Czy w przedstawionej sytuacji przyjęto prawidłowy sposób ujmowania w księgach rachunkowych poniesionych wydatków wyrażonych w walucie obcej ze względu... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.06.2012, sygn. ITPB1/415-318/12/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy w przedstawionej sytuacji przyjęto prawidłowy sposób ujmowania w księgach rachunkowych poniesionych wydatków wyrażonych w walucie obcej ze względu na ich datę ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowości kursów walut używanych do rozliczenia kwot przekazywanych kierowcom jako zaliczek na pokrycie kosztów podróży?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 21 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą ksiąg rachunkowych (księgi handlowe), podatek dochodowy opłaca liniowo, jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach tej działalności Wnioskodawca deleguje pracowników (kierowców) w zagraniczne podróże służbowe.

Na poczet wydatków związanych z wyjazdem zagranicznym - np. na paliwo, opłaty za autostrady, parkingi - przed wyjazdem kierowcy otrzymują środki pieniężne z kasy przedsiębiorstwa. Środki te są rozliczane po powrocie kierowcy do siedziby przedsiębiorstwa.

Najczęściej odbywa się to w taki sposób, że w przeddzień wyjazdu dokonywana jest złotówkowa wypłata z kasy przedsiębiorstwa tytułem środków na pokrycie kosztów.

Z kwoty tej kierowca reguluje wszystkie płatności, które związane są z wyjazdem (nie obejmuje ona diet i ryczałtów za noclegi - te rozliczane są odrębnie) - w szczególności dotyczy to kosztów paliwa, autostrad i parkingów. Wnioskodawca nie ingeruje w to, w jaki sposób, kiedy i gdzie kierowca wymienia złotówki na walutę zagraniczną.

Po powrocie z trasy następuje rozliczenie kierowcy na następujących zasadach: pracownik przedstawia wszystkie dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków zagranicznych, następnie kwoty wynikające z tych dokumentów, które wyrażone są w obcej walucie, przeliczone są na złotówki wg kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia każdego wydatku. Suma tych wydatków wyrażona w złotych zostaje rozliczona z kwotą zaliczki, którą pracownik otrzymał w przeddzień wyjazdu. Ewentualne różnice pomiędzy kwotą wypłaconą w formie zaliczki, a kwotą wydatków faktycznie poniesionych są rozliczane w złotówkach i albo następuje zwrot różnicy do kasy przedsiębiorstwa, lub też następuje wypłata z kasy na rzecz pracownika. Wydatki udokumentowane przez pracownika ewidencjonowane są w księgach w dacie wystawienia dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku (wg średniego kursu waluty w NBP poprzedzającego dzień poniesienia wydatku).

Sporadycznie występują sytuacje, że pracownik otrzymuje z kasy przedsiębiorstwa zaliczkę w walucie zagranicznej - Wnioskodawca kupuje walutę w kantorze w przeddzień wyjazdu kierowcy i wypłaca ją kierowcy. Po powrocie kierowca zobowiązany jest do rozliczenia poniesionych wydatków, jednak odbywa się to w walucie obcej - od kwoty zaliczki w walucie odejmowane są koszty poniesione w walucie i różnica waluty podlega zwrotowi, lub dopłacie na rzecz pracownika. W tym przypadku również w księgach ewidencjonowane są wydatki w dacie dokumentu potwierdzającego ich poniesienie wg kursu średniego waluty w NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że ustawa o rachunkowości nakazuje ujmować wydatki w walutach obcych na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej, a taką operacją wg Wnioskodawcy jest każdy poszczególny wydatek dokonywany przez kierowców, zatem sposób ujęcia wydatków w księgach i stosowane kursy walut należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ponosi koszty uzyskania przychodu w walutach obcych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje na podstawie ksiąg rachunkowych. W części E wniosku ORD-IN, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest m. in. przepis art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w treści wniosku wskazał, że dla ustalenia różnic kursowych stosuje kurs średni NBP z ostatniego dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku, a zatem przyjęto, że Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Stosownie do treści art. 11a ust. 2 ww. ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest również to, że ponieważ koszty ponoszone są w walutach obcych to nie można transakcji walutowych przeliczać na złotówki w oderwaniu od zasad obowiązujących w tym zakresie przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych.

Zgodnie z art. 24c ust. 7 ww. ustawy, przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Wobec tego do przeliczenia waluty obcej na złote, należy przyjąć datę wynikającą z faktury (rachunku) lub innego dowodu, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy, za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, koszty poniesione w walutach obcych należy ewidencjonować w księgach rachunkowych w dacie wystawienia dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Powyższe stanowisko dotyczy sytuacji, gdy różnice kursowe rozliczane są metodą podatkową.

Podkreślić równocześnie należy, że niniejsza interpretacja zgodnie ze złożonym wnioskiem nie dotyczy nie dotyczy wyceny kosztów pracowniczych (rozliczenia delegacji pracowników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 1013 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie