Temat interpretacji

1) Czy z tytułu dokonania opisanych wyżej transakcji, wystąpił dochód, z którym wiązałoby się zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych?
2) Czy z tytułu przekazania lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości wspólnej) w ramach umowy dożywocia po stronie Wnioskodawczyni wystąpił przychód (i/lub dochód) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (a jeżeli tak, to) jak należy wyliczyć jego wartość?
3) Jeśli w sprawie wystąpił dochód to jaka powinna być wysokość podatku dochodowego, biorąc za podstawę przedstawione informacje?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Mirosławy K., reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego Pana Piotra J., przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 29 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia skutków podatkowych umowy dożywocia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz określenia skutków podatkowych umowy dożywocia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą samotną, siedemdziesięcioletnią, przewlekle chorą, wymagającą stałej opieki, niezdolną do samodzielnej egzystencji. Mąż Zainteresowanej zmarł w 2011 r. Nikt inny z rodziny nie opiekuje się Wnioskodawczynią. Od około dziesięciu lat opiekuje się Nią małżeństwo zamieszkujące w sąsiedztwie (dalej także: Małżonkowie).

Dnia 1 października 2010 r. Zainteresowana oraz Jej mąż nabyli od miasta zajmowany dotychczas lokal mieszkalny znajdujący się w budynku wielomieszkaniowym. Nabycie to nastąpiło poprzez zapłatę ceny w wysokości 17 258,40 zł (z uwzględnieniem stosownej bonifikaty). Ponadto, zgodnie z tym aktem notarialnym Wnioskodawczyni uiściła jednorazowo kwotę 1 475,22 zł (jako pierwszą opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu). W wyniku tej transakcji Wnioskodawczyni oraz Jej mąż nabyli przedmiotowy lokal mieszkalny (stanowiący odrębną nieruchomość) wraz z przynależnym do niego udziałem w części ułamkowej w częściach wspólnych budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Ponadto, miasto oddało małżonkom udział w części ułamkowej w nieruchomości gruntowej objętej stosowną księgą wieczystą. Ww. otrzymali udział we współużytkowaniu wieczystym gruntu.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł 16 listopada 2011 r. Postanowieniem sądu rejonowego z dnia 25 stycznia 2012 r., spadek po zmarłym nabyła w całości Zainteresowana. Od tego momentu jedynym właścicielem lokalu nabytego od miasta w 2010 r. była Wnioskodawczyni.

Dnia 5 marca 2012 r. Zainteresowana sprzedała wyżej powołany lokal wraz z przynależnym do niego udziałem we współwłasności budynku i prawie wieczystego użytkowania nieruchomości za cenę w wysokości l80 000,00 zł.

W tym samym dniu Wnioskodawczyni nabyła także inny lokal mieszkalny położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wraz z przynależną do niego piwnicą oraz udziałem w nieruchomości wspólnej, objęty stosowną księgą wieczystą, za kwotę 181 500,00 zł. Wykorzystała na cel tego zakupu całą kwotę otrzymaną z tytułu zbycia pierwszego z wyżej powołanych lokali (wraz z przynależnym do niego udziałem we współwłasności budynku i prawie wieczystego użytkowania nieruchomości).

Tego samego dnia, tj. 5 marca 2012 r. Zainteresowana podpisała także w formie aktu notarialnego umowę dożywocia z Małżonkami, którzy opiekowali się Nią dotychczas. Postanowieniami przedmiotowej umowy, Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz Małżonków zakupiony tego dnia lokal mieszkalny (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości), a Małżonkowie zobowiązali się zapewnić Zainteresowanej dożywotnie utrzymanie, polegające na: przyjęciu Jej jako domownika, dostarczeniu wyżywienia, ubrania, mieszkania, zapewnieniu Jej odpowiedniej pomocy i pielęgnowaniu w chorobie oraz sprawieniu Jej własnym kosztem pogrzebu.

Wnioskodawczym podała w akcie notarialnym jako wartość przedmiotu umowy dożywocia kwotę odpowiadającą kwocie, za jaką zakupiła mieszkanie (wraz z opisanymi wyżej prawami), tj. 181 500,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu dokonania opisanych wyżej transakcji, wystąpił dochód, z którym wiązałoby się zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy z tytułu przekazania lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości wspólnej) w ramach umowy dożywocia po stronie Wnioskodawczyni wystąpił przychód (i/lub dochód) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (a jeżeli tak, to) jak należy wyliczyć jego wartość...
3. Jeśli w sprawie wystąpił dochód to jaka powinna być wysokość podatku dochodowego, biorąc za podstawę przedstawione informacje...

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytania w kontekście określenia skutków podatkowych umowy dożywocia. Natomiast w zakresie zwolnienia przedmiotowego dnia 29 listopada 2012 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do określenia skutków podatkowych umowy dożywocia art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. traktuje o odpłatnym zbyciu, a z takim w sprawie nie mamy do czynienia.

W opinii Zainteresowanej, brak w sprawie możliwości określenia wartości zapłaty (ceny), a tę należy wyrażać w pieniądzu. Także art. 19 u.p.d.o.f., mówiący o sposobie wyliczenia podstawy opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia składników majątkowych, o jakich mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 odnosi się do pojęcia wartości wyrażonej w cenie

W sprawie trudno mówić o cenie, ponieważ nie da się wyliczyć jej wysokości. Przedmiotowa czynność prawna (przekazanie lokalu mieszkalnego w ramach umowy dożywocia) nie wiąże się z ekwiwalentnym świadczeniem od drugiej strony umowy. Z całą zaś pewnością nie dałoby się wartości tego świadczenia określić w dacie podpisania umowy. Świadczenie to może mieć różny charakter, a i trwać będzie przez okres czasu którego dziś precyzyjnie określić się nie da. Fakt ten nie może być przedmiotem sporu.

Za tezą, iż w sprawie nie mamy do czynienia ze zbyciem, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., przemawia także zapis art. 19 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten przychód ze zbycia łączy z wartością, a tą odnosi wprost do ceny. Wskazuje jednocześnie zasadę, iż gdyby cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiegała od wartości rynkowej przychód ten jest określany przez organ podatkowy (lub organ kontroli skarbowej).

Należy zauważyć także, iż zgodnie z ust. 3 art. 19 u.p.d.o.f. wartość rynkową, o jakiej mowa w ust. 1, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami (lub prawami) tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. W tym stania rzeczy, bynajmniej nie może być to wartość rynkowa lokalu jako takiego. Należałoby bowiem wziąć pod uwagę przy określeniu tej wartości w sprawie, obciążenie jakie wiąże się z tym lokalem. Zgodnie z umową dożywocia bowiem, Wnioskodawczyni ma prawo do dożywotniego mieszkania w przedmiotowym lokalu.

W opinii Zainteresowanej, w tym stanie rzeczy wartość przedmiotowego lokalu (oraz przynależnego prawa w nieruchomości) w oczywisty sposób nie odpowiada wartości innego/analogicznego lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) bez przedmiotowego obciążenia (patrz: art. 910 Kodeksu cywilnego).

Gdyby chcieć lokal (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) będący przedmiotem tej umowy sprzedać, niewątpliwie cena, jaką można by uzyskać z tej transakcji byłaby zdecydowanie niższa niż sprzedaż takiego lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) bez obciążenia wynikającego z umowy dożywocia.

Z uwagi na dożywotnie prawo Wnioskodawczyni zamieszkiwania w tym lokalu, trudno wyobrazić sobie, np. bank, który udzieli na ten lokal (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) kredytu hipotecznego, a przynajmniej w wysokości adekwatnej do jego wartości bez takiego obciążenia.

Zdaniem Zainteresowanej, wszystko to skutkuje umniejszeniem możliwości rozporządzania tym lokalem (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) i obniża jego wartość.

Gdyby więc nawet chcieć przyjąć wartość lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) jako przychód to i tak należałoby określić wartość przychodu zdecydowanie poniżej wartości powołanej w akcie notarialnym (która to wartość dotyczy lokalu wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości, jako takiego, tj. bez obciążeń).

Nie budzi wątpliwości, że wskutek umowy o dożywocie Wnioskodawczyni dokonała przeniesienia własności lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) na rzecz osób trzecich. Jednak tylko w przypadku odpłatnego zbycia po stronie podatnika powstaje przychód podlegający podatkowaniu podatkiem dochodowym. Umowa dożywocia (art. 908 Kodeksu cywilnego) jest umową zobowiązującą i wzajemną. Jednak, zdaniem Zainteresowanej, umowa ta nie ma charakteru odpłatnego. Odpłatność świadczenia ma miejsce tylko w przypadku spełnienia świadczenia o charakterze pieniężnym, sprowadzającego się do zapłaty określonej sumy pieniężnej, bądź świadczenia, które można wyrazić w pieniądzu. Z istoty świadczeń spełnianych w wykonaniu umowy dożywocia wynika jednoznacznie, że nie mamy do czynienia ze świadczeniem o charakterze pieniężnym. Każda ze stron wprawdzie uzyskuje korzyści z umowy, równoważnik, czy odpowiednik swojego świadczenia, jednak nie można mówić tutaj o bezpośrednim przełożeniu tego świadczenia na określoną sumę pieniężną. Wnioskodawczyni uzyskuje korzyść (ale nie przysporzenie) przejawiającą się w tym, że zaoszczędzi wydatków które musiałaby ponieść w związku z własnym utrzymaniem, gdyby umowy nie zawarto. W tym sensie uzyskane przez dożywotnika świadczenia mają walor finansowy, ale ze względu na osobisty charakter świadczeń nie można przyjąć, że po stronie Zainteresowanej, jak i nabywcy lokalu dochodzi do odpłatnego przysporzenia, z którym ustawodawca podatkowy łączy powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Gdyby jednak nawet przyjąć, że przychód wystąpił (z czym Wnioskodawczyni się jednak nie zgadza), pojawia się problem wyliczenia jego wartości. Przedmiotem czynności jest lokal mieszkalny wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości), którego wartość (zgodna z ceną zakupu) została wpisana do aktu notarialnego dokumentującego zawarcie umowy dożywocia. Jednak z uwagi na obciążenie tą umową wartość rynkowa tego lokalu (wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości) nie jest obecnie tak wysoka nie uzyska się bowiem takiej ceny na rynku, gdyby chcieć go sprzedać. W tym stanie rzeczy brak możliwości precyzyjnego określenia jego wartości, (a więc przy powyższym założeniu także przychodu).

Z tego powodu należy przyjąć, że przychód nie występuje. Brak bowiem możliwości jego wyliczenia, co nie może być uznane (gdyby chcieć przyjąć, iż przychód faktycznie występuje) za prawidłowe na gruncie prawa podatkowego. Ustawodawca nie przewidział i nie wskazał sposobu wyliczenia tej wartości, albowiem nie przewidział opodatkowania takiej czynności prawnej. Brak zaś podstawy prawnej do zastępowania ustawodawcy i tworzenia przez podatnika, czy przez organ podatkowy własnych (nie wynikających z ustawy) zasad wyliczania takiego hipotetycznego przychodu. Zasady wyliczania obciążeń podatkowych muszą wynikać wprost z ustawy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni nie wystąpił po Jej stronie przychód (jak i dochód) z tytułu dokonania przedmiotowej czynności prawnej. Nie można także wyliczyć wartości takiego przychodu.

W sprawie nie wystąpi na żadnym etapie dochód lub przychód, z powstaniem którego łączyłoby się powstanie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych Powyższe zostało szeroko uzasadnione w opisach stanowiska Wnioskodawczyni w kontekście pytań pierwszego oraz drugiego.

W tym stanie rzeczy brak, w ocenie Zainteresowanej, możliwości oraz potrzeby wyliczenia wysokości takiego hipotetycznego podatku. Jeśli jednak organ dokonujący interpretacji w sprawie uzna, że zobowiązanie podatkowe w sprawie wystąpi, Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o przedstawienie sposobu wyliczenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Okolicznością, którą należy w przedmiotowej sprawie rozważyć jest ustalenie, czy zawarcie umowy dożywocia jest odpłatnym zbyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Chociaż w przypadku umowy o dożywocie nie mamy do czynienia z klasycznym przykładem ekwiwalentności świadczeń jak przy umowie sprzedaży, gdzie świadczeniu zbywcy odpowiada uiszczona przez nabywcę cena, to jednak nie oznacza, że przeniesienie własności nieruchomości na podstawie tej umowy następuje pod tytułem darmym. W zamian za swoje świadczenie zbywca nieruchomości (dożywotnik) uzyskuje bowiem określone świadczenia służące zaspokojeniu jego potrzeb w taki sposób, aby nie musiał on przyczyniać się do zdobywania środków na zaspokojenie niezbędnych wymagań życiowych. Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy jest przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zapewnienie zbywcy dożywotniego utrzymania. Umowa dożywocia ma więc charakter umowy wzajemnej, a w konsekwencji jest czynnością o charakterze odpłatnym, tj. w jej wyniku dochodzi do odpłatnego zbycia nieruchomości, nawet jeśli nie następuje przepływ środków pieniężnych. Ustawa nie ogranicza przy tym możliwości przeniesienia własności nieruchomości w zamian za ustanowienie praw dożywocia tylko do nieruchomości gruntowych. Możliwe zatem jest ustanowienie dożywocia na nieruchomości budynkowej lub lokalowej. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że umowa dożywocia zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest formą odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przypadku zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowana dnia 5 marca 2012 r. nabyła lokal mieszkalny położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tej samej dacie zawarła umowę dożywocia przenosząc własność tego mieszkania wraz z prawami z nim związanymi na osoby trzecie.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż dokonane w 2012 r. zbycie ww. mieszkania wraz z prawami z nim związanymi stanowi dla Zainteresowanej źródło przychodu, do opodatkowania którego zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Wskazać bowiem należy, iż ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy - od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jednocześnie należy zauważyć, że umowa dożywocia nie określa kwotowo ceny, za jaką nieruchomość jest zbywana. Nabywca zobowiązuje się jedynie do świadczeń określonych w art. 908 Kodeksu cywilnego, przy czym ich wartość i okres, w którym mają być spełnione, w momencie zawierania umowy (uzyskania przychodu zgodnie z art. 19 ustawy), nie są znane. Z tego względu przychód dożywotnika określa się w oparciu o wartość rynkową zbywanej nieruchomości.

Przychód dla celów podatkowych stosownie do cytowanego art. 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi wartość rynkowa zbywanych na podstawie umowy dożywocia rzeczy lub praw majątkowych, określona na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

W myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Reasumując, stwierdzić należy, iż dokonane w 2012 r. w drodze umowy dożywocia przeniesienie własności mieszkania wraz z prawami z nim związanymi na osoby trzecie stanowi de facto odpłatne zbycie. Z uwagi na fakt, iż nastąpiło przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi źródło przychodu.

W związku z powyższym, zbycie to podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w cytowanym wyżej art. 30e ww. ustawy. Nadmienić należy, iż podstawą obliczenia podatku będzie dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem określonym zgodnie z dyspozycją art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi w oparciu o art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanej, w myśl którego w sprawie na żadnym etapie nie powstanie po stronie Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 590 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu