Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca do tej części swojego dochodu przypadającej na wytworzenie i sprzedaż praw autorskich do oprogramowania ma prawo zastosować stawkę podatku 5%?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2020 r., uzupełnionym pismem w dniu 8 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 8 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG. Profil działalności to usługi IT. Wnioskodawca zajmuje się w szczególności usługami, tj. tworzenie oprogramowania dla swoich klientów. W chwili obecnej Wnioskodawca współpracuje z firmą, która jest jednym z największych producentów kabli i technologii połączeń na świecie. Dla owego Klienta Wnioskodawca realizuje projekt polegający na zintegrowaniu nowoczesnego systemu do e-commerce (handel elektroniczny). Implementacja nowego systemu e-commerce ma za zadanie wdrożenie systemu SAP Commerce. W tym zakresie zadania Wnioskodawcy polegają na zaimplementowaniu nowego oprogramowania w języku programowania Java. Kolejnym zadaniem jest przeprowadzenie transformacji cyfrowej (digital transformation) tej organizacji poprzez wdrożenie nowego systemu e-commerce SAP Commerce.

Zadaniem realizowanym za pomocą opisanych wyżej zmian, w szczególności poprzez wprowadzenie nowego produktu o nazwie SAP Commerce oraz procesu transformacji cyfrowej, jest:

• zharmonizowanie modelu biznesowego, aby promować sprzedaż bezpośrednią (poprzez system e-commerce), model sprzedaży online zmieni się, np. poprzez różne cenniki dla różnych krajów, ważne jest pozyskanie i utrzymanie nowych klientów;
• zharmonizowanie globalne procesów cyfrowych (regiony będą uczestniczyć w nowo organizowanych centrach kompetencji), wdrożenie oraz rozwój systemu SAP Commerce zostanie zorganizowane, aby zapewnić wdrożenie oraz optymalizację tych procesów, jednostki organizacji zostaną przeszkolone, aby aktywnie korzystać z nowej platformy e-commerce;
• wdrożona zostanie jedna globalna platforma e-commerce (SAP Commerce) z modułami odpowiednimi dla poszczególnych krajów, ale należy uwzględnić jak największy "wspólny mianownik";
• wdrożony zostanie nowy poziom sprzedaży cyfrowej, aby uniknąć również zależności od przedstawicieli handlowych oraz aby gromadzić dane o klientach i ich potrzebach oraz zamówieniach;
• wdrożone zostanie śledzenie wyszukiwań oraz zapewnienie samoobsługi za pośrednictwem nowego systemu e-commerce;
• opracowane zostaną nowe modele biznesowe, aby zapewnić platformę dla partnerów;
• wdrożona zostanie automatyzacja marketingu poprzez śledzenie zachowania klientów na stronie internetowej oraz łączeniu tych danych z potrzebami klienta poprzez wdrożenie systemu SAP Commerce zwiększona zostanie świadomość marki na rynku globalnym;
• wdrożone zostaną treści edukacyjne;
• z system SAP Commerce zintegrowane zostaną najnowsze rozwiązania IoT;
• do oferty dołączone zostaną silniej usługi, a nie tylko produkty.

Wszystkie wymienione wyżej zadania są realizowane poprzez budowę nowej struktury oprogramowania. Istniejący już system SAP Commerce stanowi pewien szablon rozwiązań, które w chwili obecnej w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę działań są zmieniane i dostosowywane do konkretnych potrzeb klienta oraz unowocześniane.

Zadania Wnioskodawcy w ramach opisanego wyżej projektu to po pierwsze tworzenie nowego oprogramowania, które spełniać będzie wymagania przedstawione powyżej.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Wnioskodawca stale poszerza zasoby swojej wiedzy w ramach swojej działalności i wykorzystuje ją do tworzenia oprogramowania. Swoją wiedzę Wnioskodawca pozyskuje biorąc udział w szkoleniach, czytając literaturę naukową z dziedziny programowania oraz artykuły branżowe w Internecie.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności wytwarza i ulepsza oprogramowanie dla zleceniodawcy bezpośrednio przez działalność o charakterze twórczym, prowadzoną w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany, stale poszerzając zasoby swojej wiedzy bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę z Klientem prawa autorskie do oprogramowania wytworzonego w ramach pracy Wnioskodawcy przechodzą na Klienta.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi działania badawczo-rozwojowe. Cechuje je działalność twórcza obejmująca prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, działania obejmujące nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatyki lub oprogramowania są pracami rozwojowymi.

Programy tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowią wyraz własnej twórczości intelektualnej, a Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do programu określone w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykazuje dochody z praw własności intelektualnej w odrębnej ewidencji. Wnioskodawca prowadzi ewidencję w sposób zapewniający ustalenie dochodu przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej od początku 2019 r. Dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągany z kwalifikowanego prawa uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi oraz ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. la ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawa autorskie do ulepszonego i rozwiniętego oprogramowania są własnością Klienta Wnioskodawcy. Wnioskodawca ulepsza oprogramowanie dla swojego Klienta i na jego rzecz przenosi prawa autorskie do ulepszonego oprogramowania, a ten klient sprzedaje dalej prawa autorskie do tego programu dla końcowego odbiorcy. W efekcie ulepszania/rozwijania oprogramowania powstaje nowy przedmiot prawa autorskiego podlegający ochronie w oparciu o art. 74 ustawy o prawie autorskim.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat wykonywanych czynności. Odpowiedzialność taką ponosi zleceniodawca. Odpowiedzialność ta jest zabezpieczona odpowiednią polisą ubezpieczeniową. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za prawidłową realizację zlecenia i obowiązków z niego wynikających. Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umowy o świadczenie usług ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca ma możliwość samodzielnego wyboru czasu i miejsca pracy. Praca w większości przypadków odbywa się zdalnie. Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca ma obowiązek wywiązać się ze swoich obowiązków, jest odpowiedzialny za rezultaty swoich działań, a niewłaściwe wywiązywanie się z realizacji umowy może skutkować sporem dotyczącym wysokości należnego mu wynagrodzenia czy też nałożeniem na Wnioskodawcę np. kar umownych zastrzeżonych w umowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca do tej części swojego dochodu przypadającej na wytworzenie i sprzedaż praw autorskich do oprogramowania ma prawo zastosować stawkę podatku 5% ?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zastosowania w odniesieniu do dochodu przypadającego na wytworzenie i sprzedaż praw autorskich do oprogramowania stawki podatku 5%.

Zgodnie z art. 30ca ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Katalog kwalifikowanych praw własności intelektualnej określają przepisy art. 30ca ust. 2 tej ustawy, a należy do niego w szczególności autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Z kolei wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego w ustawie.

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej lub też z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Jednocześnie, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są zobowiązani prowadzić odrębną ewidencję, z której wynika wysokość przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług IT. Zakres tych usług zdaniem Wnioskodawcy spełnia warunki do uznania tej działalności za działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca bowiem w ramach swojej działalności wytwarza i ulepsza oprogramowanie dla zleceniodawcy bezpośrednio przez działalność o charakterze twórczym. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany. Wnioskodawca stale poszerza zasoby swojej wiedzy bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej tworzy nowe jej zastosowania. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań. Przede wszystkim działania Wnioskodawcy prowadzą do powstania nowego oprogramowania tworzonego na zlecenie klienta. Efekty działalności Wnioskodawcy lub zespołu programistów, w ramach którego pracuje są rozwiązaniami innowacyjnymi i w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

W ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności w ramach świadczonych przez niego usług powstaje kod źródłowy do programu, który stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej i jest objęty przepisami prawa autorskiego. Prawa autorskie do ww. kodu źródłowego przysługują Wnioskodawcy. Zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę z Klientem prawa autorskie do oprogramowania wytworzonego w ramach pracy Wnioskodawcy przechodzą na jego Klienta z mocy umowy, a wynagrodzenie za przeniesienie tych praw autorskich do programu jest zawarte w kwocie wynagrodzenia za świadczenie usług i wynika z umowy łączącej Wnioskodawcę z Klientem.

Mając powyższe na uwadze, uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód spełnia wszystkie przesłanki dotyczące możliwości stosowania 5% stawki podatku, a mianowicie:

1. jest to prawo własności intelektualnej, które zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (działalność IT polegająca na prowadzeniu prac rozwojowych polegających na budowaniu nowych funkcjonalności programu za pomocą zwiększania swojej wiedzy lub tworzenia nowych jej zastosowań);
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT (prawo autorskie do programu komputerowego);
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska (w przedmiotowej sprawie przepisów prawa autorskiego).

Wszystkie opisane wyżej okoliczności - zdaniem Wnioskodawcy - stanowią o tym, że ma on prawo do zastawania względem swojego dochodu stawki PIT w wysokości 5 % na podstawie art. 30ca ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej