Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 07.03.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze zbycia wierzytelności nieprzedawnionych.

U Z A S A D N I E N I E

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż firma, której jest Pan właścicielem, zamierza sprzedać wierzytelności innej firmie, dokonując ich cesji na kupującego.Wierzytelności o których mowa we wniosku, zostały uprzednio zaliczone do przychodów należnych firmy, na podstawie art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity, Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.), a przed ich zbyciem nie dokonywano odpisów aktualizacyjnych i nie zaliczono ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zwrócił się Pan z zapytaniem, czy stratę ze zbycia wierzytelności nieprzedawnionych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 34 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny. Stratą z odpłatnego zbycia wierzytelności jest różnica pomiędzy kwotą wierzytelności zarachowanej jako przychód należny (czyli bez podatku VAT), a ceną uzyskaną z jej zbycia. Należność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów dla celów podatkowych, gdyż w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonych już wcześniej do przychodów podatkowych.
W świetle powołanych przepisów, zgodnie z Pana stanowiskiem w sprawie, poniesiona strata z tyt. sprzedaży wierzytelności nieprzedawnionych o których mowa we wniosku, zaliczonych uprzednio do przychodów, stanowi dla firmy koszt uzyskania przychodów. Należność za zbyte wierzytelności nie zwiększy przychodów firmy.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej).