Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.) - zmieniam informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach pismem z dnia 03.09.2004r. nr PD/423-66/04.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Natomiast w myśl generalnej zasady wyrażonej w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie wynagrodzenia uzyskiwane w zamian za świadczoną pracę najemną podlegają opodatkowaniu, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze więc państwo, w którym praca ta jest wykonywana (np. w Szwecji).

Wyjątek od w/w zasady zawarty jest w ust. 2 art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania poświęconego dochodom z pracy najemnej i znajduje zastosowania do każdej osoby fizycznej, której wynagrodzenie z tytułu świadczonej pracy najemnej podlega opodatkowaniu w oparciu o postanowienia tego przepisu.

Pomimo więc, iż osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw (w Polsce), uzyskuje dochody z pracy najemnej wykonywanej na terytorium drugiego państwa (w Szwecji), dochody te będą opodatkowane tylko w tym pierwszym państwie (Polsce), jeżeli są spełnione łącznie trzy warunki:

1. pracownik przebywa w Szwecji przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu oraz
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwecji oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład (w rozumieniu art. 5 umowy) lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Szwecji.

Zatem jeżeli zostaną łącznie spełnione w/w warunki na mocy art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1975r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977r. nr 13 poz. 51) praca najemna jest opodatkowana tylko w Polsce. W pozostały przypadkach opodatkowaniu będzie podlegał w państwie w której jest wykonywana, tj. w Szwecji i w państwie zamieszkania podatnika, tj. w Polsce.

Podsumowując:

Jeżeli podatnik pracował w Szwecji dłużej niż 183 dni, to dochody z pracy za granicą, zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko-szwedzkiej podlegają opodatkowaniu (w ciągu roku podatkowego) w Szwecji i w Polsce. Pomimo przekroczenia okresu granicznego (183 dni w Szwecji) płatnik nie będzie miał również podstawy prawnej do tego, aby przestać pobierać i odprowadzać do polskiego budżetu zaliczki na podatek dochodowy. Zatem wystąpi sytuacja w której zaliczki w ciągu roku podatkowego powinny być pobierane również w Polsce, z uwzględnieniem przepisu art. 27 ust. 9 ustawy podatkowej.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy polsko-szwedzkiej jako metodę uniknięcia podwójnego opodatkowania przewidziano metodę zaliczania, która znalazła odzwierciedlenie w przepisie art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z tym przepisem dochód zagraniczny podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym składanym w Polsce łącznie z innymi dochodami krajowymi, a od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów - odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu za granicą. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przez dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Stan prawny odpowiedzi obowiązujący w 2004r.