Interpretacja indywidualna z dnia 07.10.2020, sygn. 0115-KDWT.4011.53.2020.2.BK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.) uzupełnionym w dniu 18 września 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od stycznia 2020 r. Od początku prowadzenia działalności zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. Nie zatrudnia pracowników ani wykonawców na umowy cywilnoprawne. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Jest opodatkowany w oparciu przepisy UPDOF - nie w formach ryczałtowych. Prowadzi działalność w zakresie informatyki oraz wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Przychód z działalności informatycznej na dzień sporządzenia niniejszego wniosku stanowi ok. 85% ogółu przychodów z Jego działalności.

W ramach zawartej umowy z zagraniczną firmą tworzy i rozwija oprogramowanie komputerowe, które z kolei, jest przez tę firmę integrowane i przekazywane jako aplikacja dla X. Wnioskodawca nie zna szczegółów współpracy pomiędzy swoim partnerem a X. Jego rola polega na tworzeniu oprogramowania i przekazywania go partnerowi. Na mocy zawartej umowy wraz z przekazaniem oprogramowania Wnioskodawca przenosi na zamawiającego wszelkie materialne prawa autorskie zarówno do oprogramowania, jak i baz danych i towarzyszącej dokumentacji, za co otrzymuje wynagrodzenie. Jest to umowa modelu współpracy B2B (business to business). Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przekazując opracowane przez siebie oprogramowanie, przenosi na kontrahenta prawa autorskie, zatem osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Drugim aspektem działalności informatycznej Wnioskodawcy jest rozwijanie i ulepszanie oprogramowania, stosownie do wymagań zamawiającego, które często zmieniają się w fazie wdrażania tego oprogramowania u odbiorcy finalnego. W związku z rozwojem oprogramowania powstają nowe programy i procedury - nowe prawa własności intelektualnej, a zatem przekazując je zleceniodawcy dochodzi także do przeniesienia praw autorskich, czyli osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od początku działalności na bieżąco prowadzona jest odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodna z wymogami art. 30cb UPDOF ewidencja, pozwalająca na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 UPDOF przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniająca określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmująca wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań (praw własności intelektualnej).

Opisaną ewidencję oraz księgę prowadzi biuro rachunkowe.

Działalność rozwojową Wnioskodawca prowadzi w zasadzie od początku działalności gospodarczej, gdyż jest ona nieodłącznie związana z procesem tworzenia oprogramowania.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę ma nowatorski i twórczy charakter. Są to rozwiązania jednostkowe, powstające na zamówienie konkretnego klienta (w obecnej sytuacji X) nie są powielane i stanowią przejaw działalności twórczej, więc stanowią prawa własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej, w opisywanym przypadku na podstawie ustawy o ochronie prawa autorskiego i praw pokrewnych. Praca Wnioskodawcy polega także na rozwoju lub ulepszaniu oprogramowania istniejącego. Czasem jest elementem większego, kompleksowego systemu informatycznego, co jednak nie stoi na przeszkodzie, aby tworzony przez niego kod stanowił utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych podlegał ochronie na podstawie przepisów tej ustawy.

W swojej pracy Wnioskodawca wykorzystuje nowoczesne technologie i narzędzia programistyczne. Obecnie są to następujące narzędzia i technologie:

Języki programowania: Java, Typescript, Javascript, SQL

Technologie w ramach open source: Angular, Spring, EcIipseLink, Oracle DB

Narzędzia programistyczne z licencją komercyjną zakupioną przez kontrahenta lub klienta docelowego: A, B, C.

Narzędzia open source: D.

Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca korzysta także z narzędzi programistycznych napisanych przez osoby trzecie, tj. z darmowych bibliotek udostępnianych powszechnie w Internecie na podstawie licencji Open Source (tzw. otwarte oprogramowanie), które to licencje są niewyłączne i umożliwiają Wnioskodawcy, a także wszystkim innym osobom, korzystanie z takiego kodu w celu wytwarzania własnego oprogramowania. W szczególnych przypadkach, gdy brak jest wersji darmowej lub wersja ta ma poważne ograniczenia funkcjonalne, zakupuje licencję na użytek swojej działalności programistycznej lub korzysta z narzędzi udostępnionych.

W ramach działalności programistycznej Wnioskodawca realizuje szereg czynności mających charakter działalności rozwojowej (a szerzej - badawczo-rozwojowej), a mianowicie:

• tworzenie rozwiązań prototypowych stanowiących części składowe złożonych systemów i ich testowanie w ramach opracowanej metodyki
• tworzenie nowych lub udoskonalanie istniejących rozwiązań programowych
• opracowywanie rozwiązań w zakresie wzrostu bezpieczeństwa oprogramowania
• opracowywanie rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa przechowywania danych
• opracowanie nowych algorytmów, skryptów, struktur i architektury
• testowanie i walidacja oprogramowania w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania
• wprowadzenie udoskonaleń do istniejących produktów
• tworzenie rozwiązań w zakresie przetwarzania dużych zbiorów danych
• tworzenie narzędzi analitycznych dla potrzeb procesów decyzyjnych
• korzystanie z wielu form kształcenia i samokształcenia (literatura fachowa, Internet itp.); ciągle się doszkala uczestnicząc w konferencjach takich jak , ; czyta fachowe portale: www. ... .com; uczestniczy w szkoleniach online takich jak: https:// .com oraz stacjonarnych organizowanych przez X.

Działalność Wnioskodawcy w kolejnych latach będzie miała identyczny charakter, gdyż zamierza utrzymywać się z takiej samej działalności. Zmianie może ulec podmiot, na rzecz którego tworzy oprogramowanie, konkretne narzędzia lub technologie informatyczne, lecz są to aspekty czysto technologiczne niemające wpływu na charakter działalności. Zatem wszystkie zamieszczone powyżej informacje zachowują swoją aktualność w przyszłości. W kolejnych latach nadal będzie prowadzona ewidencja, o której mowa w art. 30cb ust. 2 UPDOF.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego działalność gospodarcza, mająca charakter działalności rozwojowej jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podkreśla przy tym, że:

• wprowadzane zmiany do istniejącego ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru okresowych zmian rutynowych,
• czynności z zakresu rozwijania (ulepszania) oprogramowania zmierzają do zwiększenia funkcjonalności i użyteczności tego oprogramowania.

W związku z rozwojem oprogramowania powstają nowe programy i procedury - nowe prawa własności intelektualnej, a zatem przekazując je zleceniodawcy dochodzi także do przeniesienia praw autorskich, czyli osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W wyniku rozwijania (ulepszania) istniejącego oprogramowania komputerowego tworzone są nowe kody i algorytmy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej objęte ochroną z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponownie wskazuje, że przekazując opracowane przez siebie oprogramowanie, przenosi na kontrahenta prawa autorskie, zatem osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Użyte sformułowanie osiągam dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej" oznacza, że osiąga dochód z tytułu sprzedaży wytworzonego, ulepszonego prawa własności intelektualnej w rozumieniu przepisu art. 30ca ust. 7 pkt 2 UPDOF.

Z kolei kod, o którym mowa w opisie stanu faktycznego jest fragmentem obszernego kompleksowego systemu informatycznego składającego się z wielu modułów i procedur tworzonych przez różnych członków zespołu programistów. Jednakże moduły, procedury i algorytmy tworzone przez Wnioskodawcę są odrębnymi utworami podlegającymi ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że pojęcia programu komputerowego" oraz autorskie prawo do programu komputerowego" nie mają precyzyjnej definicji i należy je rozumieć szeroko, co słusznie zauważono w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny działalność Wnioskodawcy w sferze informatycznej (programistycznej) spełnia wymagania do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową?
2. Czy mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez siebie od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego przysługują także autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy?
3. Czy przy założeniu braku zmian w charakterze i okolicznościach działalności Wnioskodawcy oraz przy założeniu niezmienności przepisów w tym zakresie, będzie mógł w zeznaniach rocznych za następne lata rozliczać dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy?

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny jego działalność w sferze informatycznej (programistycznej) spełnia wymagania do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 UPDOF i obejmuje działalność badawczą lub rozwojową, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei, prace rozwojowe winny być na podstawie art. 5a pkt 39 i 40 UPDOF rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe są zatem działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na wytwarzaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz jest przedmiotem ochrony prawa autorskiego. Ponadto, prace wykonywane obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia nowych funkcji dla istniejących aplikacji, przy wykorzystaniu wiedzy m.in. z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) oraz poprzedzone są testami projektowanych rozwiązań. Wykaz czynności, które między innymi realizuje Wnioskodawca w toku swojej działalności programistycznej zostały zamieszczone w opisie stanu faktycznego. Wnioskodawca spełnia także wymóg nabywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, co zostało zilustrowane w opisie stanu faktycznego. Wszystkie okoliczności opisane w stanie faktycznym dowodzą, że wytwarza oraz rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe będące kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że będzie mógł w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez siebie od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego przysługują także autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy.

Wszystkie przesłanki umożliwiające preferencyjne opodatkowanie w oparciu o przepisy art. 30ca UPDOF zostały spełnione, a mianowicie Wnioskodawca:

1. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a więc wymóg przepisu art. 30ca ust. 1 UPDOF jest spełniony,
2. tworzy i także rozwija oprogramowanie komputerowe, które korzysta jako utwór z ochrony prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem jest to kwalifikowane prawo własności intelektualnej w myśl przepisu art. 30ca ust. 2 pkt 8 UPDOF,
3. prawa własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego powstają u niego w ramach działalności badawczo-rozwojowej, a zatem spełniony jest wymóg określony w art. 30ca ust. 2 UPDOF.

Wnioskodawca wykazał, że:

1. przychody osiąga ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o czym mowa jest w przepisie art. 30ca ust. 7 pkt 2 UPDOF.
2. opodatkowanie w modelu IP-Box zamierza zastosować w zeznaniu rocznym (korekcie), co zgodne jest z przepisem art. 30ca ust. 11 UPDOF.
3. prowadzona jest specjalna niezbędna ewidencja w myśl przepisu art. 30cb ust. 2 UPDOF.

Ad. 3

Przy założeniu braku zmian w charakterze i okolicznościach swojej działalności oraz przy założeniu niezmienności przepisów w tym zakresie, Wnioskodawca uważa, że będzie mógł w zeznaniach rocznych za następne lata rozliczać dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy.

Przy założeniu, że warunki i okoliczności prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności nie ulegną zmianie, uwzględniając uwagi zamieszczone w opisie stanu faktycznego, wszystkie przesłanki dotyczące roku 2019 będą także spełnione w latach kolejnych, począwszy od 2020. Nie ma zatem w ocenie Wnioskodawcy - żadnych przeciwwskazań do zastosowania specyficznego sposobu rozliczania dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% na zasadach określonych w art. 30ca ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinny mieć żadnego merytorycznego znaczenia takie okoliczności, jak zmiana kontrahenta lub korzystanie z innych narzędzi lub technologiczno-informatycznych przy zachowaniu warunków prowadzenia działalności opisanych we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box). Dochodem kwalifikującym się do ulgi jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 cyt. ustawy wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 ww. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy dany podmiot prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia.

Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza:

1. robiący coś regularnie i starannie,
2. procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu,
3. działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, dany podmiot rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy (z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń), mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 cyt. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (art. 30ca ust. 2 cyt. ustawy).

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 cyt. ustawy).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się (stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy) jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3
a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Co istotne, wyżej wymieniony wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód. Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast, z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 30cb ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku - zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53).

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną, uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (IP) w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego jak i modyfikowanego), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 cyt. ustawy. Tym samym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i przenosi na klienta (kontrahenta) prawo własności intelektualnej, tj. autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego, jak i modyfikowanego), za co otrzymuje wynagrodzenie, jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2020 oraz w latach następnych (przy niezmienionym stanie faktycznym) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej według stawki 5% na wyżej przedstawionych zasadach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisóww art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej