Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 19.12.2005, sygn. PD I 415/1/103-99/05, Urząd Skarbowy Wrocław-Fabryczna

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17.11.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ujęcia w koszty firmy nie umorzonej wartości środka trwałego jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17.11.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą od miesiąca lutego 2005 roku. W miesiącu czerwcu w ewidencji środków trwałych ujęto jako środek trwały samochód osobowy zakupiony przez podatnika w 2002 roku. Wartość początkową przyjęto w kwocie 12.000 zł. W listopadzie 2005 roku, w wyniku wypadku drogowego, samochód ten został uszkodzony w stopniu wykluczającym opłacalność i celowość jego naprawy. Dlatego też przedmiotowy środek trwały został zlikwidowany na skutek utraty przydatności gospodarczej w wyniku zdarzenia losowego (kolizja). Wymieniony pojazd nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC.
We wniosku podatnik zajął stanowisko, że nie umorzoną wartość środka trwałego może zakwalifikować i rozliczyć jako koszt uzyskania przychodu firmy.
Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wskazuje jak niżej.
Problem przedstawiony w zapytaniu regulują przepisy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 roku (jednolity tekst z 2000 roku Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zmian.), zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu ich uzyskania, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z brzmienia przepisu art. 22 ust. 1 ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są tylko te wydatki, które poniesione zostały w danym roku podatkowym i pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem tego przychodu. Natomiast w art. 23 ust. 1 ustawy, określono cały katalog konkretnych wydatków, które pomimo poniesienia, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 tejże ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, czyli AC. Ustawodawca uzależnił zatem możliwość uznania strat z tytułu likwidacji samochodu za koszt uzyskania przychodu od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem autocasco (AC). Powinno ono obowiązywać w momencie wypadku. Samochód podatnika takim ubezpieczeniem nie został objęty.
Reasumując, w świetle powyższych uregulowań oraz stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, nie umorzona wartość samochodu osobowego będącego środkiem trwałym firmy i nie objętego ubezpieczeniem dobrowolnym, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie rozliczenia w kosztach firmy nie umorzonej wartości środka trwałego (samochodu) - jest nieprawidłowe.
Wobec powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, rozstrzygnął jak na wstępie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe, organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00 zł, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 roku o opłacie skarbowej (tekst jednolity z 2004 roku Dz. U. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).