Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości, której część została nabyta w drodze podziału majątku wspólnego i spłaty byłego małżonka. - Interpretacja - 0115-KDIT3.4011.261.2022.3.JG

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.261.2022.3.JG

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości, której część została nabyta w drodze podziału majątku wspólnego i spłaty byłego małżonka.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 21 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwania - pismami z  29 maja 2022 r. (wpływ 29 maja 2022 r.), 10 czerwca 2022 r. (wpływ 10 czerwca 2022 r.), 16 czerwca 2022r. (wpływ 16 czerwca 2022 r.) oraz 21 czerwca 2022 r. (wpływ 21 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego:

W 2007 r. będąc jeszcze w związku małżeńskim kupiła Pani wraz z mężem działkę.

Po rozwodzie nastąpił podział majątku wspólnego i w sądzie na zasadzie ugody- porozumienia spłaciła Pani byłego już męża z jego części działki. Było to w 2020 roku.

Natomiast w 2021 roku sprzedała tę nieruchomość.

W odpowiedzi na wezwanie z 13 maja 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.261.2022.1.JG na udzieliła Pani następujących informacji dotyczących opisanego stanu faktycznego:

Stwierdzenie W 2007 roku będąc jeszcze małżeństwem kupiliśmy z mężem działkę, oznacza, że działka zakupiona w 2007 r. została nabyta do majątku wspólnego małżonków (czyli w ramach Mojej i męża ustawowej wspólności majątkowej.

Celem zakupu była: budowa pensjonatu, domku letniskowego.

adres pod którym się znajduje się działka to A., ul. B., gmina (…).

Nr ewidencyjny to (…).

Powierzchnia działki to 1161 m².

Przeznaczenie działki wg obowiązujących w tym zakresie dokumentów to zabudowa letniskowo-pensjonatowa.

Działka ta, to pole, nieużytek, bez żadnych zabudowań.

Z przedmiotowej działki w ogóle nie korzystaliśmy, to zarośnięty i nieogrodzony teren, płaciliśmy tylko podatek.

Nigdy nie prowadziliśmy działalności, ani ja ani były mąż.

Z przedmiotowej działki w okresie jej posiadania nie czerpaliśmy żadnych pożytków.

Rozwód orzeczono (…)2015 r.

Podział majątku wspólnego nastąpił (…).2020 r., małżonkowie zawarli ugodę w Sądzie w C. akt (…), na mocy której spłaciła męża we wskazanej przez niego kwocie i stała się jedyną właścicielką nieruchomości, której była współwłaścicielką od 2007 r. W następstwie zawartej przez małżonków ugody Sąd wydał postanowienie o umorzenie wniosku o podział majątku wspólnego.

Nie korzystała Pani z tej działki w żaden sposób w okresie gdy na skutek zawartej ugody-porozumienia stała się jej jedynym właścicielem.

Nie prowadziła Pani żadnej działalności dlatego przedmiotowa działka nie stanowiła środka trwałego.

Nie uzyskiwała Pani przychodów z jej najmu, dzierżawy i innych tym podobnych czynności.

Przez stwierdzenie zawarte we wniosku Było to w 2020 r. chciała przekazać Pani informację, że w 2020 r doszło do ugody i spłaciła byłego męża.

Przedmiotową działkę sprzedała Pani aktem notarialnym nr (…) w dniu (…).2021 r.

Przedmiotowa działka została sprzedana osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Oprócz sprzedaży wskazanej we wniosku działki nie sprzedawała Pani ani nie kupowała innych nieruchomości, spłaciła jedynie kredyt hipoteczny z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży działki.

Nie nabyła Pani również żadnych innych nieruchomości.

Pytanie

Czy muszę z tytułu sprzedaży działki (sprzedaż nastąpiła w (…)2021) płacić podatek dochodowy od osób fizycznych, której właścicielką jestem od 2007 roku? Pieniądze ze sprzedaży przeznaczyłam na spłatę kredytu hipotecznego - mieszkanie. I czy powinnam w jakiś sposób rozliczyć się z Urzędem Skarbowym w związku ze sprzedażą działki?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na fakt że właścicielem działki jestem od 2007 roku, a w 2020 roku jedynie spłaciłam byłego męża na mocy ugody, a nie darowizny czy umowy sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej oraz

zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159). Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

Zważywszy na fakt, że działka opisana we wniosku została nabyta przez Panią w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, to należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa.

Stosownie do art. 35 ww. Kodeksu:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. w razie ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

W 2007 r. nabyła Pani wraz z małżonkiem do ich majątku wspólnego działkę gruntu.

(…) 2015 r. orzeczono rozwód.

W dniu (…) 2020 r. nastąpił podział majątku wspólnego małżonków w drodze zawartej przed sądem ugody, na mocy której stała się Pani jedyną właścicielką opisanej we wniosku nieruchomości (działki).

(…) 2021 r. sprzedała Pani ww. nieruchomość.

Zatem w odniesieniu do działki, która przypadła Pani w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków w 2020 r. po ustaniu wspólności majątkowej, okres pięciu lat, o którym mowa w powołanym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć w zw. art. 10 ust. 6 ustawy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków (2007 r.). Okres ten upłynął z końcem 2012 r.

W konsekwencji sprzedaż w 2021 r.przedmiotowej działki nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie jest Pani zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-39.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach mającego zaistnieć zdarzenia przyszłego w zakresie postawionego przez Wnioskodawcę pytania, które wyznacza zakres żądania Wnioskodawcy.

Organ interpretacyjny nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego. Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest bowiem postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających.

Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów materialnego prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może przy tym prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym, czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Wskazać również należy, że w przypadku wszczęcia ewentualnego postępowania podatkowego (którego domenę stanowi poczynienie ww. ustaleń) to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.