Opodatkowanie IP BOX. - Interpretacja - 0115-KDIT3.4011.650.2020.2.AW -

Interpretacja indywidualna z dnia 17.12.2020, sygn. 0115-KDIT3.4011.650.2020.2.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie IP BOX.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) uzupełnionym w dniach 1 grudnia 2020 r., 2 grudnia 2020 r. i 4 grudnia 2020 r. (daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został uzupełniony w dniach 1 grudnia 2020 r., 2 grudnia 2020 r. i 4 grudnia 2020 r. (daty wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ujednolicony opis zdarzenia przyszłego został zaprezentowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca od dnia 2 października 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą () D, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z) (wskazana jako przeważająca działalność gospodarcza), działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (PKD 62.02.Z), działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi (PKD 62.03 .Z), pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (PKD 62.09.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychód i rozchodów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarł 1 sierpnia 2017 r. umowę o współpracy w zakresie realizacji dzieł (dalej: Umowa) na czas nieokreślony. Przedmiotem Umowy jest wykonywanie dzieł w ramach powierzonych przez Zamawiającego prac programistycznych (w tym prac analitycznych i konsultingowych z zakresu informatyki).

Do obowiązków Wnioskodawcy w ramach Umowy należą prace tworzenia i rozwoju oprogramowania na rzecz Zamawiającego i jego klientów (dalej: Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania) w szczególności:

i. Projektowanie i tworzenie aplikacji QV

ii. Projektowanie i tworzenie aplikacji QS

iii. Projektowanie i tworzenie aplikacji QNP

iv. Integracja Q ze środowiskiem S

v. Integracja Q ze środowiskiem I

vi. Integracja Q z językiem R

vii. Tworzenie wyliczeń statystycznych za pomocą języka R

viii. Analiza danych przestrzennych z wykorzystaniem G

ix. Analiza danych

x. Tworzenie zapytań w języku S

xi. Tworzenie skryptów pobierających dane z systemów bazodanowych

xii. Tworzenie skryptów pozwalających pobierać dane z wielu plików

xiii. Tworzenie skryptów transformujących dane

xiv. Tworzenie skryptów pobierających dane z web service oraz ze stron webowych

xv. Tworzenie interfejsu użytkownika

xvi. Tworzenie formuł pozwalających wyliczać K

xvii. Tworzenie systemów raportujących pobierających dane z wielu heterogenicznych systemów bazodanowych, integracja danych z wielu systemów, projektowanie modelu danych, projektowanie kaskadowego systemu pobierania danych

xviii. Projektowanie i tworzenia architektury systemów analitycznych składających się z generatorów danych, warstw pośrednich integrujących dane oraz aplikacji wynikowych prezentujących dane oraz pozwalających na ich analizę

xix. Wdrożenie platformy QV i QS, polegające na modyfikacji aplikacji pod względem zgłoszonych przez klientów uwag.

Poza tym Wnioskodawca prowadzi również szkolenia z budowy aplikacji QV i QS (w ocenie Wnioskodawcy ta działalność pozostaje poza zakresem Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania).

Działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania stanowi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z późn. zm.).

Prace rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania głównie QV i QS R, P, j, C (dynamiczne arkusze stylów), języka zapytań S do tworzenia i rozwoju oprogramowania dla klientów, tj. programów komputerowych podlegających ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu. Zmiany w oprogramowaniu, których dokonuje Wnioskodawca wynikają z nowych potrzeb klientów związanych z ich działalnością lub uwag zgłoszonych przez klientów do wytworzonego oprogramowania i wymagają zmian o charakterze twórczym i indywidualnym.

Wnioskodawca dostarcza klientom rozwiązania z zakresu analityki biznesowej (ang. business intelligence). Projekty z zakresu analityki biznesowej to zorientowany na użytkownika proces zbierania, eksploracji, interpretacji i analizy danych, który prowadzi do usprawnienia i zracjonalizowania procesu podejmowania decyzji. Systemy te wspierają kadrę menadżerską w podejmowaniu decyzji biznesowych w celu kreowania wzrostu wartości przedsiębiorstwa (definicja według Internetowej Encyklopedii Zarządzania https://mfiles.pl/pl/index.php/Business intelligence za J. Surma, Business Intelligence Systemy Wspomagania Decyzji Biznesowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009). W rozumieniu czysto biznesowym business intelligence można także definiować jako kombinację architektury systemu, aplikacji oraz baz danych, które razem umożliwiają prowadzone w czasie rzeczywistym analizy i przekształcenia, dostarczające potrzebną informację i wiedzę biznesowi.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie zapewniające ekstrakcję danych ze źródła operacyjnego danych, transformację danych (czyszczenie danych, filtrowanie oraz implementację reguł biznesowych), ładowanie danych do hurtowni danych bądź bazy danych będącej repozytorium danych dla aplikacji raportujących. W ramach przetwarzania analitycznego Wnioskodawca tworzy aplikacje analityczne, narzędzia raportujące, graficzne wizualizacje danych, zaawansowane narzędzia analityczne służące eksploracji danych, która skupiona jest na pozyskaniu maksymalnej ilości informacji.

Efektem prac Wnioskodawcy jest innowacyjne oprogramowanie. Wnioskodawca opracowuje nowe rozwiązania dla klientów (nowe funkcjonalności), które odpowiadają na potrzeby klientów. Przykładowo, efektem prac Wnioskodawcy są aplikacje analizujące wnioski kredytowe, aplikacje analizujące efektywność pracowników banku, moduły liczące rentowność banku w zakresie odsetek, aplikacje analizującej karty płatnicze wydawane przez bank, aplikacje analizujące wyniki ankietyzacji zajęć dydaktycznych. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, które na podstawie danych klientów wylicza wskaźniki będące przedmiotem zlecenia klientów, tj. m.in. wskaźniki dotyczące sprzedaży, rentowności. Aplikacja (z kodem źródłowym) z zaszytym skryptem będąca wynikiem prac Wnioskodawcy przekształca dane, agreguje oraz wizualizuje wyniki.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie pod wymagania klientów z wielu branż, firm zarówno usługowych jak i produkcyjnych. Wnioskodawca pracuje nad oprogramowaniem dla działów kontrolingu, finansowo-księgowych, kadrowo-płacowych. Rozwój oprogramowania dla klientów umożliwia klientom rozwój funkcji zarządczej w ramach przedsiębiorstwa. Rozwiązania proponowane przez Wnioskodawcę muszą uwzględniać specyfikę działalności danego przedsiębiorstwa, źródeł danych klienta oraz indywidualne ułożenie danych. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań szytych na miarę danego klienta, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa.

W ramach podjętej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca zaznacza, że rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne również w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co jest zgodne z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z Objaśnieniami wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań nie występujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji Umowy w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując prace rozwojowe dotyczące oprogramowania przyjmuje dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca, podejmując prace rozwojowe przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, tworzone przez niego oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w ramach Umowy przenosi na Zamawiającego z chwilą jego stworzenia nieograniczone terytorialnie i czasowo, wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego oraz całość autorskich praw majątkowych, ustanawiając na rzecz Zamawiającego w szczególności wyłączne prawo rozporządzenia utworem lub jego częścią, na następujących polach eksploatacji:

utrwalanie wszelkimi technikami, w tym technikami poligraficznymi, informatycznymi, fotograficznymi, cyfrowymi;
zwielokrotnianie wszelkimi technikami poligraficznymi, informatycznymi, fotograficznymi, cyfrowymi niezależnie od ilości egzemplarzy;
prezentowanie, wyświetlanie, modyfikacja, adaptacja wprowadzanie do pamięci komputera;
wykorzystywanie w utworach audiowizualnych, multimedialnych;
rozpowszechnianie w sieciach informatycznych, w tym w Internecie;
rozpowszechnianie, w ten sposób w ten, aby pojedyncze osoby miały dostęp do utworu w wybranym przez siebie miejscu i czasie;
rozpowszechnianie w utworach audiowizualnych nadawanych za pomocą wizji przewodowej i bezprzewodowej przez stacje naziemne oraz za pośrednictwem satelity, wyświetlanych w kinie, publicznie odtwarzanych;
rozpowszechnianie w utworach audiowizualnych nadawanych w sposób równoczesny i integralny z inną organizacją telewizyjną;
wystawianie w miejscach publicznych;
najem, dzierżawa;
wydawanie w wydawnictwach m.in. książkowych i innych wydawnictwach drukowanych (np. albumy, katalogi, leksykony, kalendarze), wydawnictwach multimedialnych, samodzielnie lub w wydaniach z utworami innych podmiotów;
rozpowszechnianie po opracowaniu przy zastosowaniu wszelkich technik, w tym technik graficznych, zmiany barw lub nasycenia, zmiany skali lub przesunięcia poszczególnych elementów;
rozpowszechnianie w całości lub w częściach w celu promocji i reklamy, w szczególności w formie plakatów, folderów reklamowych, niezależnie od ich rodzaju formatu, ogłoszeń, reklam w tym reklam audiowizualnych, audialnych, multimedialnych a także innych polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.

Wnioskodawca upoważnia Zamawiającego do wykonywania przysługujących mu autorskich praw osobistych do utworu, w tym praw do decydowania o pierwszym jego udostępnieniu, praw do nadzoru autorskiego, i integralności oraz że w wypadku dokonania opracowania utworu przez Zamawiającego lub upoważnioną przez Zamawiającego osobę trzecią zobowiązuje się do niewykonywania prawa do autorstwa utworu i decydowania o sposobie oznaczania utworu, w tym publikowania utworu w całości lub w części bez oznaczania autorstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowania stanowiącego utwór, stanowi i będzie stanowić większość wynagrodzenia netto z tytułu Umowy w skali roku, co potwierdza prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że w skali roku nakład pracy Wnioskodawcy na stworzenie unikatowych, indywidualnych i twórczych rozwiązań dla klientów w zakresie Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania stanowi większość czasu jaki Wnioskodawca przeznacza na realizację dzieł w ramach Umowy. Może się zdarzyć, że w danym miesiącu Wnioskodawca wykonuje tylko szkolenia z aplikacji lub tylko Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania lub działalność z obu tych zakresów prac. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu (jeśli takie wystąpią) będą stanowiły dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wykonując Umowę Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane ze swoją działalnością tj. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez niego czynności. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za terminowe i prawidłowe wykonanie dzieł, tj. dostarczenie oprogramowania stanowiącego program komputerowy podlegający ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca ma swobodę w wykonywaniu Umowy, kieruje się przy tym swoją unikalną wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami. Czynności dotyczące tworzenia i rozwoju oprogramowania nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy. Miejsce i czas wykonania zlecenia zależy jedynie od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca nie zleca żadnych działań podwykonawcom.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi komercjalizacji praw własności intelektualnej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30caust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany na podstawie Umowy ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że prowadzi na bieżąco od 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ponadto oprócz ujednolicenia opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jako uzupełnienie wniosku załączył także odpowiedź na skierowane do niego wezwaniu pytania, z której wynika, że:

Pytanie zadane we wniosku dotyczy efektów prac Wnioskodawcy powstałych zarówno w wyniku rozwoju oprogramowania jak i w wyniku tworzenia oprogramowania. Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania zostały określone we wniosku zbiorczym terminem Prace rozwoju oprogramowania (str. 3 akapit 3 wniosku) i stąd ten termin został użyty w pytaniu, obejmując zakresem całość prac polegających na tworzeniu i rozwoju oprogramowania. Dla uniknięcia wątpliwości Wnioskodawca definiuje zakres prac, których dotyczy pytanie we wniosku jako Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania:
W wyniku działalności Wnioskodawcy, tj. zarówno tworzenia jak i rozwijania oprogramowania powstaje oprogramowanie stanowiące program komputerowy podlegający ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.);
Prowadzona działalność przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z późn. zm). Wnioskodawca zaznaczył we wniosku, posługując się definicją z ww. ustawy, że: Działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie Prac rozwoju oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do rozwoju oprogramowania dla klientów (str. 3 akapit 4 wniosku).
W celu uniknięcia wątpliwości Wnioskodawca doprecyzowuje w opisie zdarzenia przyszłego, że działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania stanowi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm ). Prace rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania głównie QV i QS R,P, j, C (dynamiczne arkusze stylów), języka zapytań S do tworzenia i rozwoju oprogramowania dla klientów tj. programów komputerowych podlegających ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu. Zmiany w oprogramowaniu, których dokonuje Wnioskodawca wynikają z nowych potrzeb klientów związanych z ich działalnością lub uwag zgłoszonych przez klientów do wytworzonego oprogramowania i wymagają zmian o charakterze twórczym i indywidualnym;
W ramach swojej działalności Wnioskodawca nie wykonuje badań naukowych;
W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe;
Działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania stanowi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.). Prace rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania głównie QV i QSR,P, j, C (dynamiczne arkusze stylów), języka zapytań S do tworzenia i rozwoju oprogramowania dla klientów tj. programów komputerowych podlegających ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu. Zmiany w oprogramowaniu, których dokonuje Wnioskodawca wynikają z nowych potrzeb klientów związanych z ich działalnością lub uwag zgłoszonych przez klientów do wytworzonego oprogramowania i wymagają zmian o charakterze twórczym i indywidualnym;
Jak zostało wskazane we wniosku efektem prac Wnioskodawcy jest innowacyjne oprogramowanie oraz że działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań szytych na miarę danego klienta, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Dla doprecyzowania zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wyjaśnia, że w ramach podjętej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca zaznacza, że rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne również w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co jest zgodne z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z Objaśnieniami wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.
Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, co zostało stwierdzone w zdarzeniu przyszłym;
W efekcie podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 2 ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia m.in. dyrektywy Wspólnot Europejskich: dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 zl7.05.1991). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego. Jednak dyrektywa, która wiąże państwa członkowskie co do celu wprowadzonych regulacji taką definicję zawiera. Zgodnie z dyrektywą program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie; (...) rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu logiczne i, w miarę potrzeb, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie są wymagane, aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania do jakich są przeznaczone.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie spełnia również definicję programu komputerowego określoną w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z pkt 89 Objaśnień brak ustawowej definicji pojęcia program komputerowy oraz brak precyzyjnego określenia zakresu autorskiego prawa do programu komputerowego w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) jako oprogramowanie w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego autorskiego prawa do programu komputerowego.
Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi odrębny program komputerowy, który podlega ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W wyniku działalności Wnioskodawcy, tj. zarówno tworzenia jak i rozwijania oprogramowania powstaje oprogramowanie stanowiące program komputerowy podlegający ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W efekcie rozwoju oprogramowania powstają programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja dotycząca działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzona przez Wnioskodawcę na bieżąco od 2019 r. i zawiera przychody i koszty działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze swojej działalności, tj. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez niego czynności;
Czynności zlecone Wnioskodawca wykonuje nie pozostając pod kierownictwem Zleceniodawcy;
Dla doprecyzowania zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wyjaśnia, że czynności dotyczące tworzenia i rozwoju oprogramowania nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy. Miejsce i czas wykonania zlecenia zależy jedynie od Wnioskodawcy.
Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę w 2020 r. wskazują za okres styczeń-październik:

w styczniu Wykonanie modułu analizującego strukturę wielkości sprzedaży

w lutym Przeprowadzenie warsztatów i szkoleń z QV i QS

w marcu Przeprowadzenie warsztatów i szkoleń z QV i QS

w kwietniu Wykonanie aplikacji analizującej wyniki ankietyzacji zajęć dydaktycznych

w maju Przeprowadzenie warsztatów i szkoleń z QS i QV

w czerwcu Wdrożenie platformy QV i QS

w lipcu Wykonanie aplikacji analizującej wnioski kredytowe

w sierpniu Wykonanie aplikacji analizującej efektywność pracownika banku

we wrześniu Wykonanie modułu liczącego rentowność banku w zakresie odsetek

w październiku Wykonanie aplikacji analizującej karty płatnicze wydawane przez bank

Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania to z powyższych prace: wykonania modułu, wykonania aplikacji, wdrożenia platformy. Z kolei jak zostało zaznaczone w zdarzeniu przyszłym wniosku (str. 3 akapit 2) prowadzenie warsztatów i szkoleń nie mieści się w Pracach tworzenia i rozwoju oprogramowania. Zatem większość czasu w skali roku Wnioskodawca poświęca Pracom tworzenia i rozwoju oprogramowania, stąd zwracając się z wnioskiem o potwierdzenie opodatkowania przychodu stawką 5%, Wnioskodawca wnioskuje, by większość jego przychodu tj. wynagrodzenia netto podlegało opodatkowaniu stawką 5% zgodnie z posiadanymi fakturami i prowadzoną ewidencją dotyczącą prac rozwojowych;
Wobec powyższych wyjaśnień Wnioskodawca ma nadzieję, że poniższy fragment nie budzi już wątpliwości (str. 4, akapit 5 wniosku): W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowania stanowiącego utwór, stanowi i będzie stanowić większość wynagrodzenia netto z tytułu Umowy w skali roku, co potwierdza prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że w skali roku nakład pracy Wnioskodawcy na stworzenie unikatowych, indywidualnych i twórczych rozwiązań dla klientów w zakresie Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania stanowi większość czasu jaki Wnioskodawca przeznacza na realizację dzieł w ramach Umowy. Może się zdarzyć, że w danym miesiącu Wnioskodawca wykonuje tylko szkolenia z aplikacji lub tylko Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania lub działalność z obu tych zakresów prac. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu (jeśli takie wystąpią) będą stanowiły dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 na podstawie Umowy rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (dzieł w ramach powierzanych mu przez Zamawiającego prac programistycznych opisanych w zdarzeniu przyszłym jako Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania) przy zastosowaniu stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kwalifikowane prawo własności intelektualnej autorskie prawo do programu komputerowego.

Zatem, by autorskie prawo do programu komputerowego można było uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej uprawniające do zastosowania stawki 5%, spełnione muszą zostać łącznie dwa kryteria:

i. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska oraz

ii. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad pkt i.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. W Polsce oprogramowanie definiowane jako całość informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów (Słownik Języka Polskiego) podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia m. in. dyrektywy Wspólnot Europejskich: dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 zl7.05.1991). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego. Jednak dyrektywa, która wiąże państwa członkowskie co do celu wprowadzonych regulacji taką definicję zawiera. Zgodnie z dyrektywą program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie; (...) rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu logiczne i, w miarę potrzeb, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie są wymagane, aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania do jakich są przeznaczone.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie spełnia również definicję programu komputerowego określoną w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z pkt 89 Objaśnień brak ustawowej definicji pojęcia program komputerowy oraz brak precyzyjnego określenia zakresu autorskiego prawa do programu komputerowego w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs (pogrubienie za Ministrem Finansów). Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) jako oprogramowanie w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego autorskiego prawa do programu komputerowego.

Zatem oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy stanowi program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i ten warunek należy uznać za spełniony.

Ad pkt ii.

W kwestii prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, na podstawie art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracę badawczo-rozwojową uznaje się działalność spełniającą następujące kryteria:

jest to działalność twórcza;
podejmowana w sposób systematyczny;
obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe;
wykonywana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że po pierwsze działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Jak wskazano w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa (...) nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot oraz (...) Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Co istotne, spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W odniesieniu do prac, które wchodzą w zakres prac badawczo-rozwojowych tj. badań naukowych lub prac rozwojowych. Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne (art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 85, z późn. zm.);
badania aplikacyjne, tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc po uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że wykonywanie dzieł w ramach powierzanych mu przez Zamawiającego prac programistycznych stanowi działalność badawczo-rozwojową. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę odpowiadają definicji prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania głównie QV i QSR,P, j, C(dynamiczne arkusze stylów), języka zapytań S do tworzenia i rozwoju oprogramowania klientów tj. tj. programów komputerowych podlegających ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany w oprogramowaniu. Zmiany w oprogramowaniu, których dokonuje Wnioskodawca wynikają z nowych potrzeb klientów związanych z ich działalnością lub uwag zgłoszonych przez klientów do wytworzonego oprogramowania i wymagają zmian o charakterze twórczym i indywidualnym.

Do obowiązków Wnioskodawcy w ramach Umowy należą Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania, w szczególności:

i. Projektowanie i tworzenie aplikacji QV

ii. Projektowanie i tworzenie aplikacji QSe

iii. Projektowanie i tworzenie aplikacji QNP

iv. Integracja Q ze środowiskiem S

v. Integracja Q ze środowiskiem I

vi. Integracja Q z językiem R

vii. Tworzenie wyliczeń statystycznych za pomocą języka R

viii. Analiza danych przestrzennych z wykorzystaniem G

ix. Analiza danych

x. Tworzenie zapytań w języku S

xi. Tworzenie skryptów pobierających dane z systemów bazodanowych

xii. Tworzenie skryptów pozwalających pobierać dane z wielu plików

xiii. Tworzenie skryptów transformujących dane

xiv. Tworzenie skryptów pobierających dane z web service oraz ze stron webowych

xv. Tworzenie interfejsu użytkownika

xvi. Tworzenie formuł pozwalających wyliczać K

xix. Wdrożenie platformy QV i QS, polegające na modyfikacji aplikacji pod względem zgłoszonych przez klientów uwag

Poza tym Wnioskodawca prowadzi również szkolenia z budowy aplikacji QV i QS (w ocenie Wnioskodawcy ta działalność pozostaje poza zakresem Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania).

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają charakter twórczy, gdyż rozwijanie oprogramowania ma na celu tworzenie nowych funkcjonalności. Przykładowo, efektem prac Wnioskodawcy są aplikacje analizujące wnioski kredytowe, aplikacje analizującej efektywność pracowników banku, moduły liczące rentowność banku w zakresie odsetek, aplikacje analizującej karty płatnicze wydawane przez bank, aplikacje analizujące wyniki ankietyzacji zajęć dydaktycznych. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, które na podstawie danych klientów wylicza wskaźniki będące przedmiotem zlecenia klientów tj. m.in. wskaźniki dotyczące sprzedaży, rentowności.

Aplikacja (z kodem źródłowym) z zaszytym skryptem będąca wynikiem prac Wnioskodawcy przekształca dane, agreguje oraz wizualizuje wyniki. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie pod wymagania klientów z wielu branż, firm zarówno usługowych jak i produkcyjnych. Wnioskodawca pracuje nad oprogramowaniem dla działów kontrolingu, finansowo-księgowych, kadrowo-płacowych. Rozwój oprogramowania dla klientów umożliwia klientom rozwój funkcji zarządczej w ramach przedsiębiorstwa. Rozwiązania proponowane przez Wnioskodawcę muszą uwzględniać specyfikę działalności danego przedsiębiorstwa, źródeł danych klienta oraz indywidualne ułożenie danych. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Wnioskodawca w ramach podjętej działalności gospodarczej opracowuje oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej opracowuje nowe funkcjonalności, które są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. spełnia kryterium twórczości działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji Umowy w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania, przyjmuje dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca, podejmując Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca na podstawie Umowy prowadzi i będzie prowadził Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania, a także fakt, że efektem tych prac jest i będzie program komputerowy, tj. utwór prawnie chroniony na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że Wnioskodawca wytwarza kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

II. Kwalifikacja dochodu i prowadzenie ewidencji.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Przy czym przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania ww. preferencji.

Mając na uwadze treść Umowy na podstawie której Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonywania dzieł w ramach powierzanych mu przez Zamawiającego prac programistycznych oraz fakt, że Wnioskodawca przenosi z chwilą stworzenia utworu nieograniczone terytorialnie i czasowo wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego oraz całość autorskich praw majątkowych, w ocenie Wnioskodawcy uzyskiwany dochód na podstawie Umowy należy zakwalifikować jako dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi od 2019 r. i będzie prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc ewidencję umożliwiającą ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z powyższym, uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu dostarczanych Zamawiającemu na podstawie Umowy dzieł w ramach opisanych w zdarzeniu przyszłym Prac tworzenia i rozwoju oprogramowania (większość wynagrodzenia netto w skali roku, co potwierdza prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) po uwzględnieniu kosztów (jeśli takie wystąpią), o których mowa w art. 30ca ust. 4 będą opodatkowane preferencyjną 5% stawką podatku.

Zatem, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za 2020 r. jak również w latach kolejnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 tej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy).

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych w celu określenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy wskazać, że muszą to być koszty funkcjonalnie związane z przychodami osiąganymi z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy należy również mieć na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i obejmują prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy oprogramowania (Prace tworzenia i rozwoju oprogramowania) będące programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody ze zbycia oprogramowania które mieści się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, tj. dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ww. ustawy.

Przy czym, dochód z kwalifikowanego IP określa się przy uwzględnieniu funkcjonalnie związanych z przychodami osiąganymi z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej kosztów uzyskania przychodów, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu

Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do ww. dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Podsumowując, w opisanych okolicznościach faktycznych Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci oprogramowania stanowiących programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych za rok 2020. Wymaga to jednak wyliczenia podstawy opodatkowania preferencyjną stawką 5% z uwzględnieniem zasad określonych w omówionych przepisach.

Jednocześnie z uwagi na treść pytania, które wyznacza zakres żądania, niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy możliwości objęcia przez Wnioskodawcę preferencyjną stawką podatkową dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Nie oceniono w niej natomiast stanowiska wykraczającego poza zakres postawionego pytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenia przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie