W opisie zdarzenia przyszłego wskazała Pani, że w 2021 r. nie posiadała nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Posiada Pani obywatelstwo pań... - Interpretacja - 0114-KDIP3-2.4011.349.2022.3.AC

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.349.2022.3.AC

Temat interpretacji

W opisie zdarzenia przyszłego wskazała Pani, że w 2021 r. nie posiadała nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Posiada Pani obywatelstwo państwa członkowskiego – Portugalii oraz nie miała Pani w Polsce miejsca zamieszkania w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zatem spełniła Pani przesłanki do zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) i b). Przysługuje Pani prawo do skorzystania w latach podatkowych 2022-2025 z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani obywatelką Portugalii. W październiku 2021 r. przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania z Portugalii do Polski. W dniu 16 listopada 2021 r. została Pani zameldowana na pobyt czasowy w A., pod adresem (…). Również w listopadzie 2021 r. został Pani nadany numer PESEL.

Od 1 października 2021 r. pracuje Pani w firmie z siedzibą w Polsce. Pierwotnie została Pani zatrudniona w ramach umowy o pracę na trzymiesięczny okres próbny. Od 1 stycznia 2022 r. pracuje Pani w tej samej firmie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i w związku z zatrudnieniem na stałe stwierdziła Pani, że od 1 stycznia 2022 r. będzie na stałe mieszkać w Polsce. W efekcie tych ustaleń zawiadomiła Pani organy podatkowe w Portugalii o zmianie adresu. W związku z tym zawiadomieniem otrzymała Pani od portugalskich władz skarbowych zaświadczenie z 17 lutego 2022 r. o zmianie adresu zamieszkania na wskazany wcześniej adres w A.

Rozliczy Pani podatek dochodowy za 2021 r. jako rezydent podatkowy w Portugalii, ponieważ w tym kraju miała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy do 31 grudnia 2021 r. W związku z tym uwzględni Pani w rozliczeniu podatku dochodowego w Portugalii dochód osiągnięty z umowy o pracę z polskim pracodawcą za okres od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Takie postępowanie jest wynikiem rozpoznania przez Panią ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce do końca 2021 r.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania z Portugalii do Polski Podatniczka od 1 stycznia 2022 r. podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (jest polskim rezydentem podatkowym).

Podatniczka nie miała w Polsce miejsca zamieszkania w okresie obejmującym:

  • trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz
  • okres od początku roku, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Nie posiada Pani polskiego obywatelstwa, nie posiada Pani Karty Polaka. Posiada Pani obywatelstwo Portugalii. Przed przyjazdem do Polski mieszkała Pani i pracowała wyłącznie w Portugalii.

Na moment złożenia niniejszego wniosku nie posiada Pani certyfikatu rezydencji, natomiast jest Pani w stanie udokumentować miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na podstawie innych dowodów, takich jak zaświadczenie od byłego pracodawcy o wykonywaniu pracy w Portugalii w okresie od 11 marca 2019 r. do 30 września 2021 r., czy wspomniane wcześniej zaświadczenie od portugalskich władz skarbowych z 17 lutego 2022 r.

W 2022 r. osiąga Pani przychody wyłącznie ze stosunku pracy w Polsce, Podatniczka nie ma w momencie składania niniejszego wniosku o interpretację innych źródeł przychodów, w szczególności zagranicznych.

Podatniczka nie osiąga przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy o PIT, zwolnionych od PIT oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Nie przenosiła Pani ponownie miejsca zamieszkania na terytorium Polski i nie korzystała uprzednio, w całości lub w części, ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania w okresie od października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. w Portugalii. Wprawdzie przebywała Pani w tym okresie w Polsce, był to jednak pobyt tymczasowy. Wynikało to z tego, że tak jak zostało to opisane w samym wniosku o interpretację, została Pani zatrudniona w Polsce na okres próbny do 31 grudnia 2021 r. i jej pobyt w Polsce na stałe był niepewny. Z tego też powodu zawarła Pani umowę najmu mieszkania w Polsce na okres 6 miesięcy z możliwością rozwiązania umowy w razie, gdyby do 31 grudnia 2021 r. Podatniczka przestała przebywać i pracować w Polsce.

Dopiero po okresie próbnym, w związku z zatrudnieniem u tego samego pracodawcy od 1 stycznia 2022 r. na czas nieokreślony, stwierdziła Pani, że będzie na stałe mieszkała w Polsce. Z uwagi na te okoliczności posiada Pani miejsce stałego zamieszkania w Polsce począwszy od 1 stycznia 2022 r.

W dacie od 1 października do 31 grudnia 2021 r. wykonywała Pani pracę dla polskiego pracodawcy stacjonarnie w Polsce, z terytorium Polski.

Miała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Portugalii do 31 grudnia 2021 r. Posiada Pani dokument wydany przez władze administracyjne Portugalii poświadczający, że na dzień 31 grudnia 2021 r. posiadała Pani adres zamieszkania dla celów podatkowych w Portugalii. W oparciu o powyższe ustalenia uważa Pani, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce od 1 stycznia 2022 r.

Sądzi Pani, że nie przeniosła do Polski swojego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) od 1 października 2021 r. lecz od 1 stycznia 2022 r. Jest Pani singielką (osobą stanu wolnego, nie jest w związku), nie ma dzieci. Jeżeli przez rodzinę, o którą pyta Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, rozumieć męża i dzieci, to nie posiada Pani aktualnie takiej rodziny.

W związku z tym nie było osób, które miałyby się przenieść z Panią z Portugalii do Polski, ani które miałyby odwiedzać Panią w Polsce w okresie od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym przysługuje Pani prawo do zwolnienia przychodów ze stosunku pracy w latach 2022-2025 do kwoty 85.528 zł rocznie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Przysługuje Pani prawo do zwolnienia przychodów ze stosunku pracy w latach 2022-2025 do kwoty 85.528 zł rocznie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Przepisy ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadziły do ustawy o PIT przepis art. 21 ust. 1 pkt 152. Na jego podstawie obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. zwolnienie od podatku dochodowego przychodów podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte w szczególności ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy. Zwolnienie to przysługuje w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o PIT.

W związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski, przysługuje Pani prawo do zwolnienia przychodu ze stosunku pracy z PIT w latach 2022-2025 lub 2023-2026, przy spełnieniu określonych zastrzeżeń, opisanych w dalszej części wniosku.

Zastrzeżenie 1

Zgodnie z art. 21 ust. 39 ustawy o PIT, przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W opisie wniosku informowała Pani, że nie osiąga przychodów:

·podlegających opodatkowaniu w opisany w powyższym przepisie sposób,

·zwolnionych z PIT,

·od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W związku z tym przychody ze stosunku pracy osiągane przez Panią od polskiego pracodawcy w latach 2022-2025 spełniają warunek do zwolnienia z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Zastrzeżenie 2

Zwolnienie, którego dotyczy wniosek, przysługuje zgodnie z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT pod warunkiem, że:

1.w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2.podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a.trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b.okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3.podatnik:

a.posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo KonfederacjiSzwajcarskiej lub

b.miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4.posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5.nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wszystkie pięć warunków wynikających z przywołanego przepisu musi być spełnionych łącznie. Odnosząc te warunki do opisu wniosku w Pani ocenie w Pani sprawie spełniony jest:

1.warunek nr 1, ponieważ w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania z Portugalii do Polski stała się Pani polskim rezydentem podatkowym od 1 stycznia 2022 r. i to od tego dnia Pani dochody podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wprawdzie przemieściła się Pani do Polski w październiku 2021 r. i pracowała w polskiej firmie w ramach zatrudnienia na okres próbny do 31 grudnia 2021 r., jednak w 2021 r. nie miała Pani stałego miejsca zamieszkania w Polsce. Dopiero w związku z zatrudnieniem w Polsce na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony od 1 stycznia 2022 r. stwierdziła Pani, że będzie mieszkała w Polsce na stałe. W efekcie tych ustaleń zawiadomiła Pani organy podatkowe w Portugalii o zmianie adresu. W związku z tym zawiadomieniem otrzymała Pani od władz skarbowych zaświadczenie z 17 lutego 2022 r. o zmianie adresu zamieszkania na wskazany wcześniej adres w A. Z opisanych powodów rozliczy Pani podatek dochodowy za 2021 r. w Portugalii, jako rezydent podatkowy tego kraju, ponieważ do 31 grudnia 2021 r. miała tam Pani stałe miejsce zamieszkania. W związku z tym uwzględni Pani w rozliczeniu podatku dochodowego w Portugalii dochód osiągnięty z umowy o pracę z polskim pracodawcą za okres od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.;

2.warunek nr 2, ponieważ przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski Podatniczka mieszkała i pracowała wyłącznie w Portugalii;

3.warunek nr 3, ponieważ Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo Portugalii, która jest państwem członkowskim Unii Europejskiej;

4.warunek nr 4, ponieważ Podatniczka posiada dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, takie jak zaświadczenie od byłego pracodawcy o wykonywaniu pracy w Portugalii w okresie od 11 marca 2019 r. do 30 września 2021 r., zaświadczenie portugalskich władz skarbowych z 17 lutego 2022 r. o zmianie adresu zamieszkania na wskazany wcześniej adres w A. Na etapie składania niniejszego wniosku nie posiada Pani certyfikatu rezydencji, przy czym nie jest to dowód niezbędny dla skorzystania ze zwolnienia z PIT, którego dotyczy ten wniosek. Wynika to z użycia przez ustawodawcę spójnika lub w treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT, co oznacza, że podatnik może posiadać (1) certyfikat rezydencji albo (2) inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania i te dwie kategorie dowodów należy traktować równorzędnie. Zatem podatnik nie ma obowiązku posiadania obydwu typów dowodów opisanych w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT, aby przysługiwało mu zwolnienie. Może Pani udokumentować swoją rezydencję chociażby jednym dowodem innym niż certyfikat rezydencji, co jest bezpośrednim efektem użycia liczby pojedynczej przy słowach certyfikat rezydencji lub inny dowód w treści przepisu;

5.warunek nr 5, ponieważ Podatniczka po przeniesieniu miejsca zamieszkania z Portugalii do Polski nie dokonywała kolejnych zmian w tym zakresie, w szczególności nie wyjeżdżała na stałe z Polski.

Zastrzeżenie 3

Zgodnie z art. 21 ust. 44 ustawy o PIT suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. I pkt 152 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że zwolnienie z PIT wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT dotyczy takiej części przychodu, która mieści się w limicie kwotowym ustalonym przez ustawodawcę w wysokości 85.528 zł. Przekroczenie przez przychód tej granicznej wartości nie oznacza utraty prawa do zwolnienia z PIT całej wysokości przychodu, lecz jedynie nadwyżki ponad kwotę 85.528 zł.

W tym kontekście, w przypadku, gdyby Podatniczka osiągnęła w poszczególnych latach z okresu 2022-2025 przychód ze stosunku pracy w przykładowej wysokości:

·50.000 zł, to cały ten przychód będzie zwolniony z PIT, ponieważ jego wysokość nie przekracza ustalonego w przepisie limitu kwotowego,

·150.000 zł, to przychód ten będzie zwolniony z PIT do 85.528 zł, natomiast nadwyżka ponad tę kwotę będzie opodatkowana według ogólnych zasad (pomija Pani szczegółowe kwestie związane z tymi zasadami opodatkowania nadwyżki przychodu ponad 85.528 zł, ponieważ ta kwestia nie jest bezpośrednio przedmiotem niniejszego wniosku).

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym spełnione zostają wszystkie przesłanki pozwalające Pani skorzystać ze zwolnienia z PIT przychodów ze stosunku pracy osiąganych w latach 2022-2025, do kwoty 85.528 zł rocznie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. W niniejszej sprawie nie występuje żadna okoliczność, która w związku z opisanym przeniesieniem Pani miejsca zamieszkania z Portugalii do Polski stałaby na przeszkodzie do zastosowania niniejszego zwolnienia w latach 2022-2025.

Mając to na uwadze Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie prawidłowości przyjętego stanowiska w zakresie zadanego pytania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z wniosku wynika, że jest Pani obywatelem Portugalii, która aktualnie mieszka w Polsce. Mieszkała Pani w Polsce od października 2021 r. Z dniem otrzymania umowy na stałe 1 stycznia 2022 r. postanowiła Pani pozostać w Polsce. Do momentu zamieszkania w Polsce posiadała Pani miejsce zamieszkania wyłącznie w Portugalii. W listopadzie 2021 r. został Pani nadany nr PESEL.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Lizbonie dnia 9 maja 1995 r. (Dz. U. z 1998 r. nr 48 poz. 304 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo i każdą jego jednostkę terytorialną lub administracyjną lub władzę lokalną. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Następnie art. 4 ust. 2 ww. umowy wskazuje:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)   podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a)  tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazała Pani, że w 2021 r. nie posiadała nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Posiada Pani obywatelstwo państwa członkowskiego – Portugalii oraz nie miała Pani w Polsce miejsca zamieszkania w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zatem spełniła Pani przesłanki do zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) i b).

Przysługuje Pani prawo do skorzystania w latach podatkowych 2022-2025 z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Fakt, że w 2021 r. nie miała Pani nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce przyjęto jako podany przez Panią element opisu zdarzenia przyszłego. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego (nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).