Interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3-1.4011.361.2017.12.KF
Temat interpretacji
Możliwość uznania świadczonych przez Wnioskodawcę usług za działalność naukowo-dydaktyczną.
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie:
1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 11 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 września 2021 r. sygn. akt II FSK 235/19;
2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej uznania świadczonych przez pana usług za działalność naukowo-dydaktyczną jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 grudnia 2017 r. wpłynął Pana wniosek z 11 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lutego 2018 r. (wpływ 22 lutego 2018 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie posiada Pan uprawnienia nadane przez (…) w zakresie (…). W najbliższej przyszłości uzyska Pan wpis na listę doradców podatkowych.
W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa ma Pan zamiar świadczyć usługi doradztwa podatkowego, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym oraz usługi wyceny majątku, w tym usługi wyceny nieruchomości dokonywane przez rzeczoznawcę majątkowego w formie operatu szacunkowego (art. 150 ust. 5 Ustawy o gospodarce nieruchomościami).
Zamierza Pan zawrzeć umowę z kancelarią doradztwa podatkowego – biurem rachunkowym na świadczenie usług. Umowa zostanie zawarta w stanie prawnym po 1 stycznia 2018 r. Przedmiotem umowy będą usługi doradcze w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, usługi doradztwa podatkowego (po uzyskaniu wpisu na listę doradców podatkowych), usługi informatyczne.
W ramach tej lub odrębnej umowy będzie Pan świadczył na rzecz ww. podmiotu usługi szkoleniowe (dydaktyczne) z zakresu prawa podatkowego. Przedmiotem szkoleń będzie bieżące zapoznawanie Zlecającego oraz jego personelu z orzecznictwem sądów administracyjnych w sprawach podatkowych, projektami zmian przepisów itp.
W związku z brakiem prawa do zastosowania zwolnienia sprzedaży z podatku od towarów i usług (świadczenia usług doradczych) będzie Pan wystawiał na koniec każdego okresu rozliczeniowego na rzecz Zamawiającego fakturę, na której wyszczególni kwotę należną z tytułu usług doradczych, informatycznych oraz szkoleniowych (dydaktycznych).
Rozważa Pan dwa modele współpracy ze Zleceniodawcą:
1)Zawarta umowa na usługi szkoleniowe (dydaktyczne) będzie zawierała wyraźny zapis, że nie jest zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako przedmiot działalności w CEIDG nie wskaże Pan usług szkoleniowych.
2)Zawarta umowa na usługi szkoleniowe (dydaktyczne) będzie zawierała wyraźny zapis, że jest zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako przedmiot działalności w CEIDG wskaże Pan usługi szkoleniowe.
Zarówno w wariancie 1 i 2 usługi szkoleniowe zostaną opodatkowane podatkiem od towarów i usług, sprzedaż będzie dokumentowana fakturą.
Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy wskazując, że w ramach obecnie obowiązującej lub odrębnej (nowej) umowy będzie Pan świadczył na rzecz ww. podmiotu usługi szkoleniowe (dydaktyczne) z zakresu prawa podatkowego. Przedmiotem szkoleń będzie bieżące zapoznawanie Zlecającego oraz jego personelu z orzecznictwem sądów administracyjnych w sprawach podatkowych, projektami zmian przepisów itp. Szkolenie będzie prowadzone najczęściej w siedzibie Zlecającego, zgodnie z wcześniejszym zamówieniem dot. np. opracowania określonego obszaru tematycznego.
Pytanie
Czy prawidłowe w stanie prawnym po 1 stycznia 2018 r. jest kwalifikowanie świadczonych przez Pana usług jako działalności naukowo-dydaktycznej, w związku z powyższym będzie Pan miał zarówno w wariancie 1 jak i 2 prawo do rozpoznania 50% kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.)?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, szkolenia z zakresu prawa podatkowego należy uznać za działalność naukowo-dydaktyczną, o której mowa w art. 22 ust. 9b pkt 2. Istnieje więc możliwość ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z przeniesieniem na zamawiającego praw do przedmiotu umowy na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. w wysokości 50% uzyskanego przychodu.
Zgodnie z art. 22 ust. 12 u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9. Wskazane zapisy w art. 22 ustawy oznaczają, że 50% koszty uzyskania przychodu mogą być zastosowane tylko i wyłącznie w przypadku przychodów zaliczonych do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 u.p.d.o.f.
Pana zdaniem, przychody z działalności szkoleniowej (naukowo-dydaktycznej), o których mowa we wniosku należy zakwalifikować zarówno w wariancie 1 jak i 2 zgodnie z art. 18 u.p.d.o.f., wobec czego będzie Pan uprawniony do ustalenia kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu.
Kwalifikację przychodu uzyskanego w związku z działalnością szkoleniową zgodnie z art. 18 u.p.d.o.f. przez osobę fizyczną prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą potwierdza linia orzecznicza NSA oraz stanowiska zajmowane przez organy skarbowe.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 maja 2013 r., II FSK 1898/11, stwierdził:
„Przyjmując w pełni za racjonalny zabieg legislacyjny ustawodawcy różnej klasyfikacji źródeł przychodów, słusznie przyjął WSA, że nie wszystkie czynności podejmowane przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą zostać zaliczone do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. (pozarolnicza działalność gospodarcza)”.
Natomiast w wyroku z dnia 18 maja 2010 r., II FSK 47/09, LEX nr 580082, NSA wskazał, że:
„Interpretując treść tego przepisu także można dojść do wniosku, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej. [...] Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając tym samym ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. [...] Analiza treści wskazanych przepisów pozwala stwierdzić, że co do zasady przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa nakazuje expressis verbis zaliczenie ich do przychodów z innego źródła”.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 12 stycznia 2011 r., ILPB1/415-1155/10-4/AP, stwierdził, że:
„Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. [...] Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie handlu i rozlicza się na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W związku ze zmianą partnera handlowego zamierza sprzedać domenę internetową, którą stworzył osobiście. [...] W tym rozumieniu domena internetowa nie jest rzeczą lecz jedynie dziełem jej twórcy, objętym prawem autorskim. Z tego tytułu przychód ze sprzedaży domeny internetowej stanowić będzie przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ”.
Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia
2 marca 2018 r. wydałem postanowienie nr 0112-KDIL3-1.4011.361.2017.2.KF o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.
Postanowienie to odebrał Pan 2 marca 2018 r.
Zażalenie na postanowienie
7 marca 2018 r. wniósł Pan zażalenie na to postanowienie. Wniósł Pan o uchylenie postanowienia oraz o wydanie interpretacji indywidualnej.
Rozpatrzyłem złożone zażalenie – 5 kwietnia 2018 r. wydałem postanowienie nr 0112-KDIL3-1.4011.361.2017.3.KF utrzymujące w mocy postanowienie z 2 marca 2018 r. o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.
Postanowienie to odebrał Pan 5 kwietnia 2018 r.
Skarga na postanowienie
4 maja 2018 r. wniósł Pan skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 7 maja 2018 r.
Wniósł Pan o:
1)uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowienia go poprzedzającego;
2)zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił Pana skargę w całości – wyrokiem z 4 września 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 570/18.
Pismem z 13 listopada 2018 r. wniósł Pan skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 7 września 2021 r. sygn. akt II FSK 235/19 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.361.2017.2.KF.
Pismem z 16 maja 2022 r. (wpływ 18 maja 2022 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zwrócił akta sprawy.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w części dotyczącej uznania świadczonych przez Pana usług za działalność naukowo-dydaktyczną jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania postanowienia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 września 2021 r. sygn. akt II FSK 235/19.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.
W takim przypadku koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, że:
Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
Zgodnie z art. 22 ust. 9b ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym na moment wydania postanowienia (do 18 lipca 2018 r.):
Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności:
1)twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, programów komputerowych, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2)badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej;
3)artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii;
4)w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów, kaskaderów;
5)publicystycznej.
Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 19 lipca 2018 r. (który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2018 r.):
Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:
1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3)produkcji audialnej i audiowizualnej;
4)działalności publicystycznej;
5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6)działalności konserwatorskiej;
7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.
Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w ramach obecnie obowiązującej lub odrębnej (nowej) umowy będzie Pan świadczył na rzecz ww. podmiotu usługi szkoleniowe (dydaktyczne) z zakresu prawa podatkowego. Przedmiotem szkoleń będzie bieżące zapoznawanie Zlecającego oraz jego personelu z orzecznictwem sądów administracyjnych w sprawach podatkowych, projektami zmian przepisów itp. Szkolenie będzie prowadzone najczęściej w siedzibie Zlecającego, zgodnie z wcześniejszym zamówieniem dot. np. opracowania określonego obszaru tematycznego.
Odnośnie oceny prawnej Pana stanowiska w zakresie uznania świadczonych ww. usług jako działalności naukowo-dydaktycznej wskazać należy, że jak wynika z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, że 50% koszty mogą być stosowane wyłącznie do przychów uzyskanych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w tym zakresie zastosowanie znajdują postanowienia ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9b, takich jak np. „działalność naukowo-dydaktyczna”, ani też nie odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów.
W zakresie przepisu art. 22 ust. 9b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym na moment wydania postanowienia (do 18 lipca 2018 r.), który stanowił, że „przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej”, należy wskazać, że dodany punkt nie odwołuje się do innych regulacji.
Zatem jego stosowania nie można ograniczyć wyłącznie do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności naukowo-dydaktycznej nauczycieli akademickich, o których nowa w art. 1081 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym. Ponadto przepis ten – z uwagi na brak zastosowania łącznika „i” – nie wskazuje, że jego zakres dotyczy wyłącznie jednego rodzaju działalności spełniającej zarówno cechy działalności naukowej i dydaktycznej.
W związku z tym należy uznać, że przepis ten obejmuje swym zakresem: działalność naukową, działalność dydaktyczną oraz działalność naukowo-dydaktyczną, przy jednoczesnym spełnieniu przesłanki jaką jest stworzenie dzieła (utworu) w ramach tej działalności (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Odnosząc się natomiast do przepisu art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 19 lipca 2018 r. (który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.) stanowiącym, że „przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, naukowo-dydaktycznej, naukowej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej”, należy uznać, że po wejściu w życie omawianej zmiany, przepis ten ma zastosowanie do przychodów z tytułu działalności dydaktycznej prowadzonej wyłącznie w uczelni przy jednoczesnym spełnieniu przesłanki jaką jest stworzenie dzieła (utworu) w ramach tego rodzaju działalności. Natomiast w odniesieniu do działalności naukowej i naukowo-dydaktycznej norma ta nie wymaga ich prowadzenia w uczelni.
Ponadto zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, nauka – to ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, a także dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości. Nauka jest definiowana również jako zespół poglądów stanowiących usystematyzowaną całość i wchodzących w skład określonej dyscypliny badawczej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, nauka to również uczenie się lub uczenie kogoś.
Natomiast dydaktyka to dział pedagogiki zajmujący się metodami nauczania i uczenia się. Jednocześnie słownik wskazuje, że słowo „dydaktyk” jest synonimem słowa „nauczyciel”. Natomiast działalność to zespół działań podejmowanych w jakimś celu bądź funkcjonowanie czegoś lub oddziaływanie.
Uwzględniając powyższe oraz stwierdzenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, że „skarżący wskazał dodatkowy element stanu faktycznego przedstawiają swoje stanowisko w sprawie” tj.: „skarżący wyraźnie wskazał nadto, że na zamawiającego zostaną przeniesione prawa do przedmiotu umowy” należy przyjąć, że uzyskuje Pan przychody z działalności naukowo-dydaktycznej, o której mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym Pana stanowisko w zakresie uznania świadczonych przez Pana usług za działalność naukowo-dydaktyczną jest prawidłowe.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnej oraz wyroków sądów administracyjnych informujemy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.
W zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w ramach pierwszego modelu współpracy (tj. gdy umowa na usługi szkoleniowe będzie zawierała wyraźny zapis, że nie jest zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) oraz możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w ramach drugiego modelu współpracy (tj. gdy umowa na usługi szkoleniowe będzie zawierała wyraźny zapis, że jest zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) wydano odrębne rozstrzygnięcia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).