Temat interpretacji

Postanowienie

Na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zmianami: Dz. U. z 2004r. Nr 93, poz. 894; Dz. U. z 2005r. Nr 85, poz. 727; Dz. U. Nr 86, poz. 732, Dz. U. Nr 143, poz. 1199) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.08.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont wynajętego lokalu, wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w wynajętym lokalu, który zaadaptowała do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na przystosowanie wynajętego lokalu na lokal gastronomiczny Wnioskodawczyni uznała za inwestycję w obcych środkach trwałych.

Po kilku latach prowadzonej działalności, w lokalu przeprowadzono remont, w ramach którego pomalowano ściany, wymieniono sufit, drzwi oraz odnowiono bar, na którym dokonywana jest sprzedaż. Wartość całego remontu przekroczyła kwotę 3.500,00zł.

W uzupełnieniu wniosku Podatniczka wskazała, iż remont lokalu polegał na odnowieniu ścian, sufitu oraz baru, na którym prowadzona jest sprzedaż, gdyż przy działalności gastronomicznej, polegającej na gotowaniu i smażeniu potraw, miejsca te są szczególnie narażone na zabrudzenia. Podatniczka dodaje, iż wykonane prace, zmierzały do poprawy estetyki lokalu i były następstwem ustaleń w tym zakresie, podczas kontroli Sanepidu. Zdaniem Wnioskującej dokonany remont, który nie powoduje wzrostu wartości użytkowej lokalu, a jedynie odświeża jego wizerunek i pozwala spełnić normy wymagane przez Sanepid, powinien być zaliczony bezpośrednio w podatkowe koszty uzyskania przychodów, a nie stanowić inwestycji w obcych środkach trwałych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zmianami) zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy amortyzacji podlegają również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych zgodnie z art. 22g ust. 7 ustawy, ustala się stosując odpowiednio przepisy art. 22g ust.3-5 ustawy.

W myśl art. 5a pkt 1 ustawy za inwestycje uważa się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości ( tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm. ). Art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości stanowi, iż przez środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych, środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym, brak jest definicji inwestycji w obcych środkach trwałych, ale z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że stanowią je nakłady poniesione przez podatnika na nie stanowiące jego własności środki trwałe, zmierzające do jego montażu lub ulepszenia ( w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji).

W świetle postanowień art. 22g ust. 17 ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1,3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500,00zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się zatem wydatki na:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny;
• rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.;
• rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;
• adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wykazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych;
• modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych

i wydatki te w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. 1) ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 3 pkt 8 z dnia 7.07.1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zmianami) poprzez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zatem istotą remontu jest wykonywanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

W świetle powyższego różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z przedstawionego na wstępie stanu faktycznego wynika, że Podatniczka w wynajętym lokalu, w którym od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą przeprowadziła prace, które miały charakter remontowy, przywracający pierwotny stan techniczny i użytkowy, niezwiększający wartości początkowej środka trwałego. Wydatki te, w świetle istniejącego stanu faktycznego i prawnego mogą być zaliczone bezpośrednio w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodów.