Koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 27 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 czerwca 2022 r. (wpływ 4 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi w Polsce działalność gospodarczą wyłącznie w formie Spółki cywilnej. Od tego dnia posiada wpis do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Spółka cywilna realizuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów pirotechnicznych. Udział Wnioskodawczyni w Spółce wynosi 50%.

Od 12 maja 2021 r. Wnioskodawczyni założyła indywidualną działalność gospodarczą na terenie Czech. W ramach tej działalności realizuje sprzedaż wyrobów pirotechnicznych. Prowadzi ją na własny rachunek. Podatek dochodowy odprowadza na terenie Czech.

Spółka cywilna prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów, a od 1 stycznia 2022 r., ze względu na osiągane obroty, księgi rachunkowe. Od dochodów osiąganych przez Wnioskodawczynię w ramach działalności prowadzonej w formie Spółki cywilnej odprowadza podatek liniowy.

Ze względu na specyfikę branży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności na terenie Czech sprzedaje Ona towary handlowe do Spółki, w której posiada 50% udziałów. Sprzedaż wyrobów pirotechnicznych dokumentowana jest fakturą VAT, i jest realizowana w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Towary są transportowane przez firmy transportowe z Czech do Polski, do siedziby Spółki. Płatność realizowana jest z konta Spółki przelewem.

4 lipca 2022 r. Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek, na nasze wezwanie, i wskazała, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie RP. Na dzień złożenia wniosku w stosunku do Wnioskodawczyni nie toczyło się postępowanie podatkowe, ani kontrolne. Do obowiązków Wnioskodawczyni jako wspólnika Spółki cywilnej, należy: sprzedaż towarów handlowych, kontrolowanie magazynu i przygotowanie dokumentów do księgowości.

Na nasze pytanie, czy świadczone przez Wnioskodawczynię na terenie Czech usługi są wykonywane poprzez położony tam zakład w rozumieniu art. 5 Umowy z 24 czerwca 1993 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, udzielono odpowiedzi: poprzez biuro wirtualne.

Na nasze pytanie, czy Wnioskodawczyni posiada na terytorium Czech stałą placówkę w rozumieniu art. 5 ww. Umowy, poprzez którą wykonuje całkowicie lub częściowo działalność w zakresie świadczonych usług, udzielono odpowiedzi: w Czechach Wnioskodawczyni posiada wirtualne biuro handlowe.

Za 2021 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe PIT-36L w kwietniu 2022 r., w którym uwzględniła dochody uzyskane z działalności wykonywanej w formie Spółki cywilnej. Indywidualną działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi jedynie na terenie Czech i sprzedaje towary Spółce od października 2021 r.

Na nasze pytanie, czy w związku ze świadczeniem usług na rzecz Spółki cywilnej została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółką, udzielono odpowiedzi: nie.

Na nasze pytanie, od kogo i skąd wcześniej Spółka cywilna nabywała wyroby pirotechniczne, udzielono odpowiedzi: od kontrahentów z Polski i Słowacji.

Odpłatność odbywa się przelewami bankowymi wg stawek rynkowych.

Na nasze pytanie, czy Spółka cywilna jest jedynym kontrahentem, z którym współpracuje Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej, udzielono odpowiedzi: nie, towar był odsprzedawany również na terenie Czech.

Na nasze pytanie, czy Spółka cywilna nabywa wyroby pirotechniczne tylko od indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, udzielono odpowiedzi: nie, Spółka nabywa wyroby pirotechniczne od wielu kontrahentów.

Na nasze pytanie, czy w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej w Czechach Wnioskodawczyni nabywa wyroby od podmiotu powiązanego osobowo, bądź majątkowo, udzielono odpowiedzi: nie.

Pytanie

Czy koszt zakupu towarów handlowych, dla Wnioskodawczyni jako wspólnika Spółki cywilnej, stanowi koszt uzyskania przychodu, zgodnie z udziałem procentowym w zyskach Spółki?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni uważa, że koszt zakupu towarów handlowych, dla Niej jako wspólnika Spółki cywilnej, stanowi koszt uzyskania przychodu, zgodnie z udziałem procentowym w zyskach Spółki.

Wnioskodawczyni prowadząc indywidualną działalność wyłącznie na terenie Czech, tam nabywa i sprzedaje towary handlowe i tam rozlicza się z podatku dochodowego. Będąc zaś wspólnikiem Spółki cywilnej, która prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie na terenie Polski, podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca na terenie Polski.

Ustawa z 26 lipca 1991 r. nie przewiduje ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Dopuszczalna jest więc sytuacja, w której ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi lub sprzedaje towary na rzecz spółki cywilnej, której jest wspólnikiem i odwrotnie. Wówczas przyjmuje się, że stronami umowy o świadczenie usług są dwa odrębne podmioty gospodarcze.

W rezultacie wydatki Spółki na nabycie towarów handlowych są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli celem ich poniesienia było uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Co istotne, koszty takiego nabycia nie podlegają wykluczeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy. Z tego przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się m.in. wartości własnej pracy podatnika, w tym także wykonywanej przez wspólnika spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej.

W przypadku Wnioskodawczyni nabywanie towarów handlowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży przez Spółkę cywilną od jej wspólnika (Wnioskodawczyni), sprzedającego je w ramach odrębnej działalności gospodarczej, nie może być utożsamiane z jego pracą na rzecz Spółki.

Zakup towarów handlowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży przez Spółkę cywilną należy uznać za koszt uzyskania przychodu dla każdego ze wspólników proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w jej zysku, skoro jednocześnie przychody uzyskane ze sprzedaży tych towarów handlowych przez Spółkę cywilną stanowią przychód każdego ze wspólników proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w jej zysku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Funkcjonowanie spółek cywilnych oparte jest o przepisy art. 860 - 875 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego:

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego, regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy:

Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, własność ta z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa spółki cywilnej jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy koszt poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-wydatek został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że:

-od 20 stycznia 2014 r. prowadzi Pani w Polsce działalność gospodarczą wyłącznie w formie Spółki cywilnej w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów pirotechnicznych;

-Spółka cywilna realizuje działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów pirotechnicznych. Pani udział w Spółce wynosi 50%;

-od 12 maja 2021 r. założyła Pani indywidualną działalność gospodarczą na terenie Czech. W ramach tej działalności realizuje sprzedaż wyrobów pirotechnicznych (poprzez biuro wirtualne). Podatek dochodowy odprowadza na terenie Czech;

-od października 2021 r. w ramach indywidualnej działalności na terenie Czech sprzedaje Pani towary handlowe do Spółki cywilnej, w której jest Pani wspólnikiem;

-w związku ze sprzedażą towarów na rzecz Spółki cywilnej nie została zawarta umowa pomiędzy Panią a Spółką.

Wskazać należy, że przypadku, gdy jeden ze wspólników spółki cywilnej sprzedaje towary handlowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem, to wydatki w części przypadającej na niego, nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej. Zapłatę za towary handlowe w tej części należy uznać za świadczenie wspólnika spółki cywilnej na rzecz „samego siebie”.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku NSA z 2 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2628/16, w którym stwierdzono, że: (…) warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest między innymi rzeczywisty jego charakter, prowadzący do rzeczywistego obciążenia majątku podatnika świadczeniem na rzecz odrębnego od niego podmiotu. Skoro w sensie prawnopodatkowym (na gruncie podatku dachowego od osób fizycznych), spółka cywilna nie jest odrębnym od wspólnika podatnikiem i w tym kontekście nie uzyskuje przychodu, nie ponosi kosztów, dokonanie przez spółkę wydatku na wynajęcie lokalu użytkowego od jednego ze wspólników tej spółki, nie rodzi prawa do uznania, w części wynikającej z dyspozycji art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f, takiego wydatku za koszt uzyskania przychodu wspólnika.”

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że nie ma Pani prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów Spółki cywilnej, w której jest Pani wspólnikiem, wartości towarów handlowych zakupionych od indywidualnej działalności gospodarczej, którą prowadzi Pani w Czechach. Zatem, wydatki z tytułu zakupu towarów handlowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w części przypadającej na Panią, proporcjonalnie do posiadanego udziału w Spółce cywilnej.

Wobec powyższego, Pani stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Panią oraz Pani stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2021 r. poz. 359 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).