Temat interpretacji
Obowiązki płatnika w związku z dofinansowaniem z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wycieczki.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 6 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wycieczki. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług komunalnych. Zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej Fundusz). Środki gromadzone są na odrębnym rachunku i przeznaczone są na działalność socjalną w rozumieniu tej ustawy. Osobami uprawnionymi do korzystania ze środków Funduszu są: pracownicy i ich rodziny oraz emeryci i renciści - byli pracownicy Spółki i członkowie ich rodzin.
W ramach działalności finansowanej ze środków Funduszu zorganizowana została wycieczka integracyjna, w której uczestniczyli pracownicy oraz członkowie ich rodzin. Celem wycieczki było zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, co przełoży się na wzrost wydajności pracowników i milszą atmosferę w miejscu pracy.
Koszt wycieczki zgodnie z postanowieniami regulaminu Funduszu sfinansowany został ze środków Funduszu oraz w części pokryty przez pracowników (również za osoby współuczestniczące). Kwota przyznana każdemu uprawnionemu do korzystania ze środków Funduszu przyznana została z uwzględnieniem kryterium socjalnego zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS, tj. przy uwzględnieniu sytuacji życiowej, materialnej i rodzinnej. Udział w wycieczce miał charakter dobrowolny i ogólnie dostępny-każdy uprawniony do korzystania ze środków Funduszu miał prawo się na nią zapisać. Wyjazd zorganizowany został przez biuro podróży, które określiło koszt wyjazdu przypadający na jedną osobę obejmujący koszty przejazdów, wyżywienia, biletów wstępu na dodatkowe atrakcje, przewodników, ubezpieczeń, dodatkowych opłat itp.
Pytanie
Czy dofinansowanie wycieczki ze środków ZFŚS jest dla osób uprawnionych (pracowników i członków ich rodzin) przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a spółka jako płatnik jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i przekazania do urzędu skarbowego w ciągu roku zaliczki na ten podatek?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Spółki dofinansowanie wycieczki integracyjnej ze środków Funduszu Socjalnego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla osób uprawnionych, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i przekazania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy z tytułu dofinansowania kosztów wycieczki.
W art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych, które określone zostały w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.
W art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wśród których wskazano stosunek pracy - ust. 1 pkt 1.
W art. 12 ust. 1 z kolei wskazano, co uważa się za przychód ze stosunku pracy – są to wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze lub ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.
W związku z powyższym, otrzymanie od pracodawcy nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń co do zasady skutkuje powstaniem przychodu dla pracownika zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie każde jednak świadczenie czy to odpłatne, czy też częściowo odpłatne na rzecz pracowników jest tożsame z powstaniem przychodu po jego stronie. Przywołując wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 można stwierdzić, które świadczenie odpłatne lub częściowo odpłatne należy uznać za przychód. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
§zostały spełnione za zgodą pracownika,
§zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku,
§korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.
Przy czym, wszystkie trzy przesłanki wskazane w wyroku Trybunału Konstytucyjnego muszą być spełnione łącznie, aby dane świadczenie nieodpłatne mogło zostać uznane za przychód na rzecz pracownika.
Zdaniem Spółki, nie zachodzi tu drugi i trzeci z wyżej wskazanych do spełnienia warunków. Udział w wycieczce jest dobrowolny, ale trudno jest jednoznacznie wykazać, że uczestnicy uzyskają korzyść w postaci zaoszczędzonego wydatku, który musieliby ponieść. Gdyby wycieczka nie została zorganizowana przez Spółkę uczestnicy najprawdopodobniej nie pojechaliby na nią we własnym zakresie, co jednoznacznie wyklucza powstanie korzyści po ich stronie w postaci zaoszczędzonego wydatku. Wątpliwe jest również spełnienie świadczenia w interesie pracownika. Wycieczka została zorganizowana w celu integracji zespołu dzięki czemu atmosfera w pracy ulegnie poprawie przez zacieśnione więzi między pracownikami, a to przyczyni się do wydajniejszego funkcjonowania zespołu w miejscu pracy co służy wyłącznie interesom pracodawcy.
Odnosząc się do trzeciego warunku - Spółka stoi na stanowisku, że korzyść z uczestnictwa w wycieczce integracyjnej nie jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi. Świadczenie w postaci uczestnictwa w wycieczce integracyjnej jest adresowane do szerszego kręgu potencjalnych uczestników na podobnych zasadach (z uwzględnieniem zasad przyznawania świadczeń z ZFŚS), ze świadczenia mogą skorzystać nie tylko pracownicy. W związku z tym, nie ma tu możliwości ustalenia wymiernej korzyści i przypisania jej indywidualnej osobie uprawnionej.
W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dofinansowanie wycieczki ze środków ZFŚS nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla osób uprawnionych. Spółka nie jest zatem zobowiązana do obliczenia, pobrania i przekazania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy z tytułu dofinansowania wycieczki.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest:
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).
W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Zgodnie z art. 31 ww. ustawy:
osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach działalności finansowanej ze środków Funduszu Świadczeń Socjalnych zorganizowana została wycieczka integracyjna , w której uczestniczyli pracownicy oraz członkowie ich rodzin (osoby uprawnione do korzystania ze środków Funduszu). Celem wycieczki było zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, co przełoży się na wzrost wydajności pracowników i milszą atmosferę w miejscu pracy. Koszt wycieczki zgodnie z postanowieniami regulaminu Funduszu sfinansowany został ze środków Funduszu oraz w części pokryty przez pracowników (również za osoby współuczestniczące). Kwota przyznana każdemu uprawnionemu do korzystania ze środków Funduszu przyznana została z uwzględnieniem kryterium socjalnego zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS, tj. przy uwzględnieniu sytuacji życiowej, materialnej i rodzinnej. Udział w wycieczce miał charakter dobrowolny i ogólnie dostępny-każdy uprawniony do korzystania ze środków Funduszu miał prawo się na nią zapisać.
Wobec powyższego wyjaśnić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. Zasadne zatem jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym.
W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres, niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii „nieodpłatnego świadczenia”, zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym to Trybunał dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu z tytułu stosunku pracy.
Definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
a)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
b)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
c)stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.
Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.
Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że udział osób uprawnionych, w tym w szczególności pracowników ich rodzin w wycieczce integracyjnej, której celem jest zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, częściowo sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Tym samym, nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy :
- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
§w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
§w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).