Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. (IP Box)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 3 lipca 2023 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT. Wnioskodawca prowadzi działalność w formie jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej, jest opodatkowany na zasadach ogólnych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ponosił, ponosi i będzie ponosił ryzyko gospodarcze w odniesieniu do całokształtu działalności jak i poszczególnych jej efektów. W ramach swojej działalności, Wnioskodawca świadczył, świadczy i będzie świadczyć m.in. usługi testera oprogramowania. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności przeważająca działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy polega na działalności związanej z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne od 2019 roku i w całym tym okresie Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi IP Box.

Usługi były, są i będą świadczone na podstawie umowy ze Spółką X, dalej „Spółka” o stałą współpracę. Do zakresu głównych obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. wprowadzenie procesów zapewniania jakości (testy, procesy testowania, dokumentacja). Działanie w zakresie wprowadzania procesów zapewniania jakości polega w głównej mierze na usługach testowania manualnego oraz automatycznego, które wiąże się z utworzeniem oprogramowania testującego. Szczegóły danych zleceń, a więc oprogramowania wymagającego testowania i najważniejszych płaszczyzn wymagających testów, przekazywane są przez Spółkę na bieżąco. Wnioskodawca osobiście zajmuje się tworzeniem oprogramowania, a także odpowiada za jakość świadczonych usług oraz ich rezultat. Ma swobodę w doborze sposobu, metod i organizacji wykonywania czynności składających się na świadczenie usług. Jednakże, Spółka ma prawo udzielania wskazówek, co do sposobu wykonania umowy, a Wnioskodawca jest zobowiązany stosować się do udzielonych wskazówek.

Realizując zadania wynikające z Umowy współpracuje również z innymi podmiotami wykonującymi usługi na rzecz Spółki. Jednakże współpraca ta odbywa się poprzez wspólną realizację innych usług na rzecz Spółki, nieobjętych niniejszym wnioskiem. Wnioskodawca osiągał, osiąga i będzie osiągać dochód z tej części kodu (bądź jego całości) programu testującego, który powstał w efekcie jego pracy twórczej. W zakresie objętym przedmiotowym wnioskiem Wnioskodawca będzie indywidualnym twórcą. W ramach tworzenia programu testującego współpraca Wnioskodawcy ogranicza się do konsultacji z twórcami kodu źródłowego dotyczących jego funkcjonalności i potrzeb „testowych”. Sama działalność polegająca na wytworzeniu kodu wykonywana jest przez Wnioskodawcę samodzielnie.

Stawka wynagrodzenia netto określona została w zleceniu podstawowym jako zryczałtowana stawka za dzień roboczy. Kwota należna Wnioskodawcy obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych na wszystkich polach eksploatacji wymienionych w Umowie. Wynagrodzenie to ma charakter jednorodny i niepodzielny, stanowiąc zapłatę za wszystkie czynności Wnioskodawcy niezbędne do wykonania Umowy. Wnioskodawcy nie przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z jakiegokolwiek utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji. W celu kalkulacji wynagrodzenia Wnioskodawca prowadzi ewidencję czynności wykonywanych w ramach konkretnego projektu i czasu świadczenia usług przyporządkowanego na wykonanie tych czynności.

Ewidencja ta pozwala na wyodrębnienie czasu w podziale na:

- świadczenie usług polegających na działaniu prowadzącym do tworzenia kodu (i w konsekwencji oprogramowania),

- dokumentacji projektowej związanej z tworzonym kodem oraz

- pozostałe czynności wykonywane na rzecz Spółki, które z tworzeniem kodu nie są związane.

Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. Dodatkowo Podatnik zobowiązany jest do dostarczenia wraz z fakturą raportu z czasu świadczenia usług zaakceptowanych przez klienta Spółki w formie ustalonej z klientem Spółki. Wnioskodawca i Spółka przyjęli miesięczne okresy rozliczeniowe, na zakończenie których Wnioskodawca wystawiał, wystawia i będzie wystawiał fakturę. Zakończenie okresu rozliczeniowego nie jest warunkowe. Wnioskodawca był, jest i będzie jednak zobowiązany do przedstawienia rozliczenia przepracowanych godzin, z podziałem na pracę twórczą oraz pozostałe usługi świadczone na rzecz Spółki, po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Przedstawione dokumenty były, są i będą podstawą do wypłaty wynagrodzenia, oraz zobowiązują Wnioskodawcę do podpisania odrębnej umowy o przeniesienie praw autorskich, gdyż w momencie wytworzenia dzieła to jemu przysługują prawa autorskie, chronione na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na mocy zawartej umowy, Wnioskodawca na bieżąco udostępniał, udostępnia i będzie udostępniał kontrahentowi utwory, choćby w formie nieukończonej, celem ich weryfikacji. Na moment udostępnienia utworów kontrahent (Spółka) nie nabywa praw autorskich. Na podstawie przedstawionego raportu oraz wytworzonych dzieł, Spółka wypłaca miesięczne wynagrodzenie. Przeniesienie praw autorskich następowało, następuje i będzie następować w drodze odrębnej umowy, zawieranej przez Wnioskodawcę i kontrahenta (Spółkę). Zgodnie z umową o przeniesienie praw Wnioskodawca z chwilą zawarcia umowy przenosi na spółkę prawa autorskie do utworów w niej wymienionych. W chwili zawarcia umowy o przeniesienie praw autorskich Strony nie ustalają dodatkowego wynagrodzenia, zostaje ono skalkulowane i pobrane już na etapie zakończenia okresu rozliczeniowego. Uzyskanie wynagrodzenia z tego tytułu zobowiązuje jednak Wnioskodawcę do zawarcia umowy o przeniesienie praw autorskich, których dotyczy wypłacone już wynagrodzenie. Umowa o przeniesienie praw autorskich do wytworzonych programów testujących, spełniała, spełnia i będzie spełniać wymogi określone w art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowa zawiera listę utworów do których przenoszone są prawa, wraz ze wskazaniem ich lokalizacji na wewnętrznym Repozytorium kodów Spółki.

Wnioskodawca kwalifikuje uzyskany dochód jako osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Działalność w zakresie testów manualnych, jako praca schematyczna, nieobejmująca tworzenia nowego oprogramowania, ani nowych rozwiązań nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. Natomiast testowanie automatyczne stanowi pracę twórczą, prowadzoną w sposób systematyczny i nie obejmuje rutynowych zmian/ulepszeń.

Testowanie automatyczne.

W zakresie usług testowania automatycznego Wnioskodawca opracowuje oprogramowanie, które automatycznie testuje inne oprogramowania/funkcjonalności, dalej: „kod źródłowy”, wytworzone przez Spółkę oraz niezbędną dokumentację (dokumentacja do testów oraz raporty). Utworzenie oprogramowania testującego wymaga zapoznania się z kodem źródłowym, który będzie testowany oraz utworzenia nowego kodu, dopasowanego do konkretnego zlecenia. Wnioskodawca nie wykorzystuje gotowych schematów, lecz indywidualnie opracowuje kod na podstawie kodu źródłowego i jego wymagań, a także z uwzględnieniem najistotniejszych funkcjonalności wymagających testowania. Kod tworzony jest od podstaw lub na bazie już istniejącego, jednak wymaga znacznych zmian i rozbudowy. W wyniku prac Wnioskodawcy powstaje nowy kod, stanowiący utwór w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pochodnych, którego zastosowanie umożliwia przetestowanie prawidłowości działania kodu źródłowego należącego do Spółki.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę automatycznie wykrywa błędy programu oraz sugeruje możliwe przyczyny. Ponadto, Wnioskodawca tworzy również oprogramowanie skoncentrowane na testowaniu wydajności określonych programów lub poszczególnych funkcjonalności. Również wymaga to pracy polegającej na wytworzeniu kodu do programu, który spełnia indywidualne potrzeby w zakresie przeprowadzanych testów. Wyniki testów bezpośrednio wpływają na kształt testowanego kodu źródłowego, gdyż Wnioskodawca w oparciu o wyniki testów sugeruje konkretne zmiany w odpowiednich obszarach, częściach oprogramowania. Ponadto, Wnioskodawca stale modyfikuje oprogramowanie testowe, które tworzy. Modyfikacje nie opierają się jedynie na ewentualnej naprawie błędów, a na tworzeniu nowych funkcjonalności i rozwoju kodu. Modyfikacja programu wymagała, wymaga i będzie wymagała utworzenia nowego fragmentu kodu, który sam w sobie stanowi program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych. Działalność dotycząca pierwotnego tworzenia kodu jak i jego modyfikacje stanowią prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, których celem jest wytworzenie programu testującego. Każdy nowy projekt dotyczący wytworzenia oprogramowania będzie odrębny i będzie stanowił odrębne prace rozwojowe. Historycznie prowadzone przez Wnioskodawcę prace rozwojowe kończyły się wynikiem pozytywnym, w praktyce oznaczało to, iż wytworzony przez Wnioskodawcę program testujący poprawnie i wyczerpująco weryfikował kod źródłowy, wskazując m.in. obszary do jego poprawy. Z założenia Wnioskodawca dąży do pozytywnego zakończenia prowadzonych prac rozwojowych. W sytuacji nie zakończenia prac z wynikiem pozytywnym, co w praktyce oznacza nie wytworzenie oprogramowania o ustalonych parametrach, nie dojdzie do przeniesienia praw autorskich, a w konsekwencji do zastosowania preferencji IP-BOX.

Wytworzony przez Wnioskodawcę kod jest bazą programu, a jednocześnie zbiorem komend adresowanych do komputera, które następnie przetwarzają automatycznie poprawność lub wydajność wskazanego kodu źródłowego. Stanowi on program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Prace twórcze Wnioskodawcy, polegają każdorazowo na tworzeniu nowego kodu, niewystępującego wcześniej w jego praktyce gospodarczej, stanowią działania podjęte w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Pracę Wnioskodawcy można podzielić na następujące etapy:

 1. Zapoznanie się ze zleceniem – na tym etapie Wnioskodawca ustala założenia projektu, zapoznaje się z kodem źródłowym podlegającym testowaniu, jego funkcjonalnościami wymagającymi testów oraz wymaganiami jakie ma spełniać, następnie opracowuje plan i główną koncepcję tworzonego oprogramowania.

 2. Tworzenie kodu – w oparciu o opracowany na etapie 1 plan oraz wymagania, Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności pisze kod, indywidualnie dopasowany do kodu źródłowego i wymagań wskazanych w zleceniu Spółki.

 3. Testowanie – na tym etapie Wnioskodawca uruchamia wytworzony kod oraz za pomocą komputera automatycznie testuje kod źródłowy oraz wykrywa błędy i wskazuje możliwe przyczyny.

 4. Zamknięcie projektu – na tym etapie Wnioskodawca sporządza odpowiednią dokumentację oraz raporty, w tym również sugestie dotyczące możliwych rozwiązań w zakresie wykrytych przez oprogramowanie błędów.

Mimo możliwości określenia powyższych etapów, zdarza się, iż w ramach prac Wnioskodawca wraca do poszczególnych etapów. Oznacza to, iż wprowadza nowe funkcjonalności do kodu, do którego projekt został już zamknięty poprzez sporządzenie dokumentacji. Ponadto, na etapie testowania możliwe jest powrócenie do etapu tworzenia kodu, ze względu na pojawienie się nowych możliwości lub potrzebnych funkcjonalności, poprawy użyteczności w danym projekcie.

Po zakończeniu prac nad danym programem, zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawca przekazuje Spółce prawa autorskie do wytworzonych kodów. Przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego następuje na mocy odrębnej umowy. Załącznikiem do umowy o przeniesienie praw autorskich jest zestawienie utworów, do których przenoszone są prawa. Przez utwory Strony rozumieją kody składające się na oprogramowania testujące.

Ewidencja i wskaźnik nexus.

Wnioskodawca prowadzi od 2019 roku odrębną ewidencję, w ramach której gromadzi zestawienie sprzedanych utworów w postaci kodu (oprogramowania komputerowego). Prowadzona ewidencja zawiera również wysokość przychodów uzyskanych ze sprzedanych praw oraz kosztów uzyskania przychodów z tych praw. Ponadto, Wnioskodawca wyodrębnia również koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, tj. niezbędne do obliczenia wskaźnika nexus.

W ewidencji wyodrębniono:

- każde autorskie prawo do programu komputerowego wytworzone w danym okresie,

- przychody, koszty uzyskania przychodów i dochody (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

- koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca ponosi wydatki na:

   - zakup oprogramowania - bez oprogramowania Wnioskodawca nie byłby w stanie opracowywać oprogramowania (nowych funkcjonalności i modułów) na rzecz Klienta. Nabywane oprogramowanie służyło, służy i będzie służyć do edycji kodu, testowania i tym podobnych czynności ukierunkowanych na tworzenie funkcjonalności i modułów oprogramowania dla Klienta. Zakupione oprogramowanie dotyczy licencji Saas (nie będzie stanowiło wartości niematerialnej i prawnej) od podmiotu niepowiązanego;

   - usługi telekomunikacyjnymi (tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu) - Wnioskodawca wykorzystywał, wykorzystuje i będzie wykorzystywał usługi telekomunikacyjne do kontaktu z klientem, ustalenia specyfikacji Zamówienia oraz zapewnienia funkcjonowania zakupionych programów i narzędzi komputerowych, które umożliwiają działalność programistyczną;

   - usługi księgowe (tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów), składki na ubezpieczenie społeczne - Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie obowiązujących przepisów do opłacenia składek społecznych oraz prowadzenia dokumentacji księgowej, w konsekwencji, aby mógł prowadzić działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu oprogramowania jest on zobligowany do ponoszenia tych wydatków;

   - zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki) – sprzęt jest niezbędny do korzystania z zakupionego oprogramowania umożliwiającego wykonywanie czynności programistycznych, ale również zarządzania projektami, kontaktu z klientami, przeprowadzaniu wideokonferencji;

   - paliwo – koszt transportu do klienta.

Wszystkie powyżej wymienione wydatki są celowo poniesione i niezbędne dla tworzenia oprogramowania. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby osiągnięcie przychodu z komercjalizacji autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca nie dokonuje zakupu oprogramowania w celu dalszej odsprzedaży. Oprogramowanie umożliwiające wykonywanie prac programistycznych może zostać nabyte zarówno w formie licencji, która zostanie zaewidencjonowania jako wartości niematerialne i prawne jak i w formie subskrypcji, czyli w ramach tzw. Saas (software as a service). W przypadku oprogramowania Saas użytkownik nabywa prawo do korzystania z oprogramowania, które pozostaje zarządzane i utrzymywane przez jego wydawcę. Dzięki temu nabywca ma możliwość korzystania z bieżących aktualizacji. W przypadku zakupu oprogramowania Saas, nie jest ono ewidencjonowane jako wartość niematerialna i prawna. Wartość nabywanego oprogramowania nie przekracza 10 000 zł. Nabyte oprogramowanie nie stanowi nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ani nabycia innych wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Ze względu na uzyskiwanie przychodów z jednego rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dalej „kwalifikowane IP”, Wnioskodawca wyodrębnia koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od kosztów pozostałej działalności. Powyżej opisane wydatki Wnioskodawca alokuje do oprogramowania w proporcji przychodów z komercjalizacji oprogramowania do przychodów ogółem w danym okresie rozliczeniowym. Ponoszone wydatki były, są i będą związane ogółem z wytwarzaniem oprogramowania, nie były, nie są i nie będą wprost powiązane z konkretnym fragmentem kodu. Wszystkie wymienione wydatki Wnioskodawca ponosił, ponosi i będzie ponosić w ramach prowadzenia własnej działalności związanej oprogramowaniem. W kolejnych latach Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody w takich samych okolicznościach faktycznych.

Uzupełnienie wniosku

Działalność w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania jest działalnością twórczą podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe od początku swojej działalności, tj. od 2019 roku oraz będzie kontynuował prowadzenie prac rozwojowych w przyszłości. Prace rozwojowe będą dotyczyć wytworzenia oprogramowania, będącego nowym lub ulepszonym produktem. Celem prac rozwojowych jest/będzie wytworzenie oprogramowania testującego, które zostaje utworzone indywidualnie pod konkretne zlecenie i ma za zadanie dokonywać automatycznych testów innego oprogramowania.

Wnioskodawca w ramach prac rozwojowych dokona szeregu czynności, poczynając od prac koncepcyjnych, związanych z poznaniem kryteriów, które ma spełniać program, zapotrzebowania klienta i poznania programu, który ma być testowany. Przez następnie projektowanie oraz pisanie kodu. Kolejno Wnioskodawca dokonuje procesu testowania oraz w przypadku ukończenia prac, tworzy raport oraz dokumentację do utworzonego oprogramowania.

Historycznie prowadzone przez Wnioskodawcę prace rozwojowe kończyły się wynikiem pozytywnym, w praktyce oznaczało to, iż wytworzony przez Wnioskodawcę program testujący poprawnie i wyczerpująco weryfikował kod źródłowy, wskazując m.in. obszary do jego poprawy. Z założenia Wnioskodawca dąży do pozytywnego zakończenia prowadzonych prac rozwojowych. W sytuacji nie zakończenia prac z wynikiem pozytywnym, co w praktyce oznacza nie wytworzenie oprogramowania o ustalonych parametrach, nie dojdzie do przeniesienia praw autorskich, a w konsekwencji do zastosowania preferencji IP-BOX.

Wynik prac rozwojowych przyjmuje formę kodu programu. Wyniki nie będą wykorzystywane na potrzeby prowadzenia własnej działalności Wnioskodawcy, a do odsprzedaży kontrahentowi Wnioskodawcy - Spółce.

„Wykorzystanie” Wnioskodawcy ogranicza się do wykonania zlecenia oraz do uzyskania wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich. Zasadniczo wyniki prac rozwojowych będą przyporządkowane do konkretnych zleceń sprzedażowych i tylko w tym zakresie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca w wyniku prac rozwojowych zaprojektował/zaprojektuje oraz stworzył/stworzy nowy, zmieniony lub ulepszony produkt. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje produkty, w postaci oprogramowania testującego, będące wynikiem prac rozwojowych. Wnioskodawca uzyskuje ryczałtowe wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy o współpracę, na której podstawie jest zobowiązany do wytworzenia oprogramowania oraz przeniesienia praw autorskich z tego tytułu. Mimo, iż wynagrodzenie jest ryczałtowe, bez bieżącego wytwarzania oprogramowania nie zostałyby spełnione warunki umowy, w konsekwencji Wnioskodawca nie uzyskiwał by przychodu.

Przez program testujący Wnioskodawca rozumie dedykowany program, zapisany w postaci kodu, który ma za zadanie dokonywać automatycznych testów innego oprogramowania. Program testujący jest programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawa pokrewnych. Wnioskodawca tworzy programy na zamówienie Spółki, dopasowane do ich potrzeb oraz specyfikacji programu, który ma podlegać testowaniu. Program wytwarzany przez Wnioskodawcę nie jest rozpowszechniony, nie można dokonać jego zakupu, z wyjątkiem podmiotu zamawiającego. Program testujący nie posiada nazwy handlowej, a jedynie określone miejsce w repozytorium kodów oraz nazwę ogólną przyjętą przez strony na potrzeby określenia dzieła będącego przedmiotem przeniesienia praw autorskich, np. „Program do automatycznych testów funkcjonalnych”.

Tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie przez Wnioskodawcę „programu testującego” stanowiło, stanowi i będzie stanowiło przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Efekty pracy Wnioskodawcy, nazywane we wniosku Oprogramowaniem, programem komputerowym, programem testującym zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

   - zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

   - nie są efektem pracy która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny,

   - nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

Zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania programów komputerowych (programu testującego), efekty pracy Wnioskodawcy, zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W każdym przypadku tworzenie/rozwijanie przez Wnioskodawcę programów komputerowych (programu testującego) wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca prowadzi odrębne prace rozwojowe dla celów wytworzenia każdego programu, który jest efektem jego prac.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu, modyfikowaniu Oprogramowania/programu komputerowego/programu testującego zmierzają do wytworzenia nowych funkcjonalności. Nie stanowią one jedynie rutynowych działań, mających na celu usprawnienie programu, naprawę błędów, lecz polegają na wytworzeniu zupełnie nowych, niefunkcjonujących wcześniej w ramach prowadzonej działalności funkcjonalności.

Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich, jego odpowiedzialność nie jest w żaden sposób ograniczona poprzez współpracę ze Spółką.

Wydatki związane z wytwarzanym oprogramowaniem, a więc np. specjalistyczne oprogramowanie nie służą wyłącznie konkretnym pracom rozwojowym. Wydatki te należy przyporządkować do ogółu prac rozwojowych, gdyż Wnioskodawca wykorzystuje sprzęt oraz oprogramowanie do różnych prac rozwojowych, mających zbliżony charakter, tj. wytwarzanie oprogramowania. Mimo, iż proces twórczy oraz wynik prac różnią się to zwykle wykorzystuje do tego te same środki.

Odrębna ewidencja, o której mowa we wniosku jest prowadzona na bieżąco.

Pytania

 1. Czy działalność Wnioskodawcy, związana z tworzeniem oprogramowania, opisana we wniosku, stanowi działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, w konsekwencji ma prawo do zastosowania 5% podatku od przychodów uzyskanych ze świadczonych usług, świadczonych na rzecz Spółki, na podstawie zawartych umów oraz przyjętej strategii współpracy opisanej we wniosku, w części odpowiadającej sprzedaży praw do wytworzonego kodu na podstawie art. 30ca ustawy o PIT? (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

 2. Czy wskazane we wniosku kategorie ponoszonych kosztów Wnioskodawca może uwzględnić w literze „a” tzw. wskaźnika nexus określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1 (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu)

Zdaniem Wnioskodawcy działalność Wnioskodawcy, związana z tworzeniem oprogramowania, opisana we wniosku, stanowi działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, w konsekwencji ma prawo do zastosowania 5% podatku od przychodów uzyskanych ze świadczonych usług, świadczonych na rzecz Spółki, na podstawie zawartych umów oraz przyjętej strategii współpracy opisanej we wniosku, w części odpowiadającej sprzedaży praw do wytworzonego kodu na podstawie art. 30ca ustawy o PIT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane we wniosku kategorie ponoszonych kosztów Wnioskodawca może uwzględnić w literze „a” tzw. wskaźnika nexus określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Ad 1

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast przez badania naukowe rozumie się badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o SWiN oraz badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawa o SWiN.

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 Prawa o SWiN badania naukowe są działalnością obejmującą:

  1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

  2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Przez prace rozwojowe należy rozumieć, stosownie do art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN w zw. z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze powyżej przytoczone definicje ustawowe należy uznać, iż przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność:

- twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,

- podejmowaną w sposób systematyczny,

- podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast za działalność obejmującą prace rozwojowe uznaje się działanie z wykorzystaniem dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Ponadto, nie może być to działalność rutynowa.

Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca prowadził, prowadzi i zamierza prowadzić w przyszłości działalność w zakresie tworzenia i rozwijania procesów, usług oraz technologii dotyczących oprogramowania, stanowiącą prace rozwojowe. Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu oprogramowania indywidualnie dostosowanego do wymagań Spółki oraz kodu źródłowego, polegającego na testowaniu. Ponadto, poza tworzeniem zupełnie nowego kodu, Wnioskodawca ulepsza i rozwija również już utworzone przez siebie kody, w celu dostosowania do nowych wymagań lub zmian i rozwoju kodu źródłowego. Zatem rezultatem działalności Wnioskodawcy jest utworzenie kodu lub nowego rozwiązania, procesu.

Ze względu na brak legalnej definicji działalności twórczej należy odnieść się do znaczenia słownikowego. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). Zatem działalność musi polegać na tworzeniu rozwiązań choćby minimalnie różniących się od już istniejących, tym samym zawierających element nowości.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz specyfikę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, skutkującą utworzeniem nowego kodu czy nowego elementu kodu oraz nowych procesów i rozwiązań, należy wskazać iż przedstawiona przez Wnioskodawcę działalność związana ze świadczeniem usług testowania automatycznego, w tym wydajnościowego jest działalnością twórczą.

Kolejno, odnosząc się do przesłanki zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów już posiadanej wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Wnioskodawca, jako specjalista wykorzystuje zasoby swojej wiedzy w celu tworzenia nowych rozwiązań. Niejednokrotnie również w trakcie prac nad danym oprogramowaniem również poszerza zasoby swojej wiedzy, szukając nowych rozwiązań możliwych do zastosowania w ramach wykonywanych przez niego projektów. Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny.

W zakresie definicji działalności badawczo-rozwojowej mowa o działalności podejmowanej w sposób systematyczny. Należy więc odnieść się do działań systematycznych, co oznacza, iż wymagane jest, aby działalność prowadzona była w sposób uporządkowany, w oparciu o pewien plan działania, dążący do spełnienia określonych celów. Wnioskodawca rozpoczyna projekt od ustalenia założeń i celów do spełnienia, działa w celu utworzenia rozwiązania dostosowanego do potrzeb kodu źródłowego, organizując swoją pracę, dzieląc na poszczególne etapy. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. W konsekwencji powyższego, działalność Wnioskodawcy opisana we wniosku, dotycząca rozwoju oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

W podobnym stanie faktycznym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 15 lipca 2021 r. (0113-KDWPT.4011.42.2021.5.IS) wskazał, że działalność polegająca na świadczeniu usług testowania automatycznego spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1) patent,

2) prawo ochronne na wzór użytkowy,

3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8) autorskie prawo do programu komputerowego

         - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w ustawie o PIT. Jednakże rozumienie tego pojęcia zostało przedstawione w Objaśnieniach Podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box.

Przede wszystkim uznaje się, iż podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Ponadto, podkreślono, iż program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Zarówno więc w objaśnieniach jak i w doktrynie i orzecznictwie definicję autorskiego prawa do programu komputerowego rozumie się szeroko.

Wnioskodawca tworzy samodzielnie kod, a sposób oraz przyjęte rozwiązania są zależne tylko od niego. Jest on zobowiązany do uwzględnienia wskazówek Spółki w zakresie świadczenia usług, jednak nie ogranicza to jego swobody w zakresie pracy twórczej. Kod składa się z sekwencji komend adresowanych do komputera. Ulepszenia istniejącego kodu, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, polegają na rozbudowaniu istniejącego kodu. W praktyce oznacza to, iż Wnioskodawca dopisuje do istniejącego już kodu następny, kompatybilny z poprzednim kodem.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie testujące stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Ponadto, podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w konsekwencji stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Z powyżej przywołanego art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy o PIT wynika, iż preferencję podatkową tzw. IP Box należy stosować w przypadku osiągnięcia w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej dochodu z kwalifikowanych IP.

W myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

  1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

  2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

  3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

  4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wnioskodawca na podstawie umowy o stałą współpracę świadczy usługi testera oprogramowania oraz zarządzania i prowadzenia zespołu QA. W ramach świadczonych usług tworzy kod, który zdaniem Wnioskodawcy, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wynagrodzenie określone jest w zryczałtowanej stawce dziennej. Wnioskodawca prowadzi ewidencję swojego czasu pracy i oblicza wynagrodzenie przynależne do kwalifikowanego IP w oparciu o proporcję czasu przeznaczonego na pracę twórczą, dotyczącą wytwarzania oprogramowania i czasu poświęconego na pozostałe usługi. Mając na uwadze sposób określenia wynagrodzenia za świadczone usługi oraz ich charakter, za prawidłowe należy uznać, iż dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tym samym dochód określony poprzez zastosowanie proporcji czasu pracy twórczej stanowi dochód z kwalifikowanego IP.

Reasumując powyższe, opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy w zakresie wytwarzania oprogramowania (pracy testera automatycznego) stanowi działalność badawczo-rozwojową oraz generuje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w konsekwencji może zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podlegać tzw. uldze IP Box, tj. opodatkowaniu stawką 5%.

Ad 2

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)*1,3 / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z brzmieniem powyższego przepisu koszty należy przyporządkować do kwalifikowanego IP.

W odniesieniu natomiast do kosztów prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej należy podkreślić, iż mogą wystąpić takie koszty, które ponoszone są zarówno na prowadzoną działalność badawczo-rozwojową jak i pozostałą działalność operacyjną podatnika. W takim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyporządkować poniesione koszty do działalności badawczo-rozwojowej oraz pozostałej działalności operacyjnej za pomocą proporcji przychodu uzyskanego z działalności badawczo-rozwojowej oraz pozostałej działalności. Takie działanie umożliwia wymagane przez art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT określenie kosztów faktycznie poniesionych na poszczególne kategorie wydatków.

Odnosząc się natomiast do prowadzonej ewidencji, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

  1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

  2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

  3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

  4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

  5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Natomiast w myśl ust. 2 podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Ustawodawca nie określił w jakiej formie należy prowadzić ewidencję dla celów IP Box, a jedynie wskazał jakie cele ma spełnić. Wnioskodawca prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Prowadzi zarówno ewidencję czasu pracy, która umożliwia wyodrębnienie wysokości przychodu uzyskanej z kwalifikowanego IP w ramach świadczonych usług, jak i ewidencję kosztów przyporządkowanych do poszczególnych kwalifikowanych IP. W ramach prowadzonej ewidencji Wnioskodawca wyszczególnia koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego IP jak i koszty przyporządkowane do poszczególnych elementów wskaźnika nexus określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego ewidencja spełnia kryteria ustawowe, określone w art. 30cb ustawy o PIT, umożliwia ona więc zastosowanie tzw. ulgi IP Box. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, wydatki poniesione na zakup oprogramowania, usługi telekomunikacyjne (tj. wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu), usługi księgowe (tj. wydatki na prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów), składki na ubezpieczenie społeczne, zakup elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki) oraz paliwo, stanowią koszty uzyskania przychodów oraz służą prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. W konsekwencji powyższego wskazane we wniosku kategorie ponoszonych kosztów Wnioskodawca może uwzględnić w literze „a” tzw. wskaźnika nexus określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 742):

badania naukowe są działalnością obejmującą:

 1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

 2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1) patent,

2) prawo ochronne na wzór użytkowy,

3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8) autorskie prawo do programu komputerowego

   - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b)*1,3]/ [a+b+c+d]

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Prowadzenie ewidencji w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że:

  - działalność Pana polega na działalności związanej z oprogramowaniem, tworzy Pan programy komputerowe testujące inne oprogramowanie,

   - Pana działalność w zakresie tworzenia oprogramowania jest działalnością twórczą podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

   - tworzenie programów komputerowych wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Pana prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

   - w wyniku prac rozwojowych powstaje nowy, zmieniony lub ulepszony produkt w postaci programu testującego, który oferuje Pan w działalności gospodarczej,

   - Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych jest prowadzona w sposób systematyczny i nie obejmuje rutynowych zmian/ulepszeń.

Tym samym – przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia przy tym wymaga, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych przez Pana usług ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu w ramach podejmowanych przez Pana prac rozwojowych.

Jak zaznaczono w opisie sprawy, utwory tworzone, rozwijane przez Pana są chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz stanowią one odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie tych przepisów.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że autorskie prawa do programów komputerowych chronionych powyższym przepisem, tworzonych i rozwijanych w ramach Pana działalności gospodarczej – w zakresie, w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych – są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany przez Pana z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 2 updof.

Przy tym, o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Zaznaczenia przy tym wymaga, że w Pana sytuacji, opodatkowaniu 5% stawką będzie podlegała suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 updof, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest wyłącznie autorskie prawo do programu komputerowego.

Tylko i wyłącznie dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą bowiem stanowić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową.

Wskazał Pan w opisie sprawy, że programy testujące, które Pan tworzy są programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz, że zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania programów komputerowych (programów testujących), efekty Pana pracy, zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, podlegającymi takiej ochronie.

Prowadzi Pan na bieżąco od 2019 roku odrębną ewidencję, w której wyodrębniono każde autorskie prawo do programu komputerowego wytworzone w danym okresie, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochody (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W związku z powyższym, o ile w istocie, jak Pan wskazał w ramach prowadzonej działalności tworzy Pan programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i otrzymywane wynagrodzenie jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do tworzonego oprogramowania, to należy uznać, że otrzymane wynagrodzenie z tego tytułu stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i ma Pan możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% tego dochodu tj. części wynagrodzenia dotyczącej sprzedaży praw do wytworzonego programu komputerowego osiągniętego w ramach prowadzonej działalności opisanej we wniosku.

Z ulgi tej może Pan skorzystać w zeznaniu rocznym składanym za rok 2019 i lata następne. Jeśli Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się, może Pana skorzystać z ulgi w zeznaniach za kolejne lata podatkowe.

Odnosząc się natomiast do Pana wątpliwości dotyczących ustalania wskaźnika nexus, wskazujemy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

- wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

- kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, oraz

- dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć więc trzeba, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści wniosku w związku z tworzeniem oprogramowania ponosi Pan koszty:

- zakupu oprogramowania (do edycji kodu, testowania i innych czynności ukierunkowanych na tworzenie funkcjonalności i modułów (licencja Saas)),

- usług telekomunikacyjnych (wydatki na usługi telefoniczne i dostęp do Internetu),

- usług księgowych,

- składek na ubezpieczenie społeczne,

- zakupu elektroniki (telefon, słuchawki, głośniki),

- paliwa (koszt transportu do klienta).

Zdaniem organu, informacje wskazane we wniosku potwierdzają istnienie przesłanek świadczących o bezpośrednim powiązaniu ww. wydatków z działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wobec tego, ponoszone przez Pana wydatki opisane we wniosku, wobec których wskazał Pan przesłanki przemawiające za bezpośrednim ich powiązaniem z prowadzoną bezpośrednio przez Pana działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, może Pan uwzględnić przy ustalaniu wskaźnika/wskaźników nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy) w odpowiedniej części.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja nie rozstrzyga, czy prowadzi Pan prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz, czy efekty Pana pracy to programy komputerowe podlegające ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Te elementy podał Pan jako okoliczności faktyczne sprawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Pana. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).