pobrania od tego odszkodowania przez biuro rachunkowe zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazania kwoty tego odszkodowania w informacji PIT-11. Odszkodowanie to jako wolne od podatku dochodowego nie należy także wykazywać w Zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2007 rok.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie