Temat interpretacji

Dot. skutków podatkowych przekazania do używania środków trwałych do działalności gospodarczej współmałżonka.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2019 r., (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania do używania środków trwałych do działalności gospodarczej współmałżonka jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania do używania środków trwałych do działalności gospodarczej współmałżonka.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą pod firmą (). Podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium kraju Rzeczypospolitej Polskiej. Działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym i jest ona zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W przyszłym roku Wnioskodawczyni zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo, które prowadzi obecnie pod firmą (), w trybie art. 584&¹ ksh w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością całego dotychczasowego przedsiębiorstwa spowoduje, że spółka ta przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego Zakładu. Wejdzie ona więc we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z jego dotychczasowej działalności. Jednocześnie Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż poza kwestiami formalnymi takimi jak nowy numer NIP, nie ulegną żadnym zmianom dotychczasowe zasady we współpracy z obecnymi kontrahentami Zakładu.

Obecnie przedsiębiorstwo prowadzone indywidualnie osiąga przychody z dwóch tytułów- działalność handlowa oraz wynajmu kilku nieruchomości (lokali użytkowych) innym przedsiębiorstwom. Istotnym jest, iż przed przekształceniem zamierza ona zbyć - przekazać do używania za wynagrodzeniem do indywidualnego przedsiębiorstwa jej męża (), ( który założy działalność gospodarczą), posiadane przez Wnioskodawczynię niektóre nieruchomości, budowle stanowiące środki trwałe ().

Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej. Na okoliczność przekazania nieruchomości, budowli zostanie między małżonkami podpisany odrębny dokument o przekazaniu, a podatkowo i księgowo zostaną one wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej () i wprowadzone do ewidencji środków trwałych do założonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, amortyzacja będzie kontynuowana w firmie męża.

Fakt ten jest podyktowany przesłankami ekonomicznymi związanymi z rozwojem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i potrzebą dywersyfikacji przedmiotów działalności, celem zapewnienia nadzoru i sprawnej organizacji administracyjnej dokonywanych transakcji zakupów i sprzedaży. Przedmiotem działalności gospodarczej sp. z o.o. będzie działalność operacyjna - zakup i sprzedaż towarów handlowych. Natomiast działalność gospodarcza męża Wnioskodawczyni zapewni administrowanie nieruchomościami wynajmowanymi dla osób trzecich i w 5% dla przedmiotowej spółki z o.o. Podział sfer działalności na operacyjną i administracyjną między Spółką a Firmą męża ma pozwolić Wnioskodawczyni i jej mężowi sprawować pełen nadzór nad obrotem towarami handlowymi, czyli sferą operacyjną (Spółka) i majątkiem trwałym (działalność męża), co zapewni większą efektywność ekonomiczną działalności i pozwoli opracować schemat organizacyjny optymalny dla poszczególnych przedmiotów działalności, uwzględniający ich procesy i cele do realizacji.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że Spółka z o.o. prowadzić będzie szeroką działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, z tysiącami odbiorców. Przy takiej skali kontrahentów, zwiększającego się wolumenu sprzedaży, w związku z ciągłym rozwojem Firmy powstaje wiele zagrożeń związanych z brakiem wypłacalności bądź długotrwałym zwlekaniem z zapłatą przez nabywców towarów oraz ewentualne ryzyko związane z ruchem przedsiębiorstwa jako takiego, co może być przyczyną utraty płynności finansowej indywidualnej działalności, bezpośrednim zagrożeniem dla aktywów przedsiębiorstwa i problemami z kontynuacją działalności. Wszystkie wymienione ryzyka są dodatkowym uzasadnieniem ekonomicznym jak i gospodarczym do przekształcenia indywidualnej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Prowadzenie działalności w formie spółki kapitałowej, posiadającej osobowość prawną zwiększy wiarygodność wśród znaczących klientów, zapewni im dostęp do sprawozdań finansowych a w przyszłości pozwoli pozyskać inwestorów. Obydwa przedsiębiorstwa w momencie przekazywania nieruchomości będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT, opodatkowanymi podatkiem liniowym. W przedstawionym stanie faktycznym składniki majątku małżonków, pomimo że niektóre z nich zostały nabyte tylko przez jedno z nich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należą do majątku wspólnego, w związku z czym mogą być wykorzystywane przez każdego z małżonków.

Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża nastąpi za wynagrodzeniem, mąż przekaże w odpowiednich terminach umownych pieniądze z konta firmowego jego przedsiębiorstwa na rachunek bankowy firmy Wnioskodawczyni ().

Według Wnioskodawczyni, przekazanie za wynagrodzeniem nie ma sensu ekonomicznego, bowiem te pieniądze i tak wrócą do majątku obojga małżonków, jednak jest ono konieczne ze względu na regulacje VAT, w zakresie odliczania podatku naliczonego i w kontekście szeregu interpretacji, wydanych w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej i publikowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2012r., sygn. IPP3/443-349/12-2/KB, interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2017r., sygn. 0114- KDIP4/4012.255.2017.1.MPE, interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2017r., sygn. 0114-KDIP3/4011.255.2017.1.KS.

Dalej Wnioskodawczyni wskazała, że operacja przekazania tej nieruchomości w niewielki sposób będzie wpływała na koszty uzyskania przychodów spółki, ponieważ około 95% przychodów z najmu, które będzie osiągał mąż, będzie dotyczyła podmiotów obcych, zaś około 5% przychodów z najmu będzie dotyczyło wynajmu spółce Wnioskodawczyni, która powstanie z przekształcenia jej przedsiębiorstwa. Przekazane nieruchomości, budowle będą używane w Firmie męża i będą służyć czynnościom opodatkowanym, np. będą wynajmowane innym podmiotom gospodarczym, w tym spółce Wnioskodawczyni

Wnioskodawczyni dodała, że jej przedsiębiorstwo w chwili obecnej ma zawartych ponad 60 umów najmu, czy o podobnym charakterze z innymi podmiotami, dotyczących nieruchomości położonej w , którą zamierza przekazać do używania mężowi. Mąż przejmie te umowy i jedynie na niedużą cześć nieruchomości, którą użytkuje obecnie (), sporządzona zostanie dodatkowa umowa najmu części lokalu użytkowego między przedsiębiorstwem męża a nowopowstałą spółką z o.o. Czynsz najmu będzie ustalony w oparciu o ceny rynkowe, będzie analogiczny jaki ustalono innym najemcom tej nieruchomości, spółka nie będzie uprzywilejowana w żaden sposób. Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża nastąpi za wynagrodzeniem, co jest obojętne dla budżetu małżonków, ze względu na ustrój wspólności majątkowej - przekazywana nieruchomość stanowi składnik tej wspólności. W związku z przekazaniem tych środków trwałych, Wnioskodawczyni ma wątpliwość co do skutków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w jej przedsiębiorstwie, w szczególności czy z tego tytułu powstanie przychód/dochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czynność przekazania do używania - zbycia do firmy męża nieruchomości za wynagrodzeniem, które wcześniej stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czy też ta czynność nie podlega ustawie o podatku dochodowym, ewentualnie czy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedmiotowej sprawie czynność przekazania do używania - zbycia za wynagrodzeniem do firmy męża nieruchomości, które wcześniej stanowiły środki trwałe jej przedsiębiorstwa, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Sama czynność przekazania niektórych składników przedsiębiorstwa pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólnocie majątkowej nie jest przesłanką do powstania przychodu podatkowego, w rozumieniu przepisów ustawy o PDOF. Na gruncie prawa podatkowego funkcjonuje pogląd, że jeżeli oboje małżonkowie są przedsiębiorcami to mogą dokonywać ze sobą transakcji tak jak z osobami obcymi, tzn. zarówno odpłatnych jak i nieodpłatnych. Wprawdzie na gruncie prawa cywilnego, dokonywana pomiędzy małżonkami sprzedaż albo darowizna rzeczy wchodzących w skład ich majątku wspólnego jest niedopuszczalne (stąd czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn), lecz na płaszczyźnie prawa podatkowego (zwłaszcza VAT), przyjmuje się, że czynności takie mogą być dokonywane. W takiej bowiem sytuacji nie nastąpi odpłatne zbycie składników majątku przedsiębiorstwa, jak również nie powstanie realne przysporzenie majątkowe po stronie żadnego z małżonków.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że sprzedaż jak i nieodpłatne przekazanie dokonywane pomiędzy małżonkami nie stanowią sprzedaży i darowizny cywilnoprawnej, stąd dla ich skuteczności nie jest wymagane spełnienie warunków wynikających z prawa cywilnego, (np. nie musi być zachowana forma aktu notarialnego przy dostawie nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa jednego z małżonków - istotnym jest tylko to, czy zostało przekazane prawo do rozporządzania towarem jak właściciel). Zaznaczyła ona, że stosunki majątkowe małżonków reguluje art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Przepis ten stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Do majątku wspólnego zaliczane są między innymi pobrane wynagrodzenia za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, w tym z działalności gospodarczej. Znajduje to potwierdzenie w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który wymienia składniki majątku zaliczane do majątku odrębnego małżonków. Wśród nich nie ma przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zwrócić należy również uwagę na art. 34&¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Stosownie natomiast do art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami [współwłaścicielami]. W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami składników majątku (nieruchomości, ruchomości), to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zbycie majątku małżonkowi uważane jest za przekazanie środków trwałych i kontynuacja amortyzacji przez małżonka "przejmującego" używanie środka trwałego.

Dalej Wnioskodawczyni wskazała, że w sytuacji gdy małżonkowie prowadzą działalność gospodarczą, wówczas sprzedaż pomiędzy nimi środka trwałego nie wywołuje praktycznie żadnych skutków poza tym, że (nabywca) przejmuje amortyzowanie środka trwałego dotychczas amortyzowanego przez (zbywcę). Uzasadnia się to brzmieniem art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Ponadto z art. 22g ust 13 pkt 5 w związku z ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, powinna mieć miejsce kontynuacja amortyzacji, jeżeli przed tą zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Mąż Wnioskodawczyni - w odniesieniu do "przekazywanych" środków trwałych - będzie kontynuował amortyzację rozpoczętą przez Wnioskodawczynię - od tej samej wartości początkowej, tą samą metodą amortyzacji, przy uwzględnieniu dotychczas dokonanych odpisów.

Według Wnioskodawczyni, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów tego rodzaju czynności, zdarzeń, jeżeli ich przedmiotem są składniki majątku stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność nie będzie rodziła po jej stronie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawczyni dodała, uprzedzając ewentualną odmowę udzielenia interpretacji ze względu na to, iż przekazanie majątku między małżonkami nie może być przedmiotem obrotu prawnego, albo że byłaby to umowa sama z sobą, że uzyskanie odpowiedzi na pytanie, które zadała ma olbrzymie znaczenie w kontekście jej zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Bogate orzecznictwo organów podatkowych a także komentarze doktryny publikowane na najpoczytniejszych portalach prawno-księgowo podatkowych (Infor, Gofin), potwierdzają słuszność jej stanowiska. Dalej Wnioskodawczyni przytoczyła interpretacje Dyrektorów Izb Skarbowych z kilku ostatnich lat, które wg Wnioskodawczyni zachowały aktualność, gdyż nie nastąpiła zmiana przepisów podatkowych w tym zakresie. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2011 r., nr ITPB1/415-284/11/RR) - "(...) Żadne przepisy nie zabraniają przy tym, aby małżonkowie mający wspólność majątkową ustalili między sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2016 r., nr ITPB1/4511-119/16/JC. Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2015 r., nr ITPB1/4511-1012/15/WM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych z dnia 4 lutego 2016 r., nr ILPB1/4511-1-1545/15-2/KF oraz z dnia 22 listopada 2013 r., nr ILPB1/415-939/13-3/TW - (...) zawartą między małżonkami umowę sprzedaży przedmiotowych nieruchomości i ruchomości uznać należy za nierodzącą skutków prawnych, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym za pozbawione podstaw prawnych uznać należy również traktowanie należności uzyskanych z tytułu sprzedaży w/w& środków trwałych jako przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 listopada 2012 r., nr IPPB1/415-989/12-2/IF, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2017r., nr 0114.KDIP3-1.4011.225.2017.1.KS.

Według Wnioskodawczyni, wobec tego, że przekazanie nieruchomości z majątku jej działalności do majątku działalności męża, nie rodzi skutku w postaci przysporzenia majątkowego, który rzeczywiście otrzymany bądź należny powoduje powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego. W przypadku małżonków pomiędzy, którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej przesunięcie nieruchomości wraz ze środami finansowymi nie zmienia ich stanu posiadania, a zatem brak jest zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów, stan ich majątku jest constans. W związku z tym nie powstaje przychód w rozumieniu podatku dochodowego, a zatem transakcja przekazania nieruchomości między Wnioskodawczynią prowadzącą działalność gospodarczą a małżonkiem, będącym przyszłym przedsiębiorcą jest neutralna podatkowo w myśl ustaw o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie podkreślić należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości czy też dopuszczalności wskazanej we wniosku formy prawnej rozporządzania składnikami majątkowymi przez małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, poprzez czynność odpłatnego przekazania do używania- zbycia do firmy męża nieruchomości, która wcześniej stanowiła środek trwały przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 oraz ustawy z dnia 15 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz. U. z 2019 r., poz. 2086), niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Jeżeli zatem rozporządzanie składnikami majątku w sposób wskazany we wniosku w świetle ww. przepisów jest prawnie skuteczne, to zauważyć należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zbyć - przekazać do używania za wynagrodzeniem do indywidualnego przedsiębiorstwa jej męża posiadane przez Wnioskodawczynię niektóre nieruchomości, budowle stanowiące środki trwałe, które wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej. Na okoliczność przekazania nieruchomości, budowli zostanie między małżonkami podpisany odrębny dokument o przekazaniu, a podatkowo i księgowo zostaną one wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności Wnioskodawczyni i wprowadzone do ewidencji środków trwałych do założonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, amortyzacja będzie kontynuowana w firmie męża.

Przekazanie środków trwałych z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża nastąpi za wynagrodzeniem, mąż przekaże w odpowiednich terminach umownych pieniądze z konta firmowego jego przedsiębiorstwa na rachunek bankowy firmy Wnioskodawczyni.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Natomiast stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
7. wierzytelności, z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 34&¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami. W sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami składników majątku (nieruchomości, ruchomości), to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że jeżeli w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, w istocie nastąpi odpłatne przekazanie do używania (zbycie) środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, stanowiących składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową, a czynność ta jest prawnie dopuszczalna, to zdarzenie to będzie dla Wnioskodawczyni obojętne podatkowo. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów tego rodzaju czynności, zdarzeń jeżeli ich przedmiotem są składniki majątku stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem przedstawiona we wniosku czynność, dokonana pomiędzy małżonkami, nie rodzi skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy składników majątku objętych majątkową wspólnością ustawową. Tym samym za pozbawione podstaw prawnych uznać należy traktowanie należności uzyskanych z tytułu tej czynności jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo dodać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem. Nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/ opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul.Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej