Temat interpretacji
Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 12 ust. 1, art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 3.02.2006 r. (...) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, postanawia uznać, że przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące:
- zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych rzeczowych świadczeń sfinansowanych pracownikowi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postaci biletów do kin, teatru jest prawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku,
- opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wyżywienia dla pracowników sfinansowanego z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest nieprawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku,
- opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczeń z tytułu wynajmu autobusu dla pracowników sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest nieprawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku .
W dniu 6.02.2006 r. wpłynął do tut. organu wniosek G. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 10.02.2006 r. We wniosku przedstawiony został przez G. - występujący w roli płatnika - stan faktyczny dotyczący opodatkowania nieodpłatnych świadczeń dla pracowników i emerytów sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Stan faktyczny opisany we wniosku przedstawia dwie sytuacje dotyczące problemu przyporządkowania przychodu z nieodpłatnych świadczeń dla konkretnego pracownika i emeryta zakładu pracy. Pierwsza dotyczy zorganizowanego dla pracowników wyjazdu autobusem na sztukę teatralną oraz wyżywienia zamówionego dla pracowników w drodze powrotnej. W przedstawionej sytuacji płatnik zaznaczył, że świadczenia te skierowane są do grupy pracowników, podając jedynie ogólne koszty poniesionych wydatków. Druga sytuacja jest podobna, dotyczy zorganizowanego spotkania integracyjnego z pracownikami oraz emerytami. Spotkanie organizowane jest najczęściej w restauracji lub zajeździe, na które pracownicy i emeryci dowożeni są autobusem. Na spotkaniu tym pracownikom i emerytom serwowany jest poczęstunek. Tu również płatnik zaznaczył, że świadczenia te skierowane są do grupy pracowników i emerytów, a koszty zorganizowania imprezy poniesione przez pracodawcę są podane w ogólnych kwotach. Na podstawie opisanego stanu faktycznego, zdaniem G. wartość biletów do teatru zakupionych dla pracowników w całości sfinansowanych ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie stanowić przychód z wynagrodzenia ze stosunku pracy zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym wartości 380 zł. Natomiast wartość wynajmu autobusu oraz wartość posiłku nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu dla pracownika lub emeryta, gdyż świadczenia skierowane są do ogółu pracowników lub emerytów, szczególnie gdy świadczące o poniesionych przez pracodawcę wydatkach faktury ujmują jedynie ogólną kwotę wydatków, bez wyszczególnienia ilościowego, tak więc nie jest możliwe określenie przychodu na poszczególnych pracowników.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym wyjaśnia:
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, prawa, wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub prawa. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazywać może, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on jakąś realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu.
Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 pkt 26 i 38 ustawy - w wysokości 10 % należności.
O konieczności zwiększenia przychodu można mówić tylko wtedy, gdy świadczenie adresowane jest do konkretnej osoby. Te świadczenia, które z racji sposobu ich dostarczania kierowane są do grupy osób, np. do wszystkich pracowników, nie mieszczą się w pojęciu przychodu. Przy czym należałoby wyraźnie odróżnić tu dwie sytuacje.:
Pierwszą, w której świadczenie pracodawcy skierowane jest do grupy pracowników, ale istnieje możliwość określenia wysokości świadczenia przypadającego na każdego z nich i drugą, w której określenie to nie jest możliwe. Jakkolwiek korzyści, jakie w jednym i drugim przypadku osiąga pracownik, są takie same, to jednak w pierwszej sytuacji otrzymane świadczenie rodzi obowiązek ujęcia w przychodach jego wartości, w drugiej już nie. Na przykład, jeżeli zakład pracy dokonał zakupu dla pracowników 100 biletów do kina w cenie 20 zł za 1 bilet, to mimo iż działania zakładu pracy dotyczą grupy pracowników, wartość otrzymanych biletów stanowi ich przychód. W tym bowiem przypadku istnieje możliwość ustalenia, jaka wartość świadczenia przypada na każdego z nich. Inaczej wygląda sytuacja, gdy zakład pracy wynajmie całą salę kinową, płacąc za tę usługę kwotę, która nie będzie uzależniona od ilości pracowników uczestniczących w seansie. W takim przypadku, brak zindywidualizowania wartości świadczenia, przejawiający się w zryczałtowanym sposobie rozliczenia się zakładu pracy z właścicielem kina, nie daje możliwości uwzględnienia tego świadczenia w przychodach pracowników. Takie stanowisko zawarte jest również w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 8.02.2002 r., znak: PB 5/MC-068-25-2-144/02.
Odnosząc się do stanu faktycznego dotyczącego otrzymanego przez pracowników czy emerytów świadczenia polegającego na wynajęciu autobusu oraz świadczeniu w postaci wyżywienia pomimo, że wystawione faktury dotyczą grupy pracowników to istnieje możliwość określenia świadczenia na każdego z nich. W przypadku wyjazdu na sztukę teatralną, pracodawca organizujący wyjazd przy zamawianiu autobusu, z pewnością musiał wiedzieć ilu pracowników pojedzie, kupując bilety również musiał wiedzieć ile ich kupić. Tak więc w tym przypadku wiadomo było do ilu pracowników skierowane było świadczenie. Podobnie jest w przypadku spotkania integracyjnego, na którym spotykają się pracownicy i emeryci, tu również pracodawca organizując spotkanie musiał wiedzieć, ilu pracowników i emerytów będzie na tym spotkaniu, żeby zamówić autobus oraz zarezerwować miejsca w restauracji lub zajeździe. Również w tym przypadku wiadomo było do ilu osób skierowane było świadczenie. Tak więc tut. organ podatkowy uznaje, że stanowisko dotyczące braku możliwości ustalenia przychodu na poszczególnych pracowników czy emerytów z nieodpłatnych świadczeń w postaci wynajmu autobusu czy wyżywienia jest nieprawidłowe.
Zgodnie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są: wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten zawiera trzy przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia, tj.:
- zwolnieniu podlega wyłącznie wartość świadczeń rzeczowych,
- świadczenia rzeczowe muszą być w całości finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych i wysokość świadczeń rzeczowych podlegających zwolnieniu u każdego pracownika ogranicza kwota 380 zł rocznie,
- rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary i usługi.
Z brzemienia powyższego artykułu wynika, że przekazane bilety do teatru czy kina są dla pracownika świadczeniem rzeczowym korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli wartość świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł. Oznacza to, że przedstawione stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.