Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04 marca 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem złożonego wniosku są zapytania:
- czy są kosztem uzyskania przychodów towary zniszczone (straty w środkach obrotowych),
- czy zakupione i przekazane na ekspozycje sklepowe towary i wyposażenie można uznać za koszt reprezentacji i reklamy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że firma prowadzi między innymi działalność produkcyjną i handlową w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych i wykończeniowych dla budownictwa. Przy prowadzeniu tego rodzaju działalności firma ponosi pewne straty, które są nieuniknione. Dlatego Firma ustaliła maksymalny procent ubytków naturalnych towarów 0,30% od obrotów (zarządzenie Właściciela Firmy z 2002 r.). Firma sprzedaje między innymi parapety, podłogi, panele oraz boazerie. Podczas obcinania parapetów dla indywidualnych klientów powstają odpady, które po zmierzeniu i określeniu ich wartości na podstawie protokołu są odnoszone w ciężar kosztów.
W celu zwiększenia efektywności sprzedaży Firma sporządza ekspozycje oferowanych towarów.
W związku z tym część zakupionych i przekazanych na magazyn towarów np. podłogi, panele, boazerie, itp. dowodem RW jest rozchodowana z magazynu. Towary te są zamontowane na ścianach i wystawkach. Przy zmianie wystawki zerwane towary nie nadają się do sprzedaży. Firma ujmuje rozchód tych towarów z magazynu w koszty reprezentacji i reklamy.
Znaczny udział w działalności handlowej stanowi obrót płytkami. Często Firma kupuje płytki w I i II gatunku, które nie podlegają reklamacji. Firma zamawia ten sam towar, natomiast w dostarczonej partii część płytek ma inny odcień. Również podczas magazynowania płytki ulegają pęknięciom, gdyż są to wyroby ceramiczne wrażliwe na wstrząs. Często klienci po zakupie w domu stwierdzają, że w paczkach część płytek ma inny odcień, końcówki są uszkodzone i żądają ich wymiany. Płytki, które przeznaczone są na ekspozycje Firma ujmuje w koszty bezpośrednio po wydaniu, a zniszczone na podstawie protokołu zniszczeń. Straty w płytkach są znaczne.Przyjęty sposób postępowania Firma stosuje do pozostałych zniszczonych towarów i materiałów. Straty są niezawinione przez Właściciela, zachowana zostaje należyta staranność w przechowywaniu towarów w magazynie.
Firma zakupuje również wyposażenie jako element dekoracyjny do wystroju sklepu. Służy ono do uatrakcyjnienia oferty handlowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z ekspozycją (dekoracją sklepu) należy uznać za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Od zakupionych towarów, zarówno tych, które podlegają odsprzedaży jak i przekazanych na ekspozycje oraz zniszczonych Firma odlicza podatek Vat.

Podstawą materialnoprawną rozstrzygnięcia w sprawie jest art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 nr 14 poz. 176 ze zm. - zwanej w dalszej części updof) stanowiący, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wskazany art. 23 updof zawiera katalog wydatków definitywnie wyłączonych z kosztów uzyskania oraz wydatków, co do których istnieją szczególne uregulowania.
Straty w towarze w wyniku zniszczenia (straty w środkach obrotowych), z definicji, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Jednakże przepisy updof dotyczące kosztów nie określają, jak też nie dopuszczają możliwości ustalania poziomu czy wskaźników ubytków (strat, niedoborów) według uznania czy szacunku podatnika. O ich uznaniu za koszt musi przesądzać ogólna reguła wskazana w art. 22 ust. 1 updof. Generalnie przyjąć można, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
W odniesieniu do strat w środkach obrotowych, przy dokonywaniu oceny związku pomiędzy poniesionym wydatkiem a spodziewanym przychodem należy przede wszystkim brać pod uwagę racjonalność poniesienia wydatku. Jeżeli więc został nabyty towar w celu dalszego odsprzedania, racjonalnym jest, iż posiadacz tego towaru powinien przedsięwziąć wszelkie możliwe i konieczne ze względu na okoliczności środki w celu zapobieżenia jego utracie czy zniszczeniu. W przypadku kiedy jednak dojdzie do straty, aby uznać ją za koszt uzyskania przychodu nie wystarczy samo stwierdzenie że podatnik działał racjonalnie, ale należy także odpowiednio udokumentować racjonalność swoich działań. Przepis art. 22 ust. 1 updof stanowiący, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nie oznacza bowiem, że w rachunek kosztowy można ująć wydatki, które nie są należycie udokumentowane. W przypadku podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, obowiązek ten wynika z przepisu art. 24 ust. 1 updof, który przyjmuje, iż za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg. Oznacza to także obowiązek wykazywania na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg będących składową określenia dochodu - kosztów uzyskania przychodów. Prowadzenie ksiąg rachunkowych odbywa się zgodnie z zasadami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Przepisy art. 20 i 21 tej ustawy stanowią, że podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy (dokument) stwierdzający fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierający m.in. opis operacji, jej wartość, datę jej dokonania i wskazujący strony tejże operacji (nazwę i adresy). Tak więc kosztem uzyskania przychodów mogą być tylko takie straty, których występowanie w toku działalności danego rodzaju jest nieuniknione i gdy przyczyny tej straty zostały wykazane (udokumentowane), a strata nie była następstwem niewłaściwego działania czy też nie zachowania należytej staranności w celu uniknięcia strat przez podatnika, czy też osoby z nim związane.

Natomiast w kwestii kwalifikacji wydatków związanych z zakupem towarów i wyposażenia na ekspozycje sklepowe, wobec braku odpowiednich definicji w przepisach podatkowych pojęć "reklama" i "reprezentacja", przyjąć należy wykładnię językową.
W Słowniku języka polskiego pojęcie "reklama" oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi.
Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu.
Od reklamy, wg Słownika języka polskiego, odróżnia się "informację" tj. podanie danych dotyczących określonej rzeczy, faktów, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy (towarów, firmy), tak jak się one faktycznie, rzeczywiście, w istocie swojej mają. Informacja, w przeciwieństwie do reklamy, jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisywanego towaru, firmy, chwalenia czegoś lub kogoś.Wobec powyższego pokazanie towaru z jego ceną, ewentualnie adresem sklepu, w którym można nabyć oferowany towar za oferowaną cenę należałoby uznać za informację. Natomiast środek, sposób przekazywania danych czy prezentowania towarów, jeżeli zawiera elementy wartościujące (oceniające), zachęcające do zakupów tych towarów, będzie miał charakter reklamowy.
"Reprezentacja" jest to okazałość, wystawność, a w przypadku firmy "dobre" jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Reprezentacja ukierunkowana jest na promowanie podmiotu gospodarczego, w odróżnieniu od reklamy, która ma na celu promowanie przedmiotu prowadzonej działalności (towarów, wyrobów, świadczonych usług).
Tak informacja, jak i reprezentacja czy reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz (na potencjalnego klienta, kontrahenta).
O wyodrębnieniu w kosztach reprezentacji i reklamy wydatków na zakup towarów i wyposażenia decydują względy faktyczne - sposób i zawartość przekazu danych o oferowanych towarach czy firmie dokonywany przy wykorzystaniu tych towarów i wyposażenia.
Zaznaczyć należy, iż o zaliczeniu jakichkolwiek wydatków (w tym także na reklamę, reprezentację czy informację) do kosztów uzyskania przychodów przesądza wypełnienie ogólnej przesłanki ustanowionej w art. 22 ust. 1 updof.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Ustalono, iż w dacie wydania niniejszego postanowienia nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa lub postępowanie przed sądem administracyjnym.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.