Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 maja 2022 r. (data wpływu 18 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) lipca 2018 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok rozwodowy. Przydzielił także wykonywanie władzy rodzicielskiej nad czwórką dzieci matce. Ojcu dzieci ograniczył władzę rodzicielską do ogólnego wglądu, w szczególności do edukacji i zdrowia.

Z powodu rażących zaniedbywań ze strony ojca dzieci (między innymi niepodawania Ieków, przemocy psychicznej) matka (...) marca 2019 r. złożyła wniosek do sądu o pozbawienie władzy rodzicielskiej oraz o zmianę rozstrzygnięcia w sprawie kontaktów z dziećmi. Sąd nakazał badanie w opiniodawczym Zespole Sądowych Specjalistów. Ojciec dzieci odwołał się od niekorzystnej opinii. Jednak biegli sądowi utrzymali swoje stanowisko. Matka dzieci zaufała Sądowi i biegłym. Liczyła, że ojciec dzieci podda się terapii psychologicznej, zmieni swoje postępowanie. Niestety ojciec dzieci wniósł apelację twierdząc, że nie będzie się poddawał terapii, bo nie jest psychiczny. Sąd oddalił apelację utrzymując wyrok. Do dnia dzisiejszego ojciec pomimo wyroku nie poddał się terapii.

Pomimo ograniczonej władzy rodzicielskiej ojciec dzieci nie wykonuje tej władzy, a wręcz utrudnia Pani rzetelne, zgodnie z dobrem dziecka, wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W zeznaniu rocznym za rok 2020 odpisała Pani - wobec powyższej sytuacji - czwórę dzieci tzw. ulgę prorodzinną. Odpisała Pani pełną (100%) ulgę na czwórkę swoich małoletnich dzieci (G. O. ur. (...) lutego 2003 r., M. O. urodzoną (...) stycznia 2006 r., J. O. urodzonego (...) lipca 2012 r. i W. O. urodzonego (...) stycznia 2016 r.). Próbowała Pani się porozumiewać z byłym mężem co do odpisania ulgi, jednak wszystkie rozmowy kończyły się fiaskiem i agresją z jego strony. Wobec braku porozumienia - jak wyżej - Pani odpisała 100% ulgi, ponieważ uważa Pani, że w takim wymiarze się ona Pani należy.

Ojciec dzieci bez porozumienia z Panią odpisał 50% ulgi na dwoje najmłodszych dzieci (J. O. urodzonego (...) lipca 2012 r. oraz W. O. urodzonego (...) stycznia 2016 r.) Z dwójką najstarszych dzieci nie utrzymuje kontaktów i nie widział się z nimi od przeszło 3 lat. Z najmłodszymi dziećmi (J. i W.) ojciec małoletnich powinien kontaktować się w sposób ściśle przedstawiony w postępowaniu z (...) października 2020 r.

Były mąż ma ograniczoną władzę do współdecydowania o edukacji i zdrowiu. Ojciec dzieci nie interesuje się edukacją i postępami dzieci w sprawach szkolnych, tj. nie odbiera i nie przywozi dzieci do placówek, nie uczestniczy w wywiadówkach oraz imprezach okolicznościowych organizowanych przez szkołę czy przedszkole, nie wie w jakich zajęciach kompensacyjnych uczestniczą jego dzieci, z czym mają problem. Do tego stopnia nie uczestniczy w życiu edukacyjnym dzieci, że nawet przez okres 3 lat nie zapytał matki dzieci o wyniki w nauce. Nie wie nawet do jakiej szkoły ponadpodstawowej poszła jego córka - nie interesuje go to.

Pani, jako matka zajmuje się w 100% edukacyjnym życiem wszystkich swoich dzieci. To nie tylko obowiązek rozwiezienia/przywiezienia 4 małoletnich dzieci po placówkach (każde z dzieci ma szkołę/przedszkole w innej miejscowości) ale także wywiadówki, imprezy okolicznościowe, korepetycje i lekcje każdego dnia. Jest to ogrom czasu i poświęcenia.

Były mąż także ma prawo do decydowania o zdrowiu dzieci, a w szczególności o sposobie leczenia małoletnich. Nie korzysta ze swojego prawa, a wykorzystuje tą władzę do utrudniania Pani i dzieciom życia.

Doskonałym przykładem tego może być brak zgody ojca na pobyt na oddziałach szpitalnych dwójki dzieci, na które dokonał odliczenia 50% ulgi, czyli na W. i J. O. Jako matka dzieci była Pani zmuszona prosić o zastępczą zgodę przez Sąd, który oczywiście wydał takie postanowienie. Ojciec także odmawia pomocy przy chorobach dzieci. Nie chodzi do specjalistów, odmówił pobytu z dzieckiem W. O. w szpitalu pomimo, że to był ustalony czas jego kontaktu. Były mąż nigdy nie zapytał jak się dzieci czują. Nie interesował się ich stanem jak przebywały w szpitalach ani po wypadku syna. Cały obowiązek związany ze zdrowiem dzieci spoczywa na Pani jako matce. Dwoje najmłodszych dzieci choruje na choroby przewlekłe (wymagają podawania ciągłego leków i diety). To Pani jako matka chodzi po lekarzach, specjalistach. Ojciec na kontakty dostaje wykaz leków z lekami oraz z rozpisaną przez Panią dietą. Ojciec nawet jak wizyta wypada w jego ustalony kontakt nie odbywa tych wizyt twierdząc, że po to płaci alimenty by to Pani jeździła. Nawet jak wizyta wypada w czasie kontaktu z dziećmi, a macie Państwo dwie wizyty ojciec nie pójdzie na jedną z nich. Pani musi jako matka dzieci wynajmować pomoc, nianie czy dziadków, którzy pomogą w danej sytuacji.

Jeśli chodzi o zasądzone kontakty, ojciec dzieci nieregularnie je wykonuje, wyszukuje co chwilę preteksty do nie zabierania ich. Wystarczy, że dziecko ma katar, kicha (W. ma alergię - ciągle kicha i ciągle ma katar) czy ma chrypkę (J. choruje przewlekle na refluks przełykowo- żołądkowy) ojciec odmawia wzięcia synów na kontakt (nie mówi tu Pani o ciężkiej chorobie - Pani jako matka ma zgodę lekarza na wyjście dzieci z domu i pomimo tej zgody ojciec nie bierze synów powołując się na COVID czy wirus RSV). Matka dzieci więc cały czas przebywa z małoletnimi, nawet w sytuacjach gdy dzieci powinny być brane przez ojca na kontakt. Ojciec nigdy nie weźmie chorych dzieci - uważa że płaci alimenty to Pani jako matka ma się nimi zajmować, a więc według niego chore dzieci już nie obejmuje władza rodzicielska tylko zdrowe. Matka zawsze wykonuje władzę czy są dzieci zdrowe czy chore. Opiekuje się nimi.

Co prawda alimenty są płacone praktycznie regularnie i jest to jedyny przejaw wykonywania przez niego władzy rodzicielskiej, ale zgodnie z orzecznictwem samo płacenie alimentów nie jest wystarczającą podstawą do przyznania ulgi podatkowej na dzieci. Na marginesie wskazuje Pani, że pomimo tego iż były mąż korzysta z 80% majątku wspólnego, a sprawa o podział majątku się toczy, to regularnie (już drugi raz od rozwodu) występuje z bezpodstawnymi pozwami do sądu o obniżenie alimentów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Pani intencją jest uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej na czwórkę Pani dzieci.

W roku 2020 uzyskała Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzi Pani działalność gospodarczą na zasadach ogólnych.

W 2020 r. ojciec dzieci w ogóle nie wykonywał władzy rodzicielskiej. Ma ją ograniczoną do edukacji i zdrowia. Z dwójką najstarszych dzieci przez cały rok nie widział się w ogóle. Z dwójka najmłodszych z zasądzonych mu kontaktów wybiórczo korzysta. Przy braku kontaktu w przypadku dwójki najstarszych dzieci (G. i M. O.) czy wybiórczych kontaktach w przypadku dwójki młodszych dzieci (J. i W.) nie ma możliwości wychować dzieci, a tym samym zapewnić im prawidłowy rozwój.

Ojciec dzieci nie interesuje się ich edukacją. Nie uczestniczy w wywiadówkach, nie zaprowadza i odprowadza dzieci do szkoły, nie uczestniczy w imprezach organizowanych przez placówki (szkoły/przedszkole). Nie wie jakie wyniki w nauce mają jego dzieci, z czym mają trudności, w jakich zajęciach uczestniczą. Nie interesuje się jak sobie radzą emocjonalnie w szkole, nie uczestniczył w wyborze szkoły przez córkę. Nie wie nawet do jakiej placówki chodzi jego córka. Z synem J. odrabia lekcje jakie chce — tym samym sprawia, że dziecko chodzi do szkoty nieprzygotowane i osiąga niższe wyniki w nauce. Nigdy nie widział się z nauczycielami dzieci/nie wie kto jest wychowawcą jego dzieci.

Rozwój dzieci go nie interesuje. Nie wspiera dzieci w rozwijaniu pasji i zainteresowań. Krytykuje zainteresowania starszych dzieci (szydzi z nich przed młodszymi dziećmi) a młodsze dzieci zniechęca do kontynuowania pasji (na zajęcia dodatkowe musiał go sąd zobowiązać - bo nie prowadził syna w jego kontakt).

Jeśli chodzi o zdrowie to ojciec dzieci nie podejmuje decyzji dotyczących tego obszaru. Wprost przeciwnie utrudnia matce dzieci wykonywanie władzy w tej dziedzinie. Ojciec dzieci nie zgadzał się w 2020 r., na pobyt dzieci w szpitalu (musiała Pani jako matka prosić sąd o zgodę zastępczą), odmawia pobytu z dzieckiem w szpitalu (pomimo, że to był jego kontakt zasądzony przez sąd). Nie interesuje się wynikami, nigdy nie pyta się jak się dzieci czują (nawet jak wie, że chorują) — nie interesuje go to. Nawet jak syn miał wypadek i miał szytą nogę nie zapytał się o jego stan zdrowia.

Ojciec pomimo próśb matki nie uczestniczy w życiu religijnym dzieci. Nie chodzi z nimi do kościoła, nawet z synem, który przygotowywał się do Pierwszej Komunii Świętej.

Ojca dzieci nie interesują emocjonalne potrzeby. Wprost przeciwnie zaburza ich emocje. Naśmiewa się ze starszych, wyróżnia młodsze. Pomimo że sąd zasądził terapię psychologiczną oraz kursy rodzicielskie nie uczestniczy w nich. Nie chce podjąć próby naprawienia i zrozumienia potrzeb dzieci.

Ojciec dzieci, tak jak napisała Pani we wniosku, płaci alimenty i jest to jedyny przejaw wykonywania przez niego władzy rodzicielskiej, ale zgodnie z orzecznictwem samo płacenie alimentów nie jest wystarczającą podstawą do przyznania ulgi podatkowej na dzieci.

Pani jako matka dzieci w roku 2020 wykonywała władzę rodzicielska w 100%. Mieszka Pani z całą czwórką dzieci. To Pani dba o ich zdrowie, edukację, rozwój psychiczny i fizyczny. Pani sprawuje pieczę nad ich majątkiem, wspiera rozwój duchowy, wychowuje je, uczy samodzielności, rozwija ich pasje, dzieli radości i smutki. Pani sama podejmuje decyzje na temat ich zdrowia i edukacji. Nie ma Pani w ogóle pomocy ojca dzieci.

Ojcu dzieci władza rodzicielska służy tylko do robienia Pani na złość jako matce dzieci. Ojciec dzieci wie, że tylko tak może Panią dotknąć i to robi. Celowo nie zgadzał się na pobyt synów w szpitalu bo wiedział, że będzie musiała Pani pisać wnioski do sądu. Składał podania o przyznanie 500+ bo wiedział, ze będzie Pani musiała chodzić i to wyjaśniać. Odliczenie ulgi na dwójkę młodszych dzieci też jest celowym działaniem – bo wiedział, że to Pani przysporzy problemów i będzie Pani traciła czas na wyjaśnienia i pisma. Z tego samego powodu co rok składa wnioski do sądu o obniżenie alimentów – chce mieć władzę nad Panią. W żadnym z jego działań nie można znaleźć przejawu troski o któregokolwiek z dzieci.

Pytania

Czy miała Pani prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za rok 2020 w pełnej wysokości na czwórę dzieci?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, miała Pani prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej w pełnej kwocie na czwórkę swoich dzieci.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1)wykonywał władzę rodzicielską;

2)pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3)sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1)jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a)pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b)niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2)dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3)trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a)92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b)166,67 zł na trzecie dziecko,

c)225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Na podstawie art. 27f ust. 2a przytoczonej ustawy:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Stosownie do art. 27f ust. 2b powołanej ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Art. 27f ust. 2c wskazanej ustawy stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1)na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2)wstąpiło w związek małżeński.

Według art. 27f ust. 3 powyższej ustawy:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Jak stanowi art. 27f ust. 4 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)odpis aktu urodzenia dziecka;

2)zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3)odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4)zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Art. 27f ust. 6 wskazanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2020 r. stanowi, że:

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z zacytowanymi przepisami warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi:

‒na małoletnie dzieci jest wykonywanie w stosunku do tych dzieci władzy rodzicielskiej;

‒na pełnoletnie dzieci jest utrzymywanie ich w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Na gruncie art. 93 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Z art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

Wedle art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Natomiast w przypadku wykonywania przez jednego z rodziców władzy rodzicielskiej, tylko on ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej. Wówczas ulga prorodzinna przysługuje mu w całości.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że w związku z tym, że jak wynika z opisu stanu faktycznego, Pani jako matka dzieci w roku 2020 wykonywała władzę rodzicielska w 100%, a ojciec dzieci w ogóle nie wykonywał władzy rodzicielskiej to należy przyjąć, że – przy spełnieniu pozostałych warunków – ma Pani prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za rok 2020 w pełnej wysokości na czwórę dzieci.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).