Interpretacja indywidualna z dnia 21.02.2020, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.45.2020.1.PR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 15 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Od dnia 2018 r., na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania, zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01. Z.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczył, bądź świadczy nadal, usługi programistyczne na rzecz następujących podmiotów:

1. X Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2018 r.;
2. Y Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2019 r.;
3. Z Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2019 r.

&−zwanymi w dalszej części wniosku łącznie: Spółkami.

Wyżej wymienione umowy (zwane w dalszej części wniosku łącznie umowami) zawierane były na czas określony, bądź nieokreślony i w związku z ich wykonywaniem Wnioskodawca otrzymywał (lub nadal otrzymuje) wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na rzecz danej Spółki całości autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie w toku świadczonych usług, programów komputerowych, tj. napisanych w języku programowania kodów. Tworzone przez Wnioskodawcę programy powstają bezpośrednio w wyniku prowadzonej przez Niego działalności rozwojowej. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych odpłatnie, uzyskując tym samym dochód wyłącznie z ich sprzedaży. Wnioskodawca nie uzyskuje w ramach ww. umów dochodu z licencjonowania wytworzonego przez siebie oprogramowania, tudzież z innych źródeł niż sprzedaż praw autorskich do niego.

Czynności zlecane Wnioskodawcy nie były i nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy, tudzież jakiegokolwiek innego podmiotu/osoby, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawcę ze Spółką nie łączy stosunek pracy, tylko umowa cywilnoprawna i to Wnioskodawca decyduje o miejscu i czasie świadczenia swoich usług na rzecz Spółki, chyba że specyfika danej czynności wymaga jej wykonania w siedzibie Spółki lub jej klienta, co nie jest regułą i zdarza się sporadycznie. Najczęściej pracuje On zdalnie. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na mocy ww. umów, można podzielić na projekty, których efektem jest każdorazowo powstanie programu komputerowego, rozumianego jako kodu w wybranym języku programowania, którym w przypadku Wnioskodawcy jest najczęściej . Wnioskodawca tworzy Interfejs Programowania Aplikacji (API, od ang. Application Programming Interface). API to sposób (rozumiany jako ściśle określony zestaw reguł i ich opisów) komunikacji między programami komputerowymi. Definiuje się go na poziomie kodu źródłowego dla składników oprogramowania, na przykład aplikacji, bibliotek, systemu operacyjnego. Zadaniem interfejsu programowania aplikacji jest dostarczenie odpowiednich specyfikacji podprogramów, struktur danych, klas obiektów i wymaganych protokołów komunikacyjnych (vide: ).

Wśród przykładowych projektów zrealizowanych do tej pory przez Wnioskodawcę, na mocy ww. umów ze Spółkami, można wymienić opracowanie dla X Sp. z o.o. jądra nowego oprogramowania pod nazwą , którego zadaniem było monitorowanie usług klientów systemu x (system wspierającym procesy wysyłki newsletterów do własnych baz klienckich). System monitoringu miał za zadanie ograniczać, zezwalać na dostęp do usług w zależności od podpisanej umowy z klientem. Dodatkowo system umożliwił liczenie należności za wykorzystane zasoby. W ramach umowy zawartej ze Z Sp. z o.o. Wnioskodawca stworzył moduł do systemu informatycznego wykorzystywanego obecnie przez Spółkę, który pozwala na rozliczanie jej pracowników. Ponadto, Wnioskodawca stworzył system do gastronomii API tzw. POS (ang. Point-of-Sale Application Programming Interface).

Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę (kod źródłowy) oddawane jest Spółkom partiami lub w całości. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy. Zleceniodawca ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia nowego produktu oprogramowania komputerowego. Tworząc programy komputerowe Wnioskodawca korzysta z rezultatów prowadzonych przez siebie prac rozwojowych i wykorzystuje m.in. architekturę rest (rest, ang. zmiana stanu poprzez reprezentację) i standard json (lekki format wymiany danych komputerowych) do budowy API, które umożliwiają komunikację i integrację z systemem klienta.

Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to prace rutynowe i każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich w skali działalności Wnioskodawcy produktów programów komputerowych zapisanych w postaci kodu. Wnioskodawca nie implementuje opracowanych już wcześniej rozwiązań. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania go na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac, Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w tej dziedzinie.

Programy komputerowe, powstające w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy ww. umów, zawartych z poszczególnymi Spółkami, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Ponadto, charakteryzują się one tak dużą oryginalnością oraz indywidualnością, że stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83). Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie. Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymuje od danej Spółki, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT, jest wynagrodzeniem za przeniesienie całości majątkowych praw autorskich do napisanego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego.

Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca ma prawo zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych w ramach przedstawionych umów ze Spółkami z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie ustawowe kryteria warunkujące skorzystanie z preferencyjnych zasad opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box). Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest uprawniony do zastosowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego w ramach zawartych umów ze Spółkami z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez siebie oprogramowania komputerowego.

Jak stanowi art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń, rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Podkreśla się przy tym, że pojęcie komputer nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nośnik pozostaje bowiem bez znaczenia, istotą programu komputerowego jest jego źródło, czyli kod oraz funkcjonalność. W świetle powyższych rozważań, należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach zawartych ze Spółkami umów wytwarza produkt informatyczny, tj. kod w języku programowania (), co wpisuje się w definicję programu komputerowego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe spełniają przesłanki ochrony prawnoautorkiej, tzn. stanowią przejaw działalności twórczej, mają indywidualny charakter i są ustalone uzewnętrznione w formie kodu źródłowego. Co istotne, dla przyznania ochrony prawnoautorskiej nie jest konieczne, aby program komputerowy miał postać ukończoną. Ochronie może podlegać dowolnie krótki fragment programu komputerowego, o ile tylko sam w sobie (a więc oceniany w oderwaniu od reszty programu) odznacza się twórczością.

Z kolei działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak stanowi art. 5a pkt 40 ww. ustawy, prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tego przepisu, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących ulgi IP Box wskazano trzy główne kryteria działalności, które muszą zostać spełnione łącznie, aby uznać daną aktywność za działalność badawczo-rozwojową. Zalicza się do nich:

1. twórczość;
2. systematyczność oraz
3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ocenie Wnioskodawcy, podejmowana przez Niego aktywność w celu realizacji każdego projektu wykonywanego w ramach zawartych umów spełnia ww. przesłanki.

Po pierwsze, oprogramowanie komputerowe (kod źródłowy) powstaje w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę działań o charakterze kreacyjnym. Stworzony kod jest rezultatem intelektualnej inwencji autora i stanowi jego oryginalny wytwór, ponieważ cały proces twórczy, począwszy od zaprojektowania rozwiązania odpowiadającego wymaganiom Spółki leży po stronie Wnioskodawcy. Ponadto, prace Wnioskodawcy w ramach danego projektu każdorazowo przyczyniają się do powstania nowych i unikatowych na skalę Jego działalności rozwiązań, uzewnętrznionych w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania.

Po drugie, przy realizacji każdego projektu powierzonego na mocy danej umowy Wnioskodawca bazuje na eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętnościach w zakresie programowania, logiki, narzędzi informatycznych. Te zasoby intelektualne są stale rozwijane, a przy ich wykorzystaniu Wnioskodawca kreuje unikatowe zastosowania, np. nowe funkcjonalności aplikacji, tworzone specjalnie na potrzeby Spółki.

Po trzecie, prace nad oprogramowaniem komputerowym mają systematyczny charakter, nie są to działania incydentalne, jednorazowe. Odbywają się w zaplanowanych cyklach i są prowadzone w sposób zorganizowany, według ustalonego harmonogramu, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Wobec powyższego, Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy więc zauważyć, że wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe powstaje bezpośrednio w wyniku prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Tym samym, skoro na podstawie zawartych umów przenosił On i przenosi na Spółki, odpłatnie, całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, to dochody uzyskane z tego tytułu stanowią dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem formalnym skorzystania z preferencji IP Box jest prowadzenie szczegółowej ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z IP Box posiada szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Zatem, Wnioskodawca spełnia ww. warunek formalno-ewidencyjny.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 oraz ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez siebie oprogramowania komputerowego w ramach zawartych umów ze Spółkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczył, bądź świadczy nadal, usługi programistyczne na rzecz następujących podmiotów:

1. X Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2018 r.;
2. Y Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2019 r.;
3. Z Sp. z o.o., na mocy umowy z dnia 2019 r.

&−zwanymi w dalszej części wniosku łącznie: Spółkami.

Wyżej wymienione umowy (zwane w dalszej części wniosku łącznie umowami) zawierane były na czas określony, bądź nieokreślony i w związku z ich wykonywaniem Wnioskodawca otrzymywał (lub nadal otrzymuje) wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na rzecz danej Spółki całości autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie w toku świadczonych usług, programów komputerowych, tj. napisanych w języku programowania kodów. Tworzone przez Wnioskodawcę programy powstają bezpośrednio w wyniku prowadzonej przez Niego działalności rozwojowej. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych odpłatnie, uzyskując tym samym dochód wyłącznie z ich sprzedaży. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na mocy ww. umów można podzielić na projekty, których efektem jest każdorazowo powstanie programu komputerowego, rozumianego jako kodu w wybranym języku programowania, którym w przypadku Wnioskodawcy jest najczęściej . Wnioskodawca tworzy Interfejs Programowania Aplikacji (API, od ang. Application Programming Interface). Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę (kod źródłowy) oddawane jest Spółkom partiami lub w całości. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy. Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to prace rutynowe i każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich w skali działalności Wnioskodawcy produktów programów komputerowych zapisanych w postaci kodu. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Programy komputerowe, powstające w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy ww. umów, zawartych z poszczególnymi Spółkami, tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, charakteryzują się one tak dużą oryginalnością oraz indywidualnością, że stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie. Wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymuje od danej Spółki na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT jest wynagrodzeniem za przeniesienie całości majątkowych praw autorskich do napisanego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego. Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis do przeanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego chronione jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu przenoszenia autorskich praw do opisanych we wniosku programów komputerowych tworzonych przez Niego, które stanowią utwory prawnie chronione, wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych w ramach zawartych ze Spółkami umów z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego przez Wnioskodawcę.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej