Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi czynności administracyjne na podstawie następujących ustaw: ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), ustawa z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732). W oparciu o każdą z tych ustaw, Wnioskodawca przyznaje stosowne świadczenia pieniężne (zasiłki, świadczenia, zaliczki alimentacyjne). W niektórych przypadkach świadczenia te okazują się jednak nienależnie pobrane przez beneficjentów klientów Wnioskodawcy. Wówczas to ustawy przewidują obowiązek zwrotu świadczenia nienależnie pobranego. Wnioskodawca wydaje wówczas decyzję administracyjną zobowiązującą klienta do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. Sytuację taką przewiduje np. art. 15 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych, art. 30 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, art. 98 ustawy o pomocy społecznej.

Jednocześnie, w przypadku każdej z ww. ustaw przewidziano możliwość umorzenia nienależnie pobranego świadczenia zwalniając go od zwrotu. Taką możliwość umorzenia nienależnie pobranego świadczenia przewidują następujące normy ustawowe: art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, art. 30 ust. 9 ustawy o świadczeniach rodzinnych i art. 16 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. W każdym z tych przypadków ustawy upoważniają właściwy organ do umorzenia nienależnie pobranego świadczenia. W minionym roku podatkowym przypadki takie miały miejsce również u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy na oba z przedstawionych pytań należy udzielić odpowiedzi negatywnej. Jednakże kierowane pytanie wiąże się z pojawiającą się ostatnio praktyką niektórych ośrodków pomocy społecznej w Polsce, które umarzając nienależnie pobrane świadczenia traktują wartość umorzenia jako przychód podatnika. Tym samym więc uruchamiają czynności płatnika wydając stosowne poświadczenie. W ocenie Wnioskodawcy umorzenie nienależnie pobranego świadczenia nie jest przychodem podmiotu, którego dotyczy umorzenie. Umorzenie jest szczególną instytucją prawną, która ma zastosowanie głównie ze względu na szczególne okoliczności leżące po stronie adresata umorzenia. Właśnie ze względu na tę szczególną sytuację majątkową i osobistą Wnioskodawca odstępuje od pobrania świadczenia, które co do zasady podlegać powinna zwrotowi. Umorzenie nie powinno więc obciążać klienta obowiązkiem podatkowym od uzyskanej korzyści. Umorzenie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia nie mieści się w granicach przedmiotowych źródeł przychodów osoby fizycznej podlegające opodatkowaniu. Tym samym więc nie powstają w związku z tym obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika przy podatku dochodowym od osób fizycznych. Żaden z przypadków umorzenia jakie miały miejsce u Wnioskodawcy nie stanowił przyznania przychodu wymagającego wykazania w składanej przez podatnika deklaracji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania w szczególności, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Z analizy ww. przepisów wynika, iż przedmiotowe świadczenia z pomocy społecznej, świadczenia rodzinne oraz zaliczki alimentacyjne, zaliczyć można do źródła przychodu, o którym mowa w cytowanym art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne wypłacone na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zaliczki alimentacyjne oraz zasiłki porodowe wypłacone na podstawie odrębnych przepisów, zaś zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

W myśl art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Natomiast zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. z 2005 r. Nr 86, poz. 732 ze zm.), organ właściwy wierzyciela może umorzyć należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłaconych zaliczek, a także wierzyciela z tytułu nienależnie pobranej zaliczki, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną tych osób.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Zainteresowany odstąpił od żądania zwrotu oraz umorzył kwoty nienależnie pobranych świadczeń przyznanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej (zasiłki stałe, okresowe, celowe), ustawy o świadczeniach rodzinnych (zasiłki rodzinne, zasiłki pielęgnacyjne, dodatki rodzinne itd.) oraz na podstawie ustawy o zaliczce alimentacyjnej (zaliczki alimentacyjne).

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących odstąpienia od żądania zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części świadczy o tym, iż odstąpienie takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobnie przedstawia się sytuacja w przypadku przepisów o świadczeniach rodzinnych, a także o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Udzielone na ich podstawie świadczenia, choć umorzone, podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z umorzeniami przedmiotowych świadczeń, osoby te uzyskują zatem przychód zwolniony z opodatkowania. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.