Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4011.520.2022.2.SP
Temat interpretacji
Obowiązki płatnika w związku ze zwrotem lekarzom weterynarii udokumentowanych kosztów dojazdu do miejsc wykonywania zleconych czynności.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie istnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku ze zwrotem lekarzom weterynarii udokumentowanych kosztów dojazdu do miejsc wykonywania zleconych czynności.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W związku z inwazją w dniu 24 lutego 2022 r. Federacji Rosyjskiej na Ukrainę, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej napływa fala uchodźców, z których część przybywa wraz ze zwierzętami towarzyszącymi. Powoduje to zagrożenie przeniesienia na terytorium kraju wścieklizny zwierząt zwłaszcza, że część zwierząt może nie spełniać odpowiednich wymogów prawa wspólnotowego obowiązujących w zakresie przemieszczania niehandlowego zwierząt towarzyszących. W związku z tym, Inspekcja Weterynaryjna wdrożyła procedury stosowania art. 32 rozp. 576/2013. W celu minimalizacji ryzyka przeniesienia wścieklizny na teren(....) Lekarz Weterynarii w A. zobowiązany został do zapewnienia całodobowej kontroli przemieszczanych z uchodźcami zwierząt na leżącym na obszarze jego właściwości kolejowym przejściu granicznym (…) oraz drogowym przejściu granicznym (…). Z uwagi na to, że wykracza to poza możliwości organizacyjne Powiatowego Lekarza Weterynarii w A., zachodzi potrzeba wyznaczenia lekarzy weterynarii w celu wsparcia w wykonywaniu opisanych wyżej czynności. W związku z powyższym B. wyznaczył na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, jak również będących pracownikami Inspekcji lecz spoza województwa (...) do wykonywania czynności koniecznych do likwidacji zagrożenia przeniesienia na teren Polski wścieklizny zwierząt na podstawie art. 16 ust. 1 i następne oraz art. 18 ust. 1 i następne ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz.306.) (dalej: ustawa o Inspekcji) na kolejowym przejściu granicznym (…) oraz drogowym przejściu granicznym (…).
Wyznaczenie osób na podstawie art. 16 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji nastąpiło w drodze decyzji administracyjnej określającej rodzaj i zakres czynności przekazywanych do wykonania. Następnie z wyznaczonymi lekarzami weterynarii zostały zawarte przez Wnioskodawcę umowy zlecenia, określające w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonywanie oraz termin płatności. Wyznaczeni lekarze weterynarii wykonują powierzone czynności pod nadzorem i w imieniu organów Inspekcji. Za wykonywanie tych czynności lekarze weterynarii otrzymują wynagrodzenie obejmujące, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 stycznia 2018 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowych lekarzy weterynarii (Dz. U. z 2018 r., poz. 129), część podstawową ustaloną według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia oraz zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu do miejsca wykonywania czynności. Koszty dojazdu liczone są według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. nr 27 poz. 271, z późn. zm.). Suma tych składników wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie brutto, które po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodów stanowi podstawę do wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wnioskodawca realizując obowiązki płatnika pobiera z wypłaconych fizycznych i odprowadza ją do urzędu skarbowego. Z kolei w stosunku do osób wyznaczonych na podstawie oraz art. 18 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji, nakaz wykonywania tych czynności nastąpiło w drodze decyzji administracyjnej B. określającej zakres czynności przekazywanych do wykonania. Następnie z tymi lekarzami weterynarii zostały zawarte przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w A. (Wnioskodawcę) umowy zlecenia, określające w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonywanie oraz termin płatności. Zgodnie z art. 18 ust. 7 ustawy o Inspekcji lekarzowi weterynarii przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowych lub samorządowych jednostkach sfery budżetowej i określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. Zwrot kosztów z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania czynności bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia. Osoby, którym Wojewódzki Lekarz Weterynarii nakazał wykonywanie określonych czynności odbywają podróż ze swojego miejsca zamieszkania do A., gdzie mają zapewniony nocleg oraz wyżywienie na czas wykonywania czynności i skąd dojeżdżają każdego dnia do wyznaczonego miejsca wykonywania czynności na kolejowym przejściu granicznym (…) oraz drogowym przejściu granicznym (…). Za wykonywanie czynności lekarze weterynarii otrzymują wynagrodzenie obejmujące, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 stycznia 2018 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowych lekarzy weterynarii (Dz.U. z 2018 r., poz. 129), część podstawową ustaloną według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia oraz zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu do miejsca wykonywania czynności. Koszty dojazdu liczone są według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. nr 27 poz. 271, z późn. zm.). Suma tych składników wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie brutto, które po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodów stanowi podstawę do wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wnioskodawca realizując obowiązki płatnika pobiera z wypłaconych lekarzom należności zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadza ją do urzędu skarbowego.
Pytanie
Czy zwrot kosztów dojazdów lekarzom weterynarii będących jak i niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, którym nakazano wykonywanie czynności określonych w wydanej decyzji B. w trybie art. 16 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz art. 18 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej jest przychodem zwolnionym z opodatkowania w świetle przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze treść art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) , należy uznać, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, zastrzeżeniem ust. 13.
Przy czym, zgodnie z treścią art. 21 ust. 13 ustawy z o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione: - w celu osiągnięcia przychodów lub - w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub - przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub - przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy wykonywane przez lekarzy weterynarii wyznaczonych zarówno na podstawie art. 16 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji oraz art. 18 ust. 1 ustawy o Inspekcji z miejsca zamieszkania do A., jak i następnie do miejsca wykonywania czynności nie spełniają definicję podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym zwrot kosztów dojazdu nie podlega w żadnym razie zwolnieniu do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (ani tym bardziej ponad tę wysokość). Należy zatem uznać, że zwrot kosztów dojazdu lekarzy weterynarii stanowi dla nich przychód, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, bowiem wyznaczeni lekarze weterynarii nie odbywają podróży, o której mowa we wskazanym wcześniej przepisie. Dojazdy zleceniobiorców, tj. lekarzy weterynarii do miejsca świadczenia zleconych usług nie spełniają definicji podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dojazdy wykonywane przez wyznaczonych lekarzy weterynarii stanowią jeden ze wspólnych elementów wykonywanych przez nich zleconych czynności - nie mają charakteru incydentalnego, krótkotrwałego, tymczasowego.
Natomiast pod pojęciem podróży należy rozumieć zdarzenie incydentalne w stosunku do zadania powierzonego w ramach umowy i wykonywanego na podstawie tej umowy. Pod pojęciem podróży (przebywania w niej) nie można więc rozumieć takiej sytuacji, gdzie musi ona się odbyć, aby osoba mogła wykonywać zadania ściśle określone w treści umowy. Zatem, istota i zakres wykonywanych czynności powoduje, że lekarz weterynarii nie będzie odbywał podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przychód ten nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych winna podlegać całość wynagrodzenia otrzymanego przez lekarzy wyznaczonych przez Wnioskodawcę zarówno na podstawie art. 16 ust. 1 i następne ustawy o Inspekcji oraz art. 18 ust. 1 ustawy o Inspekcji, w tym także udokumentowane koszty dojazdu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Wnioskodawca jest państwową jednostką budżetową, realizującą zadania w zakresie administracji rządowej, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2021 r., poz. 306 ze zm.).
Jak wynika z treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może:
-wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji (pkt 1)
-wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt (pkt 1a),
-wyznaczać osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające odpowiednie kwalifikacje, do wykonywania niektórych czynności pomocniczych (pkt 2).
Art. 16 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej, opisuje tryb postępowania przy wyznaczaniu danej osoby do wykonywania określonych czynności.
Wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania (art. 16 ust. 2 ww. ustawy)
Natomiast w myśl art. 16 ust. 3 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej.
wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza weterynarii umowy z: osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a określającej zakres, terminy i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, dodatkowo imię i nazwisko wyznaczonego lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt.
Stosownie do brzmienia § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 stycznia 2018 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. z 2018 r., poz. 129), lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii do wykonywania czynności, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej „ustawą”, lekarzom weterynarii niebędącym pracownikami kierowanego przez powiatowego lekarza weterynarii powiatowego inspektoratu weterynarii oraz lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, a także podmiotom prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt, z którymi zawarto umowę, o której mowa w art. 16 ust. 3 ustawy, za wykonywanie czynności określonych w art. 16 ust. 1 ustawy przysługuje wynagrodzenie obejmujące:
1)część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia;
2)zwrot udokumentowanych kosztów:
a)dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, związanego z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 8, 10, 16, 20, 21, 23 i poz. 24 pkt 3 oraz poz. 25-29, z tym że w przypadku nadzoru nad ubojem, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia w poz. 8, zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu przysługuje wyłącznie w przypadku dojazdu do rzeźni nieposiadającej automatycznego przesuwu taśmy,
b)użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych w związku z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 20, 21, 25 i 26.
Przechodząc na grunt ustawy podatkowej wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy.
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Odrębnym źródłem przychodów jest określona w pkt 2 tego przepisu działalność wykonywana osobiście.
W myśl art. 13 pkt 6 cytowanej ustawy.
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:
a)podróży służbowej pracownika,
b)podróży osoby niebędącej pracownikiem
do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).
Stosownie do treści § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
1)diety;
2)zwrot kosztów:
a)przejazdów,
b)dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
c)noclegów,
d)innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.
Stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W tym zakresie obowiązują przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, ze zm.).
Aby jednak przedmiotowe świadczenia – do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach – korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:
1)w celu osiągnięcia przychodów lub
2)w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3)przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4)przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania w świetle przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zwrotu kosztów dojazdów lekarzy weterynarii będących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej pochodzących spoza województwa, jak również niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, którym nakazano w wydanej decyzji (...) Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii, wykonywanie czynności w trybie art. 16 ust. 1 i n. oraz art. 18 ust. 1 i n. ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej.
Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku świadczenia pieniężnego dla powstania przychodu wystarczające jest jego postawienie do dyspozycji lub otrzymanie, a wówczas przysporzenie jest niewątpliwe i bezwarunkowe (oznacza zwiększenie aktywów). W omawianym przypadku mamy do czynienia z wypłacanym lekarzom weterynarii zwrotem poniesionych wydatków, a więc ze świadczeniem pieniężnym. W konsekwencji, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to stanowi przychód lekarzy weterynarii, który należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 6 tej ustawy.
Odnosząc się zaś do oceny możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę, jako płatnika, zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do zwracanych, udokumentowanych kosztów dojazdu lekarzom weterynarii do miejsca świadczenia zleconych czynności – koniecznym jest ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” użyte w tym przepisie.
Zwrot ten nie został zdefiniowany ani w ustawie podatkowej, ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) „podróż” to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca.
Ponadto odnosząc się do znaczenia pojęć „podróż osoby niebędącej pracownikiem” i „podróż służbowa” wskazać należy, że nie są one tożsame. Należy zauważyć, że w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, ale wszelkich podróży osób niebędących pracownikami pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 21 ust. 13 ww. ustawy.
Z powyższego zwolnienia na podstawie omawianego przepisu będzie korzystał zwrot kosztów dojazdów lekarzom weterynarii, będących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej spoza województwa gdzie zostało zlecone wykonywanie czynności oraz lekarzom weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonych przez Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii do realizacji określonych czynności, na podstawie art. 16 ust. 1 i następne oraz art. 18 ust. 1 i następne ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Ze zwolnienia można skorzystać, jeśli poniesione koszty nie zostały zaliczone przez lekarza weterynarii do kosztów uzyskania przychodów, a jednocześnie ponoszone są w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw (tu: Inspekcji Weterynaryjnej). Tym samym, w omawianym przypadku warunki zwolnienia, wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostaną spełnione. Natomiast niedotrzymanie warunków wynikających z ust. 13 ww. ustawy spowoduje, że świadczenia stanowiące zwrot kosztów dojazdu lekarzy weterynarii wyznaczonych do wykonywania określonych czynności będą stanowiły dla tych lekarzy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymywany przez lekarzy weterynarii – niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, jak również będących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej spoza województwa(...) – zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu stanowi dla nich przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ze zwolnienia – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – korzystać będzie zwrot wydatków związanych z przejazdem lekarza weterynarii do innej miejscowości niż ta, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, do wysokości określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, w powiązaniu z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury regulującymi maksymalne stawki za 1 km przebiegu. W takim zatem przypadku na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika. Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwracane przez Wnioskodawcę ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowych rozporządzeniach, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a na Wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku uznania zwrotu kosztów dojazdu lekarzom weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, jak również lekarzom weterynarii będących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, pochodzących spoza województwa (...), za przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w zw. z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że dotyczyły one konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące wyłącznie w sprawach których dotyczą, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów oraz organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).