Koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 9 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który m.in. dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani  – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 7 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamierza Pani świadczyć usługi przewozu osób taksówką osobową (PKD 49.32). Będzie Pani otrzymywać w związku z tym fakturę od … , NIP…, z opisem: „Pobrana prowizja” (tzn. prowizja od zrealizowanego kursu) oraz fakturę od …  Sp. z o.o., NIP…, z opisem: „Korzystanie z Platformy…”. W fakturach będzie wykazany podatek VAT naliczony. Zamierza być Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. Usługi będą w całości opodatkowane podatkiem VAT. Taksówka, którą będzie Pani świadczyć usługi, będzie wykorzystywana do celów mieszanych (czyli nie będzie wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazała Pani, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zamierza Pani rozpocząć opisaną we wniosku działalność w 2022 r. lub 2023 r. Działalność będzie opodatkowana na zasadach ogólnych. Będzie Pani prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Samochody, będące przedmiotem wniosku, są samochodami osobowymi w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na wskazane we wniosku wydatki składają się opłaty, które będzie Pani zobowiązana uiścić za świadczenie usług przez …, tj. za usługi pośrednictwa przy przewozie pasażerów świadczone przez …, polegające na przekazywaniu zleceń od pasażerów do kierowców, włączając w to powiązane świadczenia, takie jak dostawa i utrzymanie aplikacji …, platformy …, obsługa klienta, komunikacja pomiędzy kierowcą a pasażerem oraz inne podobne usługi. Nie prowadzi Pani ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie wprowadziła Pani samochodów do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Samochody użytkuje Pani na podstawie leasingu operacyjnego, przy czym pierwszy z nich od 2019 r., kolejne od 2022 r. Ww. samochody planuje Pani wykorzystywać do świadczenia usług przewozu osób taksówką osobową (PKD 49.32) od końca 2022 r. lub początku 2023 r.

W związku z wydatkami ponoszonymi na rzecz … i … będzie Pani otrzymywać należność, którą pasażer będzie zobowiązany zapłacić za świadczenie usług przewozu. Poniesione wydatki będą służyć osiągnięciu przychodów ze świadczenia usług przewozu osób taksówką osobową (PKD 49.32) lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła tego przychodu. Na podstawie zawartych umów będzie Pani korzystać z platformy … i …. Fakturę z opisem „pobrana prowizja” będzie Pani otrzymywać z tytułu rozliczeń usług przejazdów bezgotówkowych lub zakończonych sukcesem usług pośrednictwa … w pozyskaniu pasażera, w ramach gotówkowych usług przewozu osób. Za każde zakończone sukcesem pośrednictwo … w pozyskaniu pasażera, Pani jako kierowca, zapłaci …. opłatę stałą („prowizja stała”) za pośrednictwo. Wysokość tej prowizji jest stała, ryczałtowa i niezależna od przychodu osiągniętego z realizacji danej usługi przewozu osób pozyskanej za pośrednictwem aplikacji… Za zakończone sukcesem pośrednictwo … uznaje się sytuację, w której kierowca zaakceptował zamówienie usługi przewozu osób zgłoszone przez pasażera poprzez aplikację … chyba, że pasażer anulował zamówienie. Ponadto, z tytułu realizowanych przez … na rzecz kierowcy rozliczeń bezgotówkowych lub zakończonych sukcesem usług pośrednictwa w pozyskaniu pasażera przez kierowcę w ramach gotówkowych usług przewozu osób, kierowca zapłaci … opłatę zmienną („prowizja zmienna”). Prowizja zmienna należna jest … niezależnie od prowizji stałej. Prowizja zmienna jest określana procentowo. Wysokość rabatu oraz prowizji zmiennej należnej za dany kurs zależna jest w szczególności od typu klienta, klasy usługi, rodzaju płatności, stażu kierowcy, oceny kierowcy przez pasażerów, stanu pojazdu kierowcy lub oklejenia jego pojazdu. Podstawą do obliczenia prowizji zmiennej jest wartość zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym kursów gotówkowych lub kursów bezgotówkowych w ramach przejazdów bezgotówkowych dla klientów biznesowych lub przejazdów bezgotówkowych pasażerów. Rozliczenie prowizji stałej, prowizji zmiennej oraz innych należności następować będzie co do zasady raz w tygodniu (okres rozliczeniowy) w oparciu o dane zawarte w aplikacji … . Całkowita wartość prowizji stałej oraz prowizji zmiennej należna … od kierowcy ustalana jest przez … w oparciu o ilość oraz całkowitą wartość zleceń, w tym napiwków, opłat drogowych, dopłat za usługi specjalne, opłat za anulowanie przejazdu oraz innych zamawianych usług lub rozliczanych opłat za pośrednictwem aplikacji … , uzyskanych przez kierowcę za pośrednictwem aplikacji … w danym okresie rozliczeniowym, wskazanych w zestawieniach przewozów przygotowanych dla kierowcy z końcem każdego okresu rozliczeniowego za pośrednictwem aplikacji  … („zestawienie przewozów”). W oparciu o zestawienie przewozów aplikacja … generuje zbiorcze zestawienie obejmujące wszystkie zrealizowane przez kierowcę i zaakceptowane przez klienta biznesowego lub pasażera przewozy. Na podstawie tego zestawienia oraz faktur rozliczane są zrealizowane przez kierowcę przewozy. Ma Pani prawo pobierać opłatę za każdy przypadek, w którym zaakceptowała zamówienie pasażera na platformie i zrealizowała usługę przewozu zgodnie z zamówieniem (tj. opłata za przewóz). Opłata jest obliczana na podstawie domyślnej taryfy podstawowej, odległości podróży oraz czasu trwania danej podróży. Domyślna podstawowa opłata za przewóz może zmieniać się w zależności od sytuacji na rynku lokalnym. Ma Pani prawo obciążyć pasażera mniejszą opłatą niż opłata wskazana w aplikacji. Pasażerowi może także zostać zaproponowane skorzystanie z opcji przejazdu, która umożliwia wyrażenie zgody na ustaloną z góry opłatę dla wybranej usługi przewozu świadczonej (tj. opłata za przewóz z góry). Informacja o opłacie za przewóz z góry jest przekazywana pasażerowi za pośrednictwem aplikacji przed złożeniem zamówienia przejazdu, zaś kierowcy - gdy przejazd zostanie zaakceptowany lub po jego zakończeniu. W przypadku, gdy pasażer zmieni miejsce docelowe w trakcie jazdy, gdy ze względu na ruch drogowy lub inne czynniki przejazd trwa znacznie dłużej niż szacowano, lub gdy inne nieoczekiwane okoliczności wpływają istotnie na parametry przejazdu (np. używana jest trasa, gdzie obowiązują opłaty drogowe) zamiast opłaty z góry zostanie zastosowana opłata obliczona na podstawie domyślnej taryfy podstawowej, odległości podróży oraz czasu trwania danej podróży. Nie wyklucza Pani sytuacji, że po rozpoczęciu świadczenia usług przewozu osób taksówką osobową (PKD 49.32) wzrost dochodu nie wystąpi.

Pytania

1.Czy wydatki takie jak „pobrana prowizja” i „korzystanie z platformy…” są związane z używaniem pojazdów samochodowych, o których jest mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (czy przysługuje Pani prawo do odliczenia 100%, czy 50% podatku naliczonego z tytułu nabycie ww. usług)?

2.Czy wydatki takie jak „pobrana prowizja” i „korzystanie z platformy …” są związane z używaniem samochodu osobowego, do którego odwołuje się art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (czy przysługuje Pani prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów 100%, czy 75% ww. wydatków)?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Uważa Pani, że wydatki takie jak „pobrana prowizja” i „korzystanie z platformy ...” nie mogą być uznane za wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, o którym jest mowa w wyżej przywołanym przepisie. Pani zdaniem, są to wydatki ogólne, związane z faktem prowadzenia działalności objętej PKD 49.32. Bez znaczenia jest fakt, że będzie Pani świadczyć te usługi samochodem osobowym. Tym samym uważa Pani, że w stosunku do ww. wydatków przysługuje Pani prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodowi 100% poniesionych wydatków.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

­został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

­jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

­pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

­poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub  może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

­został właściwie udokumentowany,

­nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww.  ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: