Prawo do skorzystania z rozliczenia dochodów w sposób preferencyjny (przewidziany dla osoby samotnie wychowujacej dziecko) w sytuacji, gdy oboje rodzice uczestniczą w procesie wychowywania dziecka (w innym miejscu i czasie).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 19 października 2018 r. (wpływ 22 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 15 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Op 112/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 2030/19; i

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2018 r. wpłynął Pani wniosek z 19 października 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

22 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w A. orzekł o rozwiązaniu przez rozwód bez orzekania o winie Pani małżeństwa. Wyrok uprawomocnił się 13 czerwca 2018 r.

W tym samym wyroku Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, a także – na zgodny wniosek rodziców – odstąpił od regulowania sposobu kontaktów ojca z dzieckiem. Sąd uprawnił i zobowiązał zarówno Panią, jak i ojca córki, do współdecydowania we wszystkich kwestiach dotyczących dziecka, zapewniając obojgu rodzicom prawo do kontaktów z dzieckiem, z zastrzeżeniem, że miejscem zamieszkania dziecka będzie miejsce zamieszkania matki (czyli Pani). Ponadto Sąd zasądził od pozwanego – ojca dziecka – alimenty w kwocie 150 zł.

Już przed rozwodem ojciec dziecka wyprowadził się i mieszka osobno. Miejscem zamieszkania córki – która w sierpniu skończyła 9 lat – jest miejsce Pani zamieszkania. Ojciec dziecka nie unika sprawowania władzy rodzicielskiej. W miarę potrzeby jak najczęściej chce przebywać z córką i w tym celu – średnio co drugi weekend, a także przynajmniej raz w tygodniu – zabiera ją do siebie. W czasie pobytu u ojca córka nocuje u niego, je posiłki, odrabia wspólnie z nim lekcje, jest przez niego odwożona do szkoły.

Niezależnie od zasądzonych alimentów ojciec dziecka łoży na utrzymanie dziecka kupując odzież, lekarstwa, przybory szkolne, itp., ponosząc wydatki na poziomie zbliżonym do tych ponoszonych przez Panią na ww. cele. Natomiast kiedy córka przebywa z Panią, to Pani się nią opiekuje, przygotowuje posiłki, utrzymuje kontakt ze szkołą (ojciec również), zapewnia opiekę medyczną, rozrywki, ponosi także przypadające na dziecko koszty wyposażenia i utrzymania domu związane z jej pobytem i wychowaniem, a także pozostałe koszty – m.in. odzieży, książek, lekarstw, składek klasowych i inne.

Każde z rodziców osobno finansuje wypoczynek letni i zimowy dziecka w takim zakresie, w jakim dziecko spędza z nim czas. Zatem stwierdza Pani, że można przyjąć, iż każdy z rodziców w czasie, gdy córka z nim przebywa samotnie ją wychowuje, bez ingerencji drugiego z rodziców i ponosi koszty finansowe z tym związane.

Pytanie

Czy przysługuje Pani prawo do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko (za 2018 r. i lata następne, do chwili zmian stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym – w zakresie ww. ulgi)?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ma Pani prawo do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osób wychowujących dziecko samotnie.

W aktualnym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, jakoby status osoby samotnie wychowującej dziecko może przysługiwać tylko jednemu z rodziców, traktuje bowiem pojęcie „samotnie” jako przeciwieństwo pojęcia „wspólnie”. Skoro rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (przez co Pani rozumie opiekę w tym samym czasie i miejscu), ale każde z rodziców odrębnie, w różnym czasie i miejscu, bez udziału drugiego rodzica opiekuje się córką, zaspokaja jej życiowe potrzeby, tworząc dom, warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania, to należałoby przyjąć, że proces wychowania córki realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”.

Wskazuje Pani, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 573/15.

Uważa Pani, że skoro w ww. wyroku Sąd przyznał prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wynikającego z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osobie sprawującej naprzemienną opiekę nad dzieckiem, to tym samym bardziej przysługuje to uprawnienie jej, jako osobie w miejscu zamieszkania, której dziecko jest zameldowane i na stałe zamieszkuje oraz która jest jego głównym opiekunem.

W Pani ocenie paradoksem byłoby wykluczenie drugiego rodzica z wychowywania dziecka aby móc skorzystać z „ulgowego” wyliczenia podatku. Bezdyskusyjnym jednak jest fakt, że sytuacja finansowa rodzica pozostającego z dzieckiem jest inna niż przed rozwodem.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 21 stycznia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT2-2.416.2018.1.MM, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani 1 lutego 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 18 lutego 2019 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Skarga wpłynęła do mnie 26 lutego 2019 r.

Wniosła Pani o uchylenie zaskarżonej interpretacji na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Postępowanie przed sądami administracyjnymi:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 15 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Op 112/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 2030/19 – oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 20 kwietnia 2021 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

–uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

–ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji w opisanym zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

–podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy:

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z wniosku wynika, że 22 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w A. orzekł o rozwiązaniu przez rozwód bez orzekania o winie Pani małżeństwa. Wyrok uprawomocnił się 13 czerwca 2018 r. W tym samym wyroku Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, a także – na zgodny wniosek rodziców – odstąpił od regulowania sposobu kontaktów ojca z dzieckiem. Sąd uprawnił i zobowiązał zarówno Panią, jak i ojca córki, do współdecydowania we wszystkich kwestiach dotyczących dziecka, zapewniając obojgu rodzicom prawo do kontaktów z dzieckiem, z zastrzeżeniem, że miejscem zamieszkania dziecka będzie miejsce zamieszkania matki (czyli Pani). Ponadto Sąd zasądził od pozwanego – ojca dziecka – alimenty w kwocie 150 zł. Już przed rozwodem ojciec dziecka wyprowadził się i mieszka osobno. Miejscem zamieszkania córki – która w sierpniu skończyła 9 lat – jest miejsce zamieszkania Pani. Ojciec dziecka nie unika sprawowania władzy rodzicielskiej. W miarę potrzeby jak najczęściej chce przebywać z córką i w tym celu – średnio co drugi weekend, a także przynajmniej raz w tygodniu – zabiera ją do siebie. W czasie pobytu u ojca córka nocuje u niego, je posiłki, odrabia wspólnie z nim lekcje, jest przez niego odwożona do szkoły. Niezależnie od zasądzonych alimentów ojciec dziecka łoży na utrzymanie dziecka kupując odzież, lekarstwa, przybory szkolne, itp., ponosząc wydatki na poziomie zbliżonym do tych ponoszonych przez Panią na ww. cele. Natomiast kiedy córka przebywa z Panią, to Pani się nią opiekuje, przygotowuje posiłki, utrzymuje kontakt ze szkołą (ojciec również), zapewnia opiekę medyczną, rozrywki, ponosi także przypadające na dziecko koszty wyposażenia i utrzymania domu związane z jej pobytem i wychowaniem, a także pozostałe koszty – m.in. odzieży, książek, lekarstw, składek klasowych i inne. Każde z rodziców osobno finansuje wypoczynek letni i zimowy dziecka w takim zakresie, w jakim dziecko spędza z nim czas. Zatem stwierdza Pani, że można przyjąć, iż każdy z rodziców w czasie, gdy córka z nim przebywa samotnie ją wychowuje, bez ingerencji drugiego z rodziców i ponosi koszty finansowe z tym związane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w uzasadnieniu wyroku z 15 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Op 112/19 stwierdził, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia prawo określonej w nim kategorii osób, w tym rozwiedzionego rodzica, do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego od tego, czy rodzic ten w roku podatkowym samotnie wychowywał małoletnie dziecko. Istotne jest przy tym, że brzmienie tego przepisu nie uzależnia zaistnienia tego prawa od tego, czy podatnik był osobą samotnie wychowującą dziecko przez cały rok. Wystarczające jest bowiem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku.

Analizując znaczenie użytego w art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci” Sąd miał na uwadze nowelizację tego przepisu, która od dnia 1 stycznia 2011 r. nadała nową treść normatywną tej regulacji czyniąc nieaktualnym dotychczas prezentowane w doktrynie i orzecznictwie stanowisko.

Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w ww. wyroku stwierdził, że w wyniku dokonanej nowelizacji w istotny sposób zmianie uległo brzmienie tego przepisu, a uchylając jego ust. 5, ustawodawca zrezygnował z legalnej definicji pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci”. Umożliwiło to dokonanie nowej wykładni treści art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f., uwzględniającej obecną sytuację społeczną i preferencje Państwa w zakresie prowadzonej polityki prorodzinnej. Obecne brzmienie analizowanego przepisu nie daje podstaw do twierdzenia, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został zastrzeżony tylko dla jednego z rodziców. Literalna wykładnia obowiązującego przepisu nie pozwala na ograniczenie takiego statusu wyłącznie do jednego z rodziców, bowiem przepis wskazuje tylko, że rodzic chcący skorzystać z określonej w nim preferencji musi „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci”. Rezygnacja z legalnej definicji pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci” w połączeniu z nowym brzmieniem art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. wskazują na zamierzony zabieg ustawodawcy, który uznał, że status „osoby samotnie wychowującej dzieci” od 1 stycznia 2011 r. może mieć każde z rodziców spełniających pozostałe określone w nim kryteria.

Sąd ten podkreślił, że przeciwieństwem pojęcia „samotnego wychowywania dziecka” jest pojęcie „wspólnego wychowywania dziecka”. W spornej sprawie rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego życiowe potrzeby, tworząc mu dom i warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Przyjąć zatem należy, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Rodzic ten działa bez wsparcie drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka, nie korzysta z prawa do łącznego rozliczenia podatku dochodowego z drugim małżonkiem, co miałoby miejsce w sytuacji dalszego istnienia związku małżeńskiego.

Sąd ten wskazał, że o wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem kontekst finansowy.

Jeżeli zatem przez większą część czasu w roku dziecko zamieszkuje u jednego z rodziców (matki, jak wynika to z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego), w stosunku do których sąd orzekł rozwód, to rodzic ten w tym czasie samodzielnie, tj. bez wsparcia drugiego rodzica wychowuje dziecko, natomiast przez pozostały czas dziecko wychowuje drugi z rodziców.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 2030/19 – rozpatrując przedmiotową sprawę – bezsprzecznie kryterium „samotności” wyklucza się z kryterium „wspólności”. Wyraz „wspólny” w jego zasadniczym znaczeniu oznacza m.in. „wykonywanie razem z innymi” (…). Jeśli zatem rozwiedziony rodzic nie wykonuje w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces jego czynności wychowawczych, to wręcz nielogiczne jest twierdzenie, że czyni to wspólnie z drugim rodzicem.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładnię literalną art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. wspiera wykładnia celowościowa i systemowa. Należy mieć na uwadze, że celem wprowadzenia ulgi było umożliwienie preferencyjnego rozliczenia podatkowego dla tych osób, które w roku podatkowym doświadczyły samotnej, samodzielnej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywaniem. Cel ten wpisuje się w idee polityki prorodzinnej Państwa. Zgodnie z art. 71 ust. 1 Konstytucji RP Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych. Co prawda wychowywanie dzieci w rodzinach niepełnych nie jest stanem pożądanym, jednak w zmieniających się realiach społecznych, należy uwzględnić szczególną ochronę i pomoc Państwa wobec takich rodzin, np. poprzez umożliwienie rodzicom samotnie wychowującym dzieci skorzystanie z ulgi podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci, taki bowiem warunek przeczyłby polityce prorodzinnej Państwa zmierzającej do systemowego wsparcia rodziców w wychowaniu dzieci, zwłaszcza w samotnym wychowaniu dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 15 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Op 112/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 2030/19 należy uznać, że za 2018 r. jak również za lata następne, jeżeli nie zmienił/zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie – przysługiwało/przysługuje Pani prawo do skorzystania z możliwości rozliczenia swoich dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).