-37497202.jpg)
Temat interpretacji
Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 26 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Odziedziczyła Pani m.in. nieruchomość gruntową zabudowaną od siostry Pani ojca, B.K. (jest Pani bratanicą spadkodawczyni). 30 czerwca 2021 r. właściwy sąd wydał postanowienie o nabyciu spadku, a 21 lipca 2021 r. postanowienie uprawomocniło się.
Opłaciła Pani podatek od spadków i darowizn zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego (…) wydaną w sprawie o sygnaturze (…) i uzyskała Pani 10 marca 2022 r. zaświadczenie o uiszczeniu w całości podatku od spadków i darowizn (znak sprawy: (…).
Odziedziczona nieruchomość o numerze księgi wieczystej (…), zgodnie z danymi zawartymi w księdze wieczystej, była własnością S.K. na podstawie aktu własności ziemi z 3 maja 1973 r. oraz umowy sprzedaży z 26 października 1995 r.
Zgodnie z danymi w księdze wieczystej, co najmniej od czasu zawarcia umowy sprzedaży z 26 października 1995 r. nieruchomość obejmowała wspólność ustawowa majątkowa małżeńska pomiędzy małżonkami: S. i B.K. Małżeństwo nie posiadało dzieci.
Następnie S.K. zmarł, a B.K. stała się jedyną właścicielką nieruchomości na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z 14 czerwca 2019 r.
20 grudnia 2020 r. B.K. zmarła, wskazując w testamencie Panią jako spadkobiercę dziedziczącego m.in. nieruchomość. Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przez Panią zostało wydane 30 czerwca 2021 r.
Zbyła Pani odziedziczoną nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży z 16 listopada 2021 r.
Następnie 19 listopada 2021 r. za uzyskane ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości środki nabyła Pani inną nieruchomość do celów mieszkaniowych. Następnie uiściła Pani podatek dochodowy od osób fizycznych obliczony od całości wartości sprzedanej nieruchomości.
Pytania
1.Czy odziedziczenie udziału we wspólności majątkowej małżeńskiej po zmarłym małżonku oznacza nabycie prawa majątkowego przez drugiego małżonka w myśl przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2.Czy odpłatne zbycie przez Panią nieruchomości nabytej w drodze spadku, gdy spadkodawczyni stała się w drodze dziedziczenia jedyną właścicielką w wyniku dziedziczenia po zmarłym małżonku i ustania wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej pomiędzy spadkodawczynią i jej małżonkiem, przed upływem 5 lat przed zbyciem nieruchomości przez Panią stanowi dla Pani źródło przychodu?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, w odniesieniu do pytania nr 1, odziedziczenie przez drugiego współmałżonka nieruchomości, która była przedmiotem ustawowej współwłasności małżeńskiej, nie stanowi nabycia prawa majątkowego w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego należy przyjąć, że drugi ze współmałżonków posiadał prawo majątkowe jako współwłaściciel przez okres dłuższy niż 5 lat.
Ustawowa współwłasność małżeńska ma charakter łączny, a nie udziałowy. Dlatego w przypadku, gdy w wyniku śmierci jednego z małżonków zostaje zniesiona współwłasność między małżonkami, a współmałżonek staje się jedynym właścicielem rzeczy będących przedtem przedmiotem współwłasności, nie można mówić o nabyciu przez tego współmałżonka prawa majątkowego, ponieważ ten współmałżonek już je wcześniej posiadał.
Pani stanowisko jest tożsame z poglądem orzecznictwa, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego „nie ma możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. przez małżonków nabywających razem tą nieruchomość a pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej z art. 31 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Nie jest też możliwe nabycie w określonym udziale nieruchomości przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia” (wyrok NSA z 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10, LEX nr 1110757, podobnie Uchwała NSA (7w) z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, ONSAiWSA 2017, nr 6, poz. 97).
Pani zdaniem, w odniesieniu do pytania nr 2, ze względu na to, że spadkodawczyni nabyła nieruchomość do majątku wspólnego (ustawowej wspólności majątkowej) ponad 5 lat przed zbyciem nieruchomości przez podatnika (26 października 1995 r.), zgodnie z poglądem orzecznictwa przedstawionym powyżej, a także z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości odziedziczonej przez Panią w warunkach przedstawionych w interpretacji, nie stanowi źródła przychodu, ponieważ jest wyłączone ze źródeł przychodów w myśl powołanych przepisów.
Nabycie nieruchomości przez spadkodawczynię nastąpiło w 1995 r., a następnie Pani odziedziczyła po spadkodawczyni nieruchomość w 2019 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pięcioletni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawcę. Okres ten zaczął się liczyć od końca 1995 r. i upłynął w 2000 r. Dlatego kwota uzyskana ze zbycia odziedziczonej przez Panią nieruchomości nie stanowi dla Pani przychodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.
Należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano m.in. art. 10 ust. 5 i ust. 6, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony jest od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.
Stosownie zaś do art. 10 ust. 6 ww. ustawy:
W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, należy posiłkować się normami prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Natomiast jak stanowi art. 925 ww. Kodeksu:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Na mocy art. 926 § 1 ww. Kodeksu:
Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.
Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.
Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę (spadkodawczynię).
Biorąc pod uwagę, że odziedziczona przez Panią nieruchomość była objęta wspólnością majątkową małżeńską pomiędzy S.K. oraz B.K. (spadkodawczyni), należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.
Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.
Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli, jak wskazuje Pani w opisie stanu faktycznego, odziedziczona przez Panią nieruchomość była własnością S.K. na podstawie aktu własności ziemi z 3 maja 1973 r. oraz umowy sprzedaży z 26 października 1995 r. i objęta została wspólnością ustawową małżeńską małżonków S. i B.K., to ze względu na włączenie ww. nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, spadkodawczyni (B.K.) nie mogła ponownie nabyć przedmiotowego prawa w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu. Zatem, niezależnie od tego, kiedy nastąpiło objęcie przez S. i B.K. całej powyższej nieruchomości wspólnością ustawową małżeńską, datą nabycia przez spadkodawczynię powyższej nieruchomości była data nabycia nieruchomości przez S.K., tj. 1973 r. i 1995 r., a nie data odziedziczenia nieruchomości po zmarłym mężu przez spadkodawczynię.
W konsekwencji, dokonana przez Panią sprzedaż w 2021 r. odziedziczonej zabudowanej nieruchomości nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawczynię, tj. od końca 1973 r. oraz od końca 1995 r. Tym samym, nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.
Pani stanowisko, z uwagi na treść sformułowanych przez Panią pytań, w całości należało uznać za prawidłowe, pomimo że przedstawiając własne stanowisko w odniesieniu do sformułowanego pytania nr 2 wskazała w nim Pani, że nabycie nieruchomości przez spadkodawczynię nastąpiło w 1995 r.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego mającego zastosowanie do zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
