Interpretacja indywidualna z dnia 5 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.635.2022.3.MN
Temat interpretacji
W zakresie skorzystania z ulgi abolicyjnej i diet.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skorzystania z ulgi abolicyjnej i diet. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lipca 2022 r. (wpływ 28 lipca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 2011 r. pracowała Pani w Holandii, na poniższych zasadach:
- (…) 2011 r. – (…) 2012 r. – praca w (…) (praca w firmie „(…)”);
- (…) 2013 r. – (…) 2014 r. – praca na kontrakcie w firmie „(…)”;
- (…) 2014 r. – (…) 2017 r. – praca w (…) (praca wykonywana w „(…)”);
- (…) 2017 r. – (…) 2018 r. - zasiłek chorobowy z uwagi na zagrożoną ciążę;
- do (…) 2018 r. – zasiłek macierzyński;
- (…) 2018 r. – (…) 2019 r. – praca na kontrakcie w firmie „(…)”;
- (…) 2018 r. – (…) 2019 r. – zasiłek chorobowy;
- do (…) 2019 r. – zasiłek dla bezrobotnych.
W tym całym okresie mieszkała Pani w Holandii, tam było Pani centrum życiowe. W okresie choroby i ciąży leczyła się Pani w Holandii, tam też urodziło się Pani dziecko.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Przedmiotem zapytania są lata 2018-2019.
W okresie 2018 r. Pani stałym miejscem zamieszkania była Holandia, w 2019 r. od 1 stycznia 2019 r. do 31 października 2019 r. Pani stałym miejscem zamieszkania była Holandia, od 1 listopada 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. - takim miejscem była Polska.
W okresie będącym przedmiotem zapytania zazwyczaj przebywała Pani w Holandii.
Posiada Pani obywatelstwo polskie.
Przez cały 2018 r. stałe ognisko domowe posiadała Pani w Holandii, tam też mieszkała Pani razem z partnerem i dzieckiem, w 2019 r. stałe ognisko domowe posiadała Pani w Holandii przez 10 miesięcy, tj. do końca października, tam też mieszkała Pani razem z partnerem i dzieckiem, wynajmowała mieszkanie, pracowała, leczyła się.
Nie posiadała Pani ani w Polsce ani w Holandii w latach 2018-2019 żadnych inwestycji ani majątku ruchomego, ani też polis ubezpieczeniowych.
W okresie 2018-2019 Pani aktywność społeczna, polityczna, kulturalne i obywatelska była umiejscowiona w Holandii.
W okresie 2018-2019 Holandia traktowała Panią jako rezydenta podatkowego, tj. w tym okresie podlegała Pani opodatkowaniu z uwagi na swoje miejsce zamieszkania - jeżeli idzie o okres będący przedmiotem zapytania to od 1 stycznia 2018 r.
W 2018 r. przebywała Pani w Polsce 21 dni, tj. 14 dni w okresie wakacji letnich i 7 dni w okresie Świąt Bożego Narodzenia, pozostałe 344 dni przebywała Pani w Holandii.
W 2019 r. przebywała Pani w Polsce 61 dni, a w Holandii - 304 dni (1 stycznia 2019 r. do 31 października 2019 r.).
Ani w 2018 r. ani w 2019 r. nie przebywała Pani w Polsce powyżej 183 dni.
Wyjechała Pani do Holandii celem zamieszkania tam na stałe, świadczenie pracy było tylko pochodną Pani decyzji.
Wróciła Pani do Polski 15 listopada 2019 r.
W okresie objętym przedmiotem zapytania przebywała Pani w Holandii razem z Pani partnerem.
Nie uzyskiwała Pani przychodów ze stosunku pracy zwolnionych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W okresie, którego dotyczy wniosek, nie uzyskiwała Pani innych dochodów poza tymi wskazanymi we wniosku.
Praca była wykonywana na podstawie umowy o pracę, używała Pani potoczonego określenia „kontrakt” na umowę o pracę. W załączeniu umowa o pracę z (…) 2018 r., która została rozwiązana (…) 2019 r.
Wszystkie firmy i agencje, na rzecz których świadczyła Pani pracę, miały i mają siedzibę w Holandii.
Nie przebywała Pani w Holandii przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym - tj. w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym danym roku podatkowym przebywała Pani w Holandii przez okres przekraczający łącznie 183 dni.
Wynagrodzenie ponoszone było przez pracodawcę, który posiadał siedzibę w Holandii.
W kwestii diet - sprawa dotyczy diet wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie odbywała Pani podróży służbowych poza granicami RP, nie uzyskiwała Pani przychodów ze stosunku pracy zwolnionych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulga dla młodych).
Pytania
1.Czy do zasiłku chorobowego z tytułu ciąży wypłaconego przez pracodawcę może Pani zastosować ulgę abolicyjną i diety w zeznaniu podatkowym składanym za rok 2018 r.?
2.Czy do zasiłku chorobowego wypłaconego przez pracodawcę może Pani zastosować ulgę abolicyjną i diety w zeznaniu podatkowym składanym za rok 2019 r.?
Pani stanowisko w sprawie
Uważa Pani, że może zastosować ulgę abolicyjną i diety, skoro mieszkała Pani w Holandii.
Od sierpnia 2011 r. do lipca 2019 r. – przez ten czas miała Pani ciągłość w umowach o pracę, wynajmowała Pani mieszkanie, co generowało wysokie koszty. Do Polski zjeżdżała Pani maksymalnie trzy razy do roku i to na krótki okres.
Podczas trwania umowy na kontrakcie bezpośrednio w holenderskiej firmie (nie w agencji pracy) Pani stan zdrowia z powodu ciąży na tyle się pogorszył, że nie była Pani w stanie dalej pracować. Cała ciąża i leczenie oraz poród odbywało się na terenie Holandii, tam też chorobowe jest płacone przez pracodawcę do końca umowy o pracę (do dwóch lat). Takie chorobowe nie ma statusu socjalnego. Na „Jaaropgave” od pracodawcy (holenderska karta podatkowa – odpowiednik polskiego PIT-11) w dokumencie tym nie ma adnotacji i podziału na chorobowe. Cały dochód razem z dniami chorobowego jest traktowany jako dochód z pracy. Podczas trwania umowy o pracę chorobowe obciąża pracodawcę.
Aby nie dochodziło do dyskryminacji kobiet, holenderski urząd pracy UWU refunduje pracodawcy chorobowe z powodu ciąży. Zatem powstała sytuacja, że tylko z tego powodu, że jest Pani kobietą (wtedy kobietą w ciąży), wynagrodzenie wypłacał Pani urząd, a nie bezpośrednio pracodawca.
Jeżeli polskie organy podatkowe nie rozpatrują sytuacji uzyskania dochodu z UWU i cały ten dochód jest traktowany jako dochód z innych źródeł bez wyjątku, przez co nie może Pani dokonać odliczenia, dyskryminuje tym kobiety. Mężczyzna w identycznej sytuacji otrzymałby chorobowe (nie z powodu ciąży oczywiście) od pracodawcy, nie od UWU i mógłby dokonać odliczenia diet itp.
Jak już Pani wspomniała, okres ciąży, poród i leczenie po porodzie odbywało się na terenie Holandii. Zasiłek chorobowy był wypłacany przez pracodawcę do końca trwania stosunku pracy, tj. do (…) 2019 r. Zasiłek ten nie miał statusu socjalnego. Na dokumencie „Jaaropgave” od pracodawcy za rok 2018 i 2019 był zaznaczony ten zasiłek. Oznacza to, iż źródłem tego dochodu był stosunek pracy, gdyż zgodnie z art. 12 ust. 1 updof za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne bez względu na źródło finansowania tych wypłat. Zatem skoro pracodawca wypłacał ten zasiłek, co zostało potwierdzone w dokumencie „Jaaropgave” za 2018 i 2019, to nie ulega wątpliwości, iż Pani dochód w 2018 r. i w 2019 r. pochodził ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof.
Z tego względu ma Pani prawo skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej określonej w art. 27g updof w zeznaniach podatkowych za rok 2018 i 2019.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Na podstawie art. 4a ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z informacji przedstawionych przez Panią wynika, że:
1.posiada Pani obywatelstwo polskie;
2.przedmiotem Pani zapytania są lata 2018-2019;
3.od 1 stycznia 2018 r. do 31 października 2019 r. Pani stałym miejscem zamieszkania była Holandia;
4.od 1 listopada 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani stałym miejscem zamieszkania była Polska;
5.w okresie będącym przedmiotem zapytania uzyskała Pani dochody tylko z Holandii, w tym zasiłek chorobowy z tytułu ciąży wypłacony przez pracodawcę;
6.w okresie będącym przedmiotem zapytania Holandia traktowała Panią jak rezydenta podatkowego, tj. w tym okresie podlegała tam Pani opodatkowaniu z uwagi na swoje miejsce zamieszkania;
7.wyjechała Pani do Holandii celem zamieszkania tam na stałe, jednakże w listopadzie 2019 r. wróciła Pani do Polski.
Powzięła Pani w wątpliwość, czy do zasiłku chorobowego z tytułu ciąży wypłaconego przez pracodawcę może Pani za 2018 i 2019 r. zastosować ulgę abolicyjną i diety.
Kwestie dotyczące korzystania z ulgi abolicyjnej zostały zawarte w treści art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:
Podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:
1)ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2)z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.
Natomiast kwestie diet reguluje art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Wolne od podatku dochodowego są: część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.
Zarówno art. 27g dotyczący ulgi abolicyjnej, jak i art. 21 ust. 1 pkt 20 dotyczący diet odwołują się w swej treści co cytowanego na wstępie art. 3 ust. 1, który dotyczy opodatkowania całości dochodów na terenie Polski, jeżeli osoba ma miejsce zamieszkania na terenie Polski.
Zatem niezbędne jest ustalenie, czy w okresie, w którym otrzymywała Pani zasiłek chorobowy, posiadała Pani miejsce zamieszkania w Polsce i czy podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ze stanu faktycznego wynika, że do Holandii wyjechała Pani celem zamieszkania na stałe, a świadczenie pracy było tylko pochodną Pani decyzji, jak również, że w okresie będącym przedmiotem zapytania Holandia traktowała Panią jak rezydenta podatkowego.
Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2003 r. Nr 216 poz. 2120).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:
W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce zarządu albo jakiekolwiek inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny, jak również uznawany fundusz emerytalny tego Państwa. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód osiągany ze źródeł w tym Państwie lub majątek w nim położony.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Holandią.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Po analizie przedstawionych przez Panią informacji, stwierdzam, że w 2018 r. i od 1 stycznia 2019 r. do 31 października 2019 r. posiadała Pani ściślejsze powiązania osobiste z Holandią. Przebywała Pani tam wraz z partnerem, tam również urodziło się Pani dziecko.
W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.
Ośrodek interesów gospodarczych w ww. okresie również posiadała Pani w Holandii. Mieszkała tam Pani i pracowała. Posiadała tam Pani główne źródło dochodów z tytułu zatrudnienia, a następnie z tytułu pobieranych zasiłków. W Holandii umiejscowiona również była Pani aktywność społeczna, polityczna, kulturalna i obywatelska.
Z analizy przedstawionych przez Panią informacji wynika więc, że miejscem Pani zamieszkania dla celów podatkowych w okresie, w którym wypłacany był zasiłek, była Holandia. W ww. okresie podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała Pani opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. W związku z powyższym zasiłek chorobowy wypłacany w Holandii od 8 sierpnia 2018 r. do 14 czerwca 2019 r. nie podlegał opodatkowaniu w Polsce i wykazaniu w zeznaniu rocznym.
Jak już wcześniej wskazano, z ulgi abolicyjnej i diet mogą skorzystać osoby, które podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z cytowanym art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem nie miała Pani możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej określonej w art. 27g i diet określonych w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).