Temat interpretacji
Skutki podatkowe nakładów na remont wynajmowanego lokalu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan pismem z 25 marca 2022 r. oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 maja 2022 r. (wpływ 16 maja 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W dniu (…) marca 2020 roku podpisał Pan umowę najmu lokalu z Urzędem Miasta, w którym w okresie późniejszym planował rozpocząć działalność gospodarczą. Na podstawie umowy zobowiązał się Pan do wykonania remontu zajmowanego lokalu, w czasie trwania stosunku najmu, w zakresie obciążającym Wynajmującego i rozliczenia poniesionych nakładów na warunkach ustalonych w umowie. Po zakończeniu remontu i sporządzeniu protokołu robót, zobowiązany został Pan zgodnie umową do wystawienia na rzecz Wynajmującego faktury na równowartość kosztów remont (miesiąc lipiec 2021 r.).
W dniu (…) października 2021 roku rozpoczął Pan prowadzenie działalności gospodarczej i wystawił fakturę za koszty remontu.
Rozliczenie nakładów poniesionych przez Pana ma być dokonywana poprzez kompensatę wzajemnych należności/zobowiązań w postaci 100% czynszu miesięcznie, począwszy od miesiąca następnego po dokonaniu rozliczenia, stosowaną do czasu, aż wartość uznanych robót zostanie skompensowana należnościami z tytułu czynszu najmu.
Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).
Dla potrzeb podatku dochodowego prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Koszty w księdze przychodów i rozchodów są księgowane metodą kasową.
Wynajmowany przez Pana lokal, który został wyremontowany jest lokalem usługowym.
Wynajmowany lokal będzie wykorzystywany tylko przez Pana, bez dalszego jego podnajmu - w części bądź całości.
Wydatki na remont lokalu wynikały z potrzeb przystosowania lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Wydatki zostały poniesione przed rozpoczęciem przez Pana działalności gospodarczej i oddaniem lokalu do użytkowania.
Wydatki poniesione na przystosowanie lokalu do potrzeb prowadzenia w nim działalności to: wymiana elektryki, hydrauliki, stolarki okiennej i drzwiowej, położenie gładzi, malowanie ścian i sufitów, wymiana podłóg.
Pytania
1.Czy zwrot wydatków na remont, udokumentowany fakturą, powinien Pan rozpoznać jako przychód podatkowy?
2.Czy nakłady poniesione na inwestycję powinien Pan rozpoznać jako nakłady w obcym środku trwały i amortyzować?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy refundowana inwestycja w obcy lokal jest podatkowo neutralna.
Środkami trwałymi są przedmioty kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania (art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Poszczególne składniki majątku należy zatem analizować pod względem kompletności przydatności. Skoro lokal był niezdatny do użytku, to remont dopiero doprowadził do jego uzdatniania do używania, i w aspekcie podatkowym takie zdarzenie należy traktować nie jak remont, a jako wytworzenie środka trwałego (art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f.). Skoro lokal jest najmowany to nakłady te doprowadziły do wytworzenia inwestycji w obcym środku trwałym, podlegające amortyzacji (art. 22a. Ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.). Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f. wyłącza z kosztów podatkowych wartość odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom na wytworzenie zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Jeśli chodzi o zwrot wydatków na remont to nie stanowią one przychodu przedsiębiorcy, jak nieodpłatne świadczenia związane w wytworzeniem środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym — art. 14 ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f.).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Z opisu sprawy wynika, że (…) marca 2020 r. podpisał Pan umowę najmu lokalu usługowego z Urzędem Miasta, w którym planował Pan rozpocząć działalność gospodarczą. Na podstawie umowy zobowiązał się Pan do wykonania remontu zajmowanego lokalu. Zgodnie z umową remont miał być przeprowadzony w czasie trwania stosunku najmu, w zakresie obciążającym Wynajmującego i rozliczenia poniesionych nakładów na warunkach ustalonych w umowie. Po zakończeniu remontu i sporządzeniu protokołu robót, zobowiązał się Pan zgodnie umową do wystawienia na rzecz Wynajmującego faktury na równowartość kosztów remontu (lipiec 2021 r.). Wydatki na remont lokalu wynikały z potrzeb przystosowania lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i obejmowały: wymianę elektryki, hydrauliki, stolarki okiennej i drzwiowej, położenie gładzi, malowanie ścian i sufitów, wymiana podłóg.
Wydatki zostały poniesione przed rozpoczęciem przez Pana działalności gospodarczej i oddaniem lokalu do użytkowania.
W dniu (…) października 2021 roku rozpoczął Pan prowadzenie działalności gospodarczej i wystawił fakturę za koszty remontu.
Rozliczenie nakładów poniesionych przez Pana ma być dokonywana poprzez kompensatę wzajemnych należności/zobowiązań w postaci 100% czynszu miesięcznie, począwszy od miesiąca następnego po dokonaniu rozliczenia, stosowaną do czasu, aż wartość uznanych robót zostanie skompensowana należnościami z tytułu czynszu najmu.
Zgodnie z art. 22a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
2. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:
1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
- zwane także środkami trwałymi;
4) tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU ex 30.11).
Mając na uwadze przywołane przepisy prawa zauważyć należy, że, aby można było mówić o środku trwałym musi on być w dniu przyjęcia do używania kompletny i zdatny do użytku. Z opisu sprawy wynika zaś, że poniósł Pan wydatki na remont lokalu w celu przystosowania go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki zostały przez Pana poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej i oddaniem lokalu do użytkowania. Zatem nie można uznać, że poniósł Pan wydatki na środek trwały, gdyż lokal nie spełniał podstawowych cech środka trwałego tj. nie był kompletny i zdatny do użytku. Z opisu sprawy wynika, że właśnie w tym celu poniósł Pan wydatki tj. aby przystosować lokal do prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe zgodne jest z Pan opinią, zawartą we własnym stanowisku: „Skoro lokal był niezdatny do użytku, to remont dopiero doprowadził do jego uzdatniania do używania (…).”
Skoro remontowany lokal nie był kompletny i zdatny do użytku to nie był środkiem trwałym. Zatem, prowadzony przez Pana remont nie mógł być uznany za inwestycję w obcym środku trwałym. Tym samym, poniesione przez Pana wydatki na remont lokalu nie mogą stanowić nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym.
Poniesione koszty będą stanowić wydatki związane z wykonywaną przez Pana usługą remontu lokalu będącego własnością Urzędu Miasta.
Wskazał Pan, że zgodnie z umową zobowiązał się Pan do wystawienia na rzecz Wynajmującego faktury na równowartość kosztów remontu (lipiec 2021 r.). Wydatki zostały poniesione przed rozpoczęciem przez Pana działalności gospodarczej i oddaniem lokalu do użytkowania. (…) października 2021 r. rozpoczął Pan prowadzenie działalności gospodarczej i wystawił fakturę za koszty remontu.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:
§Pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
§odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych
określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem
pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
Zatem, odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 przywołanej ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl obowiązującej treści art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi nie później niż dzień:
1)wystawienia faktury albo
2)uregulowania należności.
Zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Zatem, w zaistniałej sytuacji faktycznej uzyskuje Pan przychód ze sprzedaży nakładów remontowych, jako przychód ze sprzedaży usług (remontu) w dacie wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury lub albo uregulowania należności.
Z opisu spawy wynika, że wzajemne należności z tytułu czynszu najmu i zwrotu nakładów są wzajemnie kompensowane. W okresie tym nie przekazuje Pan wynajmującemu środków pieniężnych tytułem czynszu. Rozliczenie nakładów poniesionych przez Pana ma być dokonywane poprzez kompensatę wzajemnych należności/zobowiązań w postaci 100% czynszu miesięcznie, począwszy od miesiąca następnego po dokonaniu rozliczenia, stosowaną do czasu, aż wartość uznanych robót zostanie skompensowana należnościami z tytułu czynszu najmu.
Zasady i skutki dokonywania kompensaty (potrącenia) reguluje przepis art. 498 ustawy z 23 kwietnia 1964 r Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem:
§ 1 Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.
§ 2 Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.
Potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania. W momencie potrącenia następuje faktyczne spełnienie świadczenia. Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty.
Wprawdzie przez potrącenie strony nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego zobowiązania, co pozwala uznać je za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny spełnieniu świadczenia (zapłacie).
W analizowanym przypadku w sytuacji wystawienia faktury za koszty remontu osiąga Pan przychód podatkowy, który następnie będzie Pan rozliczał w kolejnych okresach rozliczeniowych w postaci 100% czynszu miesięcznie, począwszy od miesiąca następnego po dokonaniu rozliczenia, aż do czasu, gdy wartość wykonanych robót zostanie zrównoważona należnościami z tytułu czynszu najmu.
Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że w sytuacji, kiedy osiąga Pan jednorazowo przychód podatkowy, który następnie w kolejnych okresach rozliczeniowych (miesięcznych) będzie kompensowany z czynszem za najem lokalu należnym wynajmującemu (właścicielowi lokalu), kompensata będzie sprowadzała się do braku przepływu środków pieniężnych między Panem, jako najemcą, a właścicielem lokalu.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Konstrukcja ww. przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Istotę związku przyczynowo-skutkowego stanowi fakt, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie źródła przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
‒pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,
‒być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
‒nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
‒być właściwie udokumentowany.
W myśl art. 22 ust. 6b ustawy:
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że wydatki na remont lokalu wynikały z potrzeb przystosowania lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem wydatki poniesione przez Pana związane były z osiągnięciem, zabezpieczeniem i/lub zachowaniem źródła przychodów.
Podał Pan, że dla potrzeb podatku dochodowego prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, a koszty w księdze przychodów i rozchodów księguje metodą kasową.
Zatem, mając na uwadze powyższe, poniesione przez Pana wydatki na remont będzie Pan mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury.
Podsumowując, poniesione przez Pana wydatki na remont lokalu, w którym będzie Pan prowadził działalność gospodarczą nie będą stanowiły dla Pana inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż remontowany lokal w momencie poniesienia przez Pana nakładów nie stanowił środka trwałego w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki poniesione przez Pana na remont lokalu stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury za remont dla Urzędu Miasta. Tym samym, w dacie wykonania remontu, nie później niż w dniu wystawienia faktury lub uregulowania należności, uzyskuje Pan przychód ze sprzedaży nakładów remontowych, jako przychód ze sprzedaży usług (remontu). Osiągnięty przez Pana przychód podatkowy będzie kompensowany z czynszem za najem lokalu. Kompensata będzie sprowadzała się do braku przepływu środków pieniężnych między Panem, jako najemcą, a właścicielem lokalu.
Zatem stanowisko Pana w zakresie obu zadanych pytań jest nieprawidłowe.
Końcowo wskazać należy, że w analizowanej spawie kosztem uzyskania przychodu będzie także koszt czynszu najmu lokalu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.