Temat interpretacji

Działając na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu stwierdza, że stanowisko Pana (...), właściciela firmy (...) z siedzibą - (...) NIP (...) zawarte we wniosku z dnia 13.09.2005 r., (data wpływu do tut. organu podatkowego 16.09.2005 r.), uzupełnionego w dniu 27.10.2005 r. w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na szkolenie swojego pracownika na kierowcę kategorii C jest prawidłowe.

Pismem z dnia 13.09.2005 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 16.09.2005 r.), uzupełnionym w dniu 27.10.2005 r. Pan (...) właściciel firmy (...) z siedzibą - (...) zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na szkolenie swojego pracownika na kierowcę kategorii C.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że:
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innymi na transporcie towarowym pojazdami specjalnymi, sprzedaży hurtowej maszyn i urządzeń rolniczych, łącznie ze sprzedażą ciągników. Znaczna ilość sprzedawanych maszyn jest dostarczana środkami własnymi bezpośrednio do klienta. W związku z zapewnieniem ciągłości dostaw maszyn rolniczych Podatnik oddelegował na kurs prawa jazdy kategorii C pracownika (...) zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Faktura za przedmiotowy kurs została wystawiona na firmę (...).

W związku z powyższym Pan (...) zadał pytanie czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na szkolenie pracownika na kierowcę kategorii C.
Podatnik formułuje stanowisko, że przepisy prawa podatkowego, a mianowicie art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) daje podstawę do zaliczenia wydatków na podnoszenie kwalifikacji pracownika w wyżej wymienionej formie do kosztów uzyskania przychodów.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12.10.1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późniejszymi zmianami) reguluje sposoby podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracownika. W świetle powołanego rozporządzenia podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych może polegać na kształceniu w szkołach dla dorosłych (podstawowych i ponadpodstawowych) i szkołach wyższych oraz kształceniu, dokształcaniu i doskonaleniu w formach pozaszkolnych (na studiach podyplomowych, kursach, seminariach). Powyższe rozporządzenie przewiduje również możliwość sfinansowania kosztów dokształcania pracownika przez pracodawcę.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnych ograniczeń przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków przedsiębiorcy związanych z podnoszeniem kwalifikacji pracowników. Należy jednak pamiętać o ogólnej zasadzie wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), zgodnie z którą kosztami z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych - aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz z charakterem działalności pracodawcy.

W opisanej przez Podatnika sytuacji Pan (...) jest pracownikiem firmy (...) zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Zdaniem Pana (...) uzyskanie przez wyżej wymienionego pracownika prawa jazdy kategorii C ma ścisły związek z charakterem prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego w przypadku skierowania pracownika na kurs przez pracodawcę, należy stwierdzić, że wydatek poniesiony w związku z uczestnictwem pracownika w kursie, o ile oczywiście ma na celu uzyskanie lub zwiększenie przychodów firmy i jest prawidłowo udokumentowany, stanowi koszt uzyskania przychodów.
Natomiast w przypadku gdy pracodawca nie kierował pracownika na kurs, a tylko wyraził zgodę na jego uczestnictwo w kursie ponosząc koszty, to wydatki te stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jako świadczenia na rzecz pracowników, natomiast dla pracownika wyżej wymienione świadczenia stanowią, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), przychód ze stosunku pracy.

Oceniając przedstawiony stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez wnioskodawcę jest prawidłowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie udzielenia odpowiedzi.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jeżeli zażalenie nie spełnia warunków wynikających z wyżej cytowanych przepisów organ odwoławczy, zgodnie z art. 228 § 1, pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa pozostawia zażalenie bez rozpatrzenia.
W przypadku wniesienia zażalenia należy dołączyć opłatę skarbową w znaku skarbowym w wysokości 5, 00 zł. oraz 0,50 gr od każdego załącznika.