Temat interpretacji

Skutki podatkowe otrzymania od pracodawcy zasądzonego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 października 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.755.2020.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 26 października 2020 r. (data doręczenia 4 listopada 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 10 listopada 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni na podstawie wyroku Sądu Okręgowego, Ośrodek Zamiejscowy w , Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, otrzymała od pracodawcy, tj. Szkoły Podstawowej w X, odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. Od tego odszkodowania została pobrana zaliczka na podatek dochodowy. Przed niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia Wnioskodawczyni pełniła funkcję dyrektora Szkoły. Obecnie pracuje jako nauczyciel tej placówki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej pełniła od 1 września 2004 r. Ostatnie powierzenie obejmowało okres od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2019 r. Jednak z dniem 4 czerwca 2019 r. została zwolniona zarządzeniem wydanym przez Prezydenta Miasta. Miało to miejsce w czasie, kiedy Wnioskodawczyni pełniła funkcje opiekuna/kierownika podczas wyjazdu młodzieży na obóz językowo-sportowy na Ukrainie (współfinansowany przez Prezydenta Miasta). Od zarządzenia złożyła odwołanie do Wojewody, który wydał rozstrzygnięcie nadzorcze z dnia 8 sierpnia 2019 r., stwierdzające nieważność zarządzenia Prezydenta w sprawie odwołania Jej z zajmowanego stanowiska dyrektora w całości sprzeczne z art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wskazał, że zaskarżone zarządzenie zostało wyeliminowane z obrotu prawnego rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody z dnia 8 sierpnia 2019 r. Jednocześnie od 23 sierpnia 2004 r. Wnioskodawczyni jest nadal nauczycielem w Szkole Podstawowej. Sąd Rejonowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a następnie Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał, że stosunek pracy został rozwiązany niezgodnie z prawem, tj. niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o art. 58 Kodeksu pracy zdanie drugie w związku z art. 59 Kodeksu pracy, w wysokości wynagrodzenia za pracę, na czas, do którego powierzono Wnioskodawczyni stanowisko dyrektora szkoły, tj. 31 sierpnia 2019 r. Odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia otrzymała w lutym 2020 r. (pierwsza część w związku z rygorem natychmiastowej wykonalności nadanym wyrokiem Rejonowego Sądu Pracy) i marcu 2020 r. (w związku z uprawomocnieniem się w części wyroku, jak napisał pracodawca w piśmie skierowanym do Wnioskodawczyni). Sąd Rejonowy, a następnie Sąd Okręgowy uznał, że rozwiązano z Wnioskodawczynią umowę o pracę niezgodnie z prawem. Z tego tytułu zasądził Jej odszkodowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wspomniane odszkodowanie jest przychodem wolnym od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są tylko te odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) zacytowanego przepisu.

Przy czym zwolnienie z art. 21 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania w związku z czym wszelkie odstępstwa muszą wynikać z przepisów prawa. Oznacza to, że tylko otrzymane odszkodowanie (zadośćuczynienie) opisane w art. 21 ust. l pkt 3 ww. ustawy pozwala na zastosowanie takiego zwolnienia.

Stosownie do treści art. 91c ust. 1 ustawy Karta Nauczyciela, w zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nieuregulowanych przepisami ustawy, mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy. Spory o roszczenia ze stosunku pracy nauczycieli, niezależnie od formy nawiązania stosunku pracy, rozpatrywane są przez Sądy Pracy.

Sąd Rejonowy Pracy, a następnie Sąd Okręgowy Pracy przyznał Wnioskodawczyni odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia w oparciu o art. 58 Kodeksu pracy zdanie drugie w związku z art. 59 Kodeksu pracy.

Jak wynika z art. 58 Kodeksu pracy, odszkodowanie, o jakim mowa w art. 56 Kodeksu pracy, przysługuje w wypadku rozwiązania umowy zawartej na czas określony w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony w uzupełnieniu wniosku stan faktyczny Wnioskodawczyni twierdzi, że przyznane Jej odszkodowanie wyrokiem prawomocnym sądu z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, którego zasady wywodzą się z przepisów ustawy Kodeks pracy, korzysta ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z informacji zawartych w opisie stanu faktycznego wynika, że od 23 sierpnia 2004 r. Wnioskodawczyni jest nauczycielem w Szkole Podstawowej Nr 4. W okresie od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2019 r. powierzono Jej pełnienie funkcji dyrektora tej placówki. Zarządzeniem wydanym przez Prezydenta Miasta z dniem 4 czerwca 2019 r. została zwolniona z funkcji dyrektora. Wnioskodawczyni od zarządzenia złożyła odwołanie do Wojewody, który wydał rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność zarządzenia Prezydenta Miasta w sprawie odwołania Jej z zajmowanego stanowiska. Następnie Sąd Rejonowy, a później Sąd Okręgowy uznał, że stosunek pracy został rozwiązany niezgodnie z prawem, tj. niezgodnie z przepisami ustawy Kodeks pracy i zasądził Jej odszkodowanie, w wysokości wynagrodzenia za pracę, na czas, do którego powierzono Wnioskodawczyni stanowisko dyrektora szkoły. Odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia otrzymała w części w lutym 2020 r. w związku z rygorem natychmiastowej wykonalności nadanym wyrokiem Sądu oraz w marcu 2020 r. w związku z uprawomocnieniem się w części wyroku. Od odszkodowania została pobrana zaliczka na podatek dochodowy. Wnioskodawczyni nadal pracuje jako nauczyciel tej placówki.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320).

W myśl art. 45 § 1 ustawy Kodeks pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy stosownie do żądania pracownika orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na podstawie art. 45 § 2 ustawy Kodeks pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Zgodnie z art. 56 § 1 ustawy Kodeks pracy, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc (art. 57 § 1 ustawy Kodeks pracy).

Jak stanowi art. 58 ustawy Kodeks pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

Z powyższych przepisów Kodeksu pracy jednoznacznie wynika, że pracownik w sytuacji rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, może żądać przywrócenia go do pracy na poprzednich warunkach albo przyznania odszkodowania. Jeżeli pracownik podejmie pracę w wyniku przywrócenia do pracy, to wówczas przysługuje mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Ustawodawca wyraźnie odróżnia zatem wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy od odszkodowania.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że powyższym zwolnieniem objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) zacytowanego przepisu.

Podkreślić należy, że wyżej przytoczone zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Wobec powyższego uznać należy, że zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

1. otrzymane świadczenie musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,
2. odszkodowanie lub zadośćuczynienie musi być przyznane na podstawie:
   1. ustawy,
   2. przepisów wykonawczych do ustawy,
   3. układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy,
3. wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z ww. aktów,
4. nie mogą zachodzić wyłączenia, o jakich mowa w lit. a)-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Sąd Rejonowy Pracy, a później Sąd Okręgowy Pracy zasądził na rzecz Wnioskodawczyni roszczenie w wysokości wynagrodzenia za pracę, na czas, do którego powierzono Wnioskodawczyni stanowisko dyrektora szkoły w oparciu o art. 58 Kodeksu pracy zdanie drugie w związku z art. 59 Kodeksu pracy.

Zatem, skoro Wnioskodawczyni na podstawie wyroku Sądu otrzymała wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy jako dyrektor, niebędące odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, to tym samym stwierdzić należy, że nie będzie ono korzystało ze zwolnienia od podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni wynagrodzenie za okres bezprawnego odwołania Jej z zajmowanego stanowiska dyrektora, nie jest odszkodowaniem i nie ma charakteru odszkodowawczego, a tym samym nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota wypłaconego wynagrodzenia stanowi dla Wnioskodawczyni przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ wypłata świadczenia miała swe źródło w łączącym strony stosunku pracy. W konsekwencji płatnik wypłacając przedmiotowe świadczenie pieniężne obowiązany był pobrać i odprowadzić z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej