Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 20.01.2003, sygn. US.I.A-415/2/03, Urząd Skarbowy w Gorlicach

Temat interpretacji

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 4 stycznia 2003 r. w sprawie opodatkowania osób uzyskujących dochody za granicą, Urząd Skarbowy w Gorlicach uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21. W opisanej sprawie decydujące znaczenie ma pojęcie tzw. nieograniczonego i ograniczonego, obowiązku podatkowego, o którym stanowią przepisy art. 3 ust. 1 i ust. 2 a wymienionej ustawy o podatku dochodowym. W obowiązującym do końca 2002 r. stanie prawnym nieograniczony obowiązek podatkowy polegał na tym, że opodatkowaniu podlegała całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów, z których te dochody są osiągane. Obowiązek ten odnosił się do osób mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz osób, których czasowy pobyt w Polsce w danym roku podatkowym trwa łącznie dłużej niż 183 dni. Tym obowiązkiem objęte były zarówno dochody z krajowych źródeł przychodów, jak i źródeł znajdujących się za granicą (zasada rezydencji).

Z kolei ograniczony obowiązek podatkowy polegał na tym, że osoba fizyczna - nie mająca na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub której pobyt czasowy w Polsce nie trwał w roku podatkowym dłużej niż 183 dni - płaciła podatek jedynie od dochodów uzyskanych ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski (zasada źródła).

Istotne zmiany w tym zakresie wprowadziła nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 141, poz. 1182). W nowym brzmieniu art. 3 ust. 1 nieograniczony obowiązek podatkowy jest zależny wyłącznie od miejsca zamieszkania. Oznacza to, że od 1 stycznia 2003 r. obowiązek zapłaty podatku w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów dotyczy osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Zatem osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce muszą z tych dochodów rozliczyć się w zeznaniu podatkowym składanym polskiemu organowi podatkowemu, także gdy już zapłaciły od nich podatek zagranicą (w tym przypadku w USA). Nie oznacza to, że osoby te zapłacą podatek podwójnie. Zapobiega temu przede wszystkim polsko - amerykańska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z 1974 r. Przewiduje ona tzw. metodę odliczania, co oznacza, że od dochodów uzyskanych w USA oblicza się podatek należny w Polsce, a potem zalicza się na jego poczet podatek zapłacony w USA.

Art. 27 ust. 9 wymienionej ustawy o podatku dochodowym wyraźnie stanowi, że jeżeli osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a nie zachodzą okoliczności określone w art. 21 ust. 1 pkt. 33 i umowa o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu zawarta z tym państwem inaczej nie stanowi, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obum państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Przy ustalaniu podatku należnego wyżej wymienioną metodą proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego za granicą, podatnicy wpisują przychody, dochody w części F zeznania podatkowego PIT-36.

Dochody uzyskane za granicą w 2002 r., zgodnie z art. 11 ust. 3 wymienionej ustawy o podatku dochodowym przelicza się na złote polskie wedle kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeśli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

Dodatkowo informujemy, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników winien Pan dokonać w tut. Urzędzie zgłoszenia identyfikacyjnego (druk NIP-3 oraz oświadczenie o miejscu zamieszkania).