Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2005r., który wpłynął w dniu 12.04.2005r. i został uzupełniony dnia 04.05.2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności od podmiotów, które podatnik zwolnił z długu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2005r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek, który został uzupełniony dnia 04.05.2005r.

o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, że prowadzi działalność gospodarczą i ze względu na coraz częstsze przypadki likwidacji lub upadłości firm, które były jego kontrahentami, a posiadają nieuregulowane należności z tytułu dostaw towaru postanowił zwolnić niektórych dłużników z długu. Dłużnik przyjmując zwolnienie wystawi stosowne oświadczenie o przyjęciu zwolnienia z długu i zaliczy tę kwotę do przychodów, natomiast pytający zaliczy tę wierzytelność w koszty uzyskania przychodu jako, że wcześniej zaliczył do przychodu. Zdaniem podatnika zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego zobowiązanie wygasa gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W oparciu o ten przepis uważa, że taka wierzytelność może być kosztem uzyskania przychodu.

Z punktu widzenia przepisów kodeksu cywilnego wierzytelność jest prawem wierzyciela i nie ma przeszkód by wierzyciel zrzekł się tego prawa, czyli umorzył zobowiązanie z zastrzeżeniem art. 505 i 506 kodeksu cywilnego w zakresie potrącenia i odnowienia długu. Umorzenie należności jest jedną z form zwolnienia dłużnika z długu w całości lub w części, które w konsekwencji powoduje wygaśnięcie zobowiązania lub jego części.

Umorzeniem wierzytelności nazywamy każde zwolnienie z długu, które nie jest związane z uznaniem wierzytelności za nieściągalną lub przedawnieniem wierzytelności. Właściwa dokumentacja pozwala na jednoznaczne określenie charakteru czynności, która decyduje o ujęciu księgowym i skutkach w podatku dochodowym. W przypadku zwolnienia z długu na podstawie art. 508 kodeksu cywilnego, aby taka czynność mogła zostać uznana za umorzenie wierzytelności konieczne jest złożenie stosownego oświadczenia: wierzyciela o zwolnieniu z długu i dłużnika o przyjęciu tego zwolnienia, przy braku oświadczenia tej treści można by ją uznać jako darowiznę.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 926 ze zm.) nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zarachowane jako przychody należne. Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą być spełnione łącznie:

po pierwsze- wierzytelność musi zostać umorzona,

po drugie - wierzytelność taka musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że zwolni Pan swoich dłużników z długu, a oni to zwolnienie przyjmą. Zostaną więc spełnione wszystkie przesłanki wynikające z art. 508 Kodeksu cywilnego, pozwalające uznać, że zobowiązanie wygasło, a ponieważ wierzytelności te zostały wcześniej zarachowane jako przychody, to ma Pan prawo zaliczyć wartość umorzonych wierzytelności w koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.