Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bochni działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 9 lutego 2005 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy, w zakresie świadczenia własnej pracy jako kierowca samochodów ciężarowych na trasach krajowych i zagranicznych. Działalność została sklasyfikowana pod numerem PKD 74-50B. Za usługi wystawiane są nabywcy faktury na koniec każdego miesiąca. Usługi świadczone są środkami transportu będącymi własnością nabywcy.
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wykonywaniem tej działalności przysługują właścicielowi firmy diety krajowe i zagraniczne, i stanowią koszt uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestie zaliczania w koszty diet w odniesieniu do przedsiębiorcy reguluje art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm. - zwanej w dalszej części updof), w myśl którego kosztem uzyskania przychodów jest wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Kwoty oraz zasady ustalania diet w podróżach służbowych krajowych i zagranicznych regulują odpowiednio:
- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1990),
- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1991).

Podkreślić należy, że powołany wyżej przepis updof dopuszcza możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą. Zatem istotne jest ustalenie zakresu pojęcia podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego jak i przepisy odrębne, o których mowa w powołanym art. 23 ust. 1 pkt 52 updof, t. j. podane rozporządzenia, nie definiują tego pojęcia. Kierując się określeniem Kodeksu Pracy, że podróżą służbową pracownika jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza stałym miejscem pracy, stwierdzić należy, iż w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest ich wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsce jej prowadzenia. Przy czym miejsce prowadzenia działalności nie jest tożsame z miejscem wskazanym jako siedziba przedsiębiorstwa. Miejsce faktycznego wykonywania działalności, a nie miejsce określone jako siedziba jest m. in. wyznacznikiem ustalenia, czy wyjazd ma charakter podróży służbowej.

Jednakże w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego czy usług kierowcy brak jest uzasadnienia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wiąże się z odbyciem podróży służbowej.Świadczenie usług transportowych czy usług kierowcy w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej stanowi istotę tej działalności i nie ma charakteru podróży służbowej, którą jest wykonywanie zadania służbowego poza siedzibą lub stałym miejscem pracy czy działalności. Charakter usług transportowych wykonywanych jednoosobowo czy usług kierowcy jest specyficzny - nie można świadczyć ich w jednym miejscu, wskazanym jako siedziba czy miejsce wykonywania. Transport ze swej istoty nie może być wykonywany w stałym miejscu, dlatego też wyjazdy poza siedzibę firmy, związane ze świadczeniem usługi transportu nie są podróżą służbową. Stanowią one zwykłe czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności. W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu tego rodzaju usługi nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodu diet, które z założenia przeznaczone są na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, stanowiłyby one bowiem zwrot osobistych wydatków na wyżywienie przedsiębiorcy.
Kosztem uzyskania przychodów będą natomiast inne wydatki poniesione w podróży odbywanej w związku z wykonywaniem usługi, przy spełnieniu ogólnej przesłanki wskazanej w art. 22 ust. 1 updof, oraz udowodnione. Generalnie przyjąć należy, iż kosztami uzyskania przychodu będą wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie zostały wymienione w art. 23 updof.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty orzeczono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.