Interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.510.2022.1.MZ
Temat interpretacji
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości rynkowej pozyskanego miodu w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 czerwca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości rynkowej pozyskanego miodu w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan rolnikiem prowadzącym m.in. pasiekę do 80 rodzin pszczelich, wobec czego nie prowadzi Pan jeszcze działów specjalnych produkcji rolnej. Równolegle założył i prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą nakierowaną na produkcję i sprzedaż miodów pitnych, czyli wyrobów akcyzowych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Po dopełnieniu wszystkich formalności związanych z tym profilem działalności i rozpoczęciu w nieodległej przyszłości tej produkcji zamierza Pan zwiększyć ilość rodzin pszczelich powyżej 80, w związku z czym wejdzie Pan w działalność rolniczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadzie działów specjalnych produkcji rolnej, które zamierza Pan opodatkowywać w sposób zryczałtowany, według tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, stosownie do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Część miodu i innej produkcji pszczelarskiej będzie przez Pana odsprzedawana w stanie nieprzetworzonym, a część miodu będzie Pan zużywał do przetwórstwa (produkcja miodów pitnych). Głównym surowcem do produkcji w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na produkcji miodów pitnych będzie zatem miód z Pana własnej pasieki. W związku z powyższym, powziął Pan wątpliwość jak w pozarolniczej działalności gospodarczej udokumentować i ująć w kosztach miód z własnego gospodarstwa. Prowadzenie pasieki powyżej 80 rodzin obliguje Pana do opodatkowania tej działalności w sposób przewidziany dla działów specjalnych produkcji rolnej. Odrębnym źródłem przychodu (i dochodu) będzie zatem pozarolnicza działalność gospodarcza prowadzona na podstawie wpisu do CEiDG (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a odrębnym działalność rolnicza w formie tzw. działów specjalnych produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).
Pytanie
Czy wartość miodu będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów i właściwe będzie udokumentowanie wartości miodu z własnej pasieki dokumentem wewnętrznym, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami i prawami tego samego rodzaju i gatunku, stosownie do treści art. 11 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem, o ile raczej nie budzi wątpliwości sytuacja gdyby Pan nie prowadził działów specjalnych produkcji rolnej (do 80 rodzin pszczelich), że na podstawie dowodu wewnętrznego stosownie do treści art. 22 ust. 6a i art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez Pana, stanowiłaby koszt na podstawie dowodu wewnętrznego, o którym w § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia o księdze przychodów i rozchodów. Przekraczając 80 rodzin pszczelich będzie Pan jako rolnik zobowiązany do opodatkowania działalności rolniczej w tym zakresie podatkiem dochodowym od osób fizycznych (działy specjalne produkcji rolnej), nie zmienia faktu, że nadal będzie Pan produkty zwierzęce pochodzące z własnego gospodarstwa rolnego częściowo wykorzystywał w pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie będzie Pan kupował od siebie, gdyż jest Pan zarówno rolnikiem, jak i przedsiębiorcą w jednej osobie, więc nie może Pan kupić w ramach działalności gospodarczej produktów produkowanych też przez Pana w działalności rolniczej. Nie może Pan sam sobie wystawić faktury VAT (jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zarówno w działalności gospodarczej, jak również zrezygnował Pan ze statusu rolnika ryczałtowego).
Zatem korzystając z treści art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość tych produktów określona w sposób wynikający z art. 11 ust 2 ww. ustawy i udokumentowanych dowodami wewnętrznymi, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów, będzie stanowiła dla Pana koszt uzyskania przychodów w pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez względu na fakt opłacania podatku dochodowego od działów specjalnych produkcji rolnej nadal będzie Pan przedsiębiorcą, wpisanym do CEIDG, prowadzącym z tego tytułu podatkową księgę przychodów i rozchodów, który zużywa w tejże pozarolniczej działalności gospodarczej surowce i materiały pochodzące z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej. W art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wprost wskazuje, jak ustalić koszt (wartość) zużytych w działalności pozarolniczej produktów, surowców z własnej produkcji rolnej. Wyłączenie z przepisów ustawy działalności rolniczej z wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej, nie zmienia faktu, że działy specjalne produkcji rolnej są nadal produkcją roślinną lub zwierzęcą, o czym wprost stanowi art. 2 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednak przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej – art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Definicję działalności rolniczej – dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych – zawiera art. 2 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1)miesiąc – w przypadku roślin,
2)16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3)6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4)2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
– licząc od dnia nabycia.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.
Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej – podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). „Nieprzetworzony” – to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl Słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo”, albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (http: (…)). W związku z tym przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym.
Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ww. ustawy:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
·musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
·nie może być wymieniony w art. 23 powołanej ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
·musi być należycie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz własnej gospodarki leśnej stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2.
W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U z 2019 r. poz. 2544):
Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).
Stosownie do § 13 ust. 2 pkt 3 ww. rozporządzenia:
Dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika.
Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów z działalności gospodarczej będzie, zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość miodu wytworzonego w ramach prowadzonych przez Pana działów specjalnych produkcji rolnej, ustalona w sposób przewidziany w art. 11 ust. 2 tej ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, na podstawie dowodu wewnętrznego, o którym w § 13 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).