Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Wskazać w tym miejscu również należy na art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który reguluje zasady ustalania różnic kursowych.

W myśl art. 24c ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa wyjaśnić należy, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych inne skutki prawnopodatkowe wywołuje przewalutowanie kredytu, a inne umorzenie tego kredytu.

W ramach operacji przewalutowania nie dochodzi do transferu/przelewu środków pieniężnych, nie dochodzi do uregulowania w jakiejkolwiek formie zobowiązania wynikającego z umowy kredytu – zmianie ulega jedynie waluta, w której zobowiązanie ma być uregulowane. Przewalutowanie stanowi wyłącznie techniczną operację zamiany kwoty wyrażonej w określonej walucie, na tę samą kwotę wyrażoną w innej walucie. Tym samym, przewalutowanie nie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, operacja przewalutowania udzielonych Pani i Pani mężowi kredytów z franka szwajcarskiego na polskie złote jest dla Pani neutralna podatkowo.

Przystępując natomiast do oceny skutków podatkowych umorzenia Pani przez bank wierzytelności od zaciągniętych kredytów hipotecznych wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 2439 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, wartość umorzonych Pani kwot wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa    w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Jednakże, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 592):

Natomiast z § 3 ww. rozporządzenia wynika, że:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazanego w § 3 ww. rozporządzenia:

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że w 2006 r. zaciągnęła Pani wraz z mężem kredyt hipoteczny na zakup w tym samym roku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, natomiast w 2007 r. zaciągnęła Pani wraz z mężem kredyt hipoteczny we franku szwajcarskim na zakup w tym samym roku lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Wszyscy kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za spłatę kredytu, a więc do pełnej wysokości. Kredyty zostały zabezpieczone hipoteką na dwóch lokalach mieszkalnych, tj. zakupionych w 2006 r. i w 2007 r.

W 2022 r. w wyniku przeprowadzonych mediacji przed Sądem Polubownym przy Komisji Nadzoru Finansowego Pani wraz z mężem podpisaliście z Bankiem dwie ugody.

W wyniku pierwszej ugody z bankiem zawartej 9 lutego 2022 r. i dotyczącej spłaty kredytu zaciągniętego w 2006 r. Bank dokonał zmiany wartości całego kredytu wyrażonego we franku szwajcarskim na walutę polską. Po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską, pozostałe do spłaty zadłużenie wobec banku z tytułu umowy, na dzień zawarcia ugody wynosiło: 8 604 zł 62 gr, w tym: kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu) - 8 597 zł 45 gr, odsetki bieżące - 7 zł 17 gr, koszty i opłaty: 0 zł. Bank zwolnił z długu (umorzył zadłużenie) w kwocie 11 371 zł 97 gr, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą zadłużenia wyrażoną we franku szwajcarskim i przeliczoną na walutę polską. Dodatkowo Bank zwolnił z długu (umorzył zadłużenie) w kwocie 0 zł, stanowiącej wysokość kosztów i opłat. Od ww. kredytu nie naliczono odsetek karnych, odsetek od zadłużenia przeterminowanego. Umorzenie kwoty kredytu hipotecznego przez Bank dotyczyło wszystkich współkredytobiorców i skutkowało wygaśnięciem zobowiązania wobec Banku w całości po stronie każdego ze współkredytobiorców odpowiadających solidarnie za dług. Spłaty pozostałej należności dokonała Pani w dniu 16 lutego 2022 r. Nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkalnego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej, niż ta, na zakup której zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny w 2006 r. Podczas ugody z Bankiem Pani wraz z mężem podpisaliście oświadczenie, iż kredyt: został zaciągnięty na własne cele mieszkaniowe; został zabezpieczony hipotecznie; nie skorzystaliście Państwo dotychczas z umorzenia w jakimkolwiek banku z tytułu jakiegokolwiek kredytu hipotecznego zabezpieczonego na własne cele mieszkaniowe.

W wyniku drugiej ugody z bankiem zawartej 18 maja 2022 r., bank dokonał zmiany wartości całego kredytu wyrażonego we franku szwajcarskim na walutę polską. Po przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień zawarcia ugody zadłużenie wynosiło 109 267 zł 85 gr, na co składało się: kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu) - 109 254 zł 76 gr, odsetki skapitalizowane – 0 zł, odsetki zapadłe niespłacone - 0 zł, odsetki od zadłużenia przeterminowanego - 0 zł, odsetki zawieszone - 0 zł, odsetki bieżące - 13 zł 10 gr, zadłużenie z tytułu niezapłaconych kosztów i opłat związanych z umową - 0 zł.    Po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską pozostałe do spłaty zadłużenie wobec Banku z tytułu umowy, na dzień zawarcia ugody wynosiło 45 390 zł 96 gr. Tym samym Bank zwolnił Panią oraz Pani męża z długu w wysokości 63 894 zł 02 gr, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą zadłużenia wyrażoną w polskich złotych a dotychczasową spłatą zadłużenia. Kwota ta została rozłożona na raty. Od ww. kredytu nie naliczono odsetek karnych, odsetek od zadłużenia przeterminowanego. Umorzenie kwoty kredytu hipotecznego przez Bank dotyczyło wszystkich współkredytobiorców i skutkowało wygaśnięciem zobowiązania wobec Banku w całości po stronie każdego ze współkredytobiorców odpowiadających solidarnie za dług. Na dzień podpisania drugiej ugody z Bankiem w dniu 18 maja 2022 r. nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkalnego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej, niż ta na zakup której zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny w 2007 r. Podczas podpisywania ugody Pani oraz Pani mąż oświadczyliście, iż kredyt: został zabezpieczony hipotecznie; został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w całości; został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, której celem jest zabezpieczenie jednej inwestycji mieszkaniowej, jednego gospodarstwa domowego; nie korzystaliście Państwo dotychczas z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej niż ta, która była finansowana kredytem.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro zaciągnięty w 2006 r. kredyt hipoteczny dotyczył zakupu spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego, natomiast zaciągnięty w 2007 r. kredyt hipoteczny dotyczył zakupu lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość stwierdzić należy, że ww. kredyty hipoteczne nie zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, tj. związanej z jednym lokalem mieszkalnym, lecz dotyczyły dwóch odrębnych inwestycji mieszkaniowych (dwóch lokali mieszkalnych).

Tymczasem, z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe wynika,    że w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - kredyty mieszkaniowe powinny zostać zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Przy czym, przez jedną inwestycję mieszkaniową, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: jednego gospodarstwa domowego albo więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3    pkt 1 o podatku od spadków i darowizn. Natomiast, przez jedno gospodarstwo domowe, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

Zatem, z ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. wynika wprost, że aby kwoty umorzonych osobom fizycznym wierzytelności z tytułu dwóch kredytów hipotecznych zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe mogły skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego rozporządzenia, obydwa kredyty hipoteczne powinny zostać zaciągnięte na tą samą inwestycję mieszkaniową –    tj. w przedmiotowej sprawie powinny dotyczyć jednego i tego samego lokalu mieszkalnego. Taka sytuacja mogłaby wystąpić w przypadku, gdyby np. kredyt zaciągnięty w 2007 r. dotyczył remontu spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego, na którego zakup w 2006 r. zaciągnięto kredyt hipoteczny. Wówczas w takiej sytuacji należałoby uznać, że obydwa kredyty hipoteczne, tj. kredyt z 2006 r. i kredyt z 2007 r., zostały zaciągnięte na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej.

Tymczasem, w związku z tym, że zarówno kredyt zaciągnięty w 2006 r., jak i kredyt zaciągnięty w 2007 r., dotyczą dwóch różnych inwestycji mieszkaniowych (dwóch lokali mieszkalnych), biorąc pod uwagę fakt, że nie korzystała Pani wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej, niż wskazane w opisie sprawy inwestycji mieszkaniowej, zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe znajdzie zastosowanie do przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu wyłącznie jednego kredytu hipotecznego udzielonego na cele mieszkaniowe.

Przy czym, ponieważ jak wynika z opisu sprawy, obydwa kredyty zostały udzielone przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, zaciągnięte na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zabezpieczone hipotecznie, to do Pani należy wybór, w stosunku do przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu którego kredytu hipotecznego, tj. zaciągniętego w 2006 r. czy zaciągniętego w 2007 r., skorzysta Pani z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Reasumując, umorzone w lutym 2022 r. oraz w maju 2022 r. przez bank kwoty wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych zaciągniętych w 2006 r. i w 2007 r., stanowią dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że zarówno kredyt zaciągnięty w 2006 r., jak i kredyt zaciągnięty w 2007 r., dotyczą dwóch różnych inwestycji mieszkaniowych (dwóch lokali mieszkalnych), zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe znajdzie zastosowanie do przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu wyłącznie jednego kredytu hipotecznego.

Przy czym, ponieważ, obydwa kredyty zostały udzielone przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, zaciągnięte na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zabezpieczone hipotecznie, to do Pani należy wybór, w stosunku do przychodu powstałego w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu którego z zaciągniętych w 2006 r. i w 2007 r. kredytów hipotecznych, skorzysta Pani z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

W konsekwencji, od przychodu powstałego w 2022 r. w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu jednego kredytu hipotecznego – tj. zaciągniętego w 2006 r. lub zaciągniętego w 2007 r., w stosunku do którego skorzysta Pani z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia    11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast, od przychodu powstałego w 2022 r. w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu pozostałego kredytu hipotecznego, będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).