Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości. Uzupełnił go Pan – na wezwanie organu – pismem z datą wpływu 21 listopada oraz 28 grudnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pozostaje Pan w związku małżeńskim i w ustroju majątkowym ustawowej wspólności majątkowej z K. P. (umów majątkowych małżeńskich nie zawierali). Byliście z żoną K. P. właścicielami na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomości gruntowej nr 1/1 położonej w D. gmina D. powiat p. o pow. 0,4048 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/1, oraz współwłaścicielami w udziale wynoszącym 1/34 części stanowiącej drogę dojazdową działki gruntu 1/2 położonej w D., powiat p., o pow. 2,3967 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/2.

Nabył Pan wyżej wskazane nieruchomości do majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 3 lipca 2009 r. sporządzonej przed notariuszem M. C. Rep. A nr 1/2009 oraz na podstawie umowy przeniesienia z dnia 31 sierpnia 2009 r. Rep. A 2/2009.

14 listopada 2017 r., zawarł Pan z żoną K. P. przed notariuszem M. C. umowę darowizny Rep. A nr 1/2017, mocą której darował Pan wyżej wskazane nieruchomości do majątku osobistego żony K. P.

Następnie, 26 kwietnia 2021 r. zawarł Pan z żoną K. P. przed notariuszem M. C. umowę darowizny Rep. A nr 1/2021, mocą której K. P. darowała Panu do Pana majątku osobistego udział wynoszący 1/2 części w działce gruntu nr 1/1 położonej w D. gmina D. powiat p. o pow. 0,4048 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/1 oraz z przysługującego jej udziału - udział 1/68 części w działce gruntu nr 1/2 położonej w D., powiat p., o pow. 2,3967 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/2.

Obecnie, nosi się Pan z zamiarem sprzedaży w roku 2023 (od 1 stycznia 2023 r.) całości udziałów w wyżej wskazanych nieruchomościach. Odpłatne zbycie udziałów, o których mowa, nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy w razie sprzedaży przez Pana udziałów w ww. nieruchomościach zobowiązany będzie Pan do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży tychże nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, sprzedaż przez Pana udziału 1/2 w nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1/1 położonej w D., gmina D., powiat p., o pow. 0,4048 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/1 oraz z przysługującego Panu udziału 1/68 części w działce gruntu nr 1/2 położonej w D., gmina D., powiat p., o pow. 2,3967 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr A/1/2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie zostanie zakwalifikowana jako źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, jako że nastąpi po upływie 5 lat od chwili nabycia przez Pana przedmiotowych nieruchomości.

Kwestie wskazywane we wniosku były już przedmiotem badania doktryny prawa: (Siemieniako J., Nabycie przez małżonka nieruchomości i praw majątkowych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Przegląd Podatkowy 2018/1/26-36), która wskazuje jasno, że nabycie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także: u.p.d.o.f.) nie może być rozumiane w znaczeniu cywilnym i nie oznacza tego samego, co ten sam termin oznacza w stosunkach regulowanych prawem cywilnym, jak też w innych ustawach podatkowych.

Właściwe zastosowanie przepisu wymaga poszukiwania rozumienia tego pojęcia na gruncie konkretnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu specyfiki prawa podatkowego i z zastosowaniem obowiązujących w tej dziedzinie prawa zasad wykładni. Wykładnia pojęcia nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w odniesieniu do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżeńską powinna uwzględniać przede wszystkim cel tego przepisu oraz istotę ustrojów majątkowych małżeńskich. Nie ma podstaw, aby pod pojęciem nabycia rozumieć zmiany ustrojów małżeńskich, śmierć małżonka czy podział majątku wspólnego w sytuacji, w której małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej i zdarzenia te traktować jako ponowne nabycie praw przez jednego z małżonków w części „po drugim małżonku”. Nie można przyjąć, że jeżeli małżonkowie nabywają do majątku wspólnego jakiś składnik majątkowy, to mają udział w tym składniku w określonych częściach. Każdy z małżonków z chwilą nabycia składnika majątkowego nabywa go w całości. Tak samo włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka - nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Stanowisko to wspiera także orzecznictwo, chociażby Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 2/17) wskazał, że „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka (w tamtej sprawie w wyniku dziedziczenia- przyp. K.A.D.), datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

„Uchwała ta została wprawdzie podjęta w odmiennym stanie faktycznym (dziedziczenia po zmarłym małżonku), jednak wyrażona w niej zasada prawna co do daty nabycia nieruchomości wchodzącej w skład wspólności małżeńskiej ma walor uniwersalny. Podobnie NSA wskazał w innej sprawie stwierdzając, że małżonek, który otrzymuje całą nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego, pozostaje właścicielem całej nieruchomości, nabytej już wcześniej, toteż zniesienie wspólności małżeńskiej nie ma wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości dla ustalenia przychodu podatkowego ze źródła, jakim jest odpłatne jej zbycie” - podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2674/15).

W zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wypowiedział się też Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) w interpretacji indywidualnej (znak: 0115-KDIT2.4011.482.2020.1.MD) wydanej w dniu 1 września 2020 r. Organ skarbowy stwierdził tam, „(...) że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej budynkiem, należy przyjąć datę nabycia gruntu do ustawowej wspólności majątkowej małżonków, tj. 1 czerwca 2006 r. Zatem, 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2011 r. W konsekwencji, odpłatne zbycie ww. nieruchomości w dniu 20 marca 2020 r., nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca 2006 r., w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków. Na Wnioskodawczyni nie ciąży więc obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z kolei, w wyroku z dnia 31 stycznia 2018 r. (sygn. I SA/Gd 1674/17) stwierdził, że nabycie nieruchomości ma miejsce tylko raz. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Sąd przypomniał, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej, przewidzianej w art. 31 k.r.o., nie ma możliwości określenia, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a nawet nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie.

Sąd zauważył, że skoro ze względu na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c powołanej ustawy, od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej bądź od daty, będącego następstwem zniesienia wspólności - podziału majątku. Zniesienie wspólności małżeńskiej lub przepływy majątkowe między małżonkami nie mają zatem wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości dla ustalenia przychodu podatkowego ze źródła, jakim jest odpłatne jej zbycie. Innymi słowy za datę nabycia nieruchomości w rozumieniu powołanego przepisu należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego. Powyższe oznacza, że nieruchomość została nabyta przez Pana tylko raz - do majątku wspólnego, a nie dwuetapowo.

W tym duchu pozostaje zresztą cała linia orzecznicza, przywołując chociażby wyrok WSA z dnia 12 lutego 2020 r. (II FSK 933/18) gdzie wskazano wprost, że „przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej. ”

Sąd wskazał, że powyższe czynności w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy. W ocenie sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 K.r.o. (tak samo: wyrok NSA z 2 kwietnia 2019 r., II FSK 822/17, wyrok NSA z 8 marca 2018 r.,II FSK 2098/17, wyrok NSA z 9 sierpnia 2017 r., II FSK 1937/15, wyrok NSA z 22 marca 2017 r., II FSK 456/15 i wiele innych) a „jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 stycznia 2018 r., II FSK 3629/15 (numer 1721234).

Z tego też względu uznać należy, że planowana w 2023 r. (od 1 stycznia 2023 r.) sprzedaż przez Pana przedmiotowych nieruchomości jako poczyniona po upływie roku podatkowego 2014 nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem od dnia nabycia przez Pana przedmiotowych nieruchomości (31 sierpnia 2009 r.), z upływem roku podatkowego 2014 upłynęło 5 lat.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment nabycia.

Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Pana udziałów w nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

W szczególności art. 155 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn., że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie, której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 ww. Kodeksu:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone, jako nieodpłatne.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że 31 sierpnia 2009 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku wspólnego, nieruchomość gruntową o nr 1/1 oraz udział wynoszący 1/34 części stanowiący drogę dojazdową działki gruntu nr 1/2. 14 listopada 2017 r. zawarł Pan z żoną umowę darowizny, w wyniku której ww. nieruchomości zostały przekazane do majątku osobistego Pana żony. Z kolei 26 kwietnia 2021 r. Pana żona z majątku osobistego darowała Panu do Pana majątku osobistego udział wynoszący 1/2 części w działce gruntu nr 1/1 oraz udział 1/68 części w działce gruntu nr 1/2. Zamierza Pan w 2023 r. sprzedać całość udziałów w wyżej wskazanych nieruchomościach.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności).

Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Jak wskazuje art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Przyjmując argumentację wynikającą z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, wskazać należy, że jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały.

Jednakże w przedstawionym przez Pana zdarzeniu, nieruchomości zostały nabyte do majątku wspólnego w 2009 r., z kolei w 2017 r. doszło do zawarcia umowy darowizny w wyniku, której nieruchomości w całości zostały przekazane do majątku osobistego Pana żony. Następnie w 2021 r. Pana żona darowała Panu do Pana majątku osobistego udziały w nieruchomościach, o których mowa we wniosku. Innymi słowy nieruchomości „wyszły” z majątku wspólnego, a w 2021 r. w wyniku kolejnej czynności rozporządzającej częścią ułamkową stały się w udziale Pana majątkiem odrębnym. Nie jest to więc sytuacja tożsama do darowizny następującej bezpośrednio z majątku wspólnego małżonków.

Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę, przyjmując, że skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Natomiast w przypadku darowizny, określonych co do wielkości udziałów w nieruchomościach, z majątku odrębnego jednego małżonka do majątku odrębnego drugiego małżonka mamy do czynienia z przesunięciem pomiędzy dwoma odrębnymi masami majątkowymi.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że planowane przez Pana odpłatne zbycie udziałów w nieruchomościach, nabytych w drodze dokonanej w 2021 r. darowizny, będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem odpłatne zbycie będzie miało miejsce przed upływem 5 lat od daty nabycia ww. udziałów w nieruchomościach.

W konsekwencji, na Panu będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądu – stwierdzić należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych czy też wyrokami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).