Temat interpretacji

W dniu 27 lipca 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kamienna Górze wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 16 sierpnia 2005 r. uzupełniono wniosek o udzielenie interpretacji podatkowej.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że podatnik dowozi własnym samochodem na zabiegi rehabilitacyjno - lecznicze niepełnosprawnego syna. Syn urodzony w dniu 06 kwietnia 1988 r. ma ustaloną I grupą inwalidzką na skutek całkowitej utraty wzroku i od dwóch lat choruje na chorobę nowotworową. Ponadto wnioskodawca wyjaśnił, że syn pozostaje na jego utrzymaniu i w roku 2004 nie posiadał dochodów.
W ocenie podatnika przysługuje mu prawo do odliczenia za rok 2004 wydatków na cele rehabilitacyjne w wysokości 2.280,00 zł.

Zasady korzystania z ulg na cele rehabilitacyjne zostały określone w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z powołanym przepisem podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Za wydatki, o których mowa wyżej, stosownie do ust. 7a art. 26 ustawy, uważa się między innymi wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Warunkiem odliczenia tych wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek wskazanego orzeczenia o niepełnosprawności. Na podstawie ust. 7e art. 26 ustawy z odliczeń tych mogą skorzystać podatnicy, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik spełnia wymogi ustawowe, o których mowa powyżej uprawniające do skorzystania z ulgi na cele rehabilitacyjne. Zatem ma prawo do dokonania za rok 2004 odliczenia od dochodu kwoty 2.280 zł z tytułu wydatków poniesionych na używanie własnego samochodu osobowego dla potrzeb dowozu niepełnosprawnego syna na niezbędne zabiegi rehabilitacyjno - lecznicze.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.