Temat interpretacji

1) Prowadzenia ksiąg podatkowych,2) Formy opodatkowania przychodów z tytułu udziału w spółkach jawnych lub cywilnych,3) Skorzystania z jednorazowej amortyzacji podatkowej w przypadku prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz w formie spółek niebędących osobami prawnymi,4) Możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji w przypadku przystąpienia do nowopowstałej spółki niebędącej osobą prawną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2020 r. (data wpływu 16 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• prowadzenia ksiąg podatkowych jest prawidłowe,
• formy opodatkowania przychodów z tytułu udziału w spółkach jawnych lub cywilnych jest prawidłowe,
• skorzystania z jednorazowej amortyzacji podatkowej w przypadku prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz w formie spółek niebędących osobami prawnymi:
  1. jest nieprawidłowe w przypadku prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej,
  2. jest prawidłowe w pozostałej części,
• możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji w przypadku przystąpienia do nowopowstałej spółki niebędącej osobą prawną jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 21 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• prowadzenia ksiąg podatkowych,
• formy opodatkowania przychodów z tytułu udziału w spółkach jawnych lub cywilnych,
• skorzystania z jednorazowej amortyzacji podatkowej w przypadku prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz w formie spółek niebędących osobami prawnymi,
• możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji w przypadku przystąpienia do nowopowstałej spółki niebędącej osobą prawną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenia przyszłe.

X (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym. W 2019 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG, w ramach której prowadził księgi rachunkowe, a przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych w 2019 r. przekraczały równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro (według kursu określonego w art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości). W dniu 02.01.2020 r. doszło do przekształcenia, na zasadzie art. 5841 art. 58413 kodeksu spółek handlowych (ksh), w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.).

Wnioskodawca wykreślił dotychczasową działalność gospodarczą w CEiDG z datą 01.01.2020 r. W dniu 02.01.2020 r. Wnioskodawca założył w CEiDG ponownie działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca jest również wspólnikiem kilku spółek komandytowych, z siedzibą na terenie kraju, prowadzących działalność gospodarczą w różnym zakresie, w których ma różnych wspólników, jak i różny udział w zysku. Obecnie Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki komandytowej, powstałej ze sp. z o.o. Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, jak i jako wspólnik spółek komandytowych jest opodatkowany podatkiem liniowym (art. 30c ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, dalej ustawa o PIT). Wnioskodawca może w bieżącym roku, ale i w kolejnych przystąpić do nowopowstałej albo działającej spółki jawnej lub cywilnej, których wspólnikami będą wyłącznie osoby fizyczny i które będą prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotowe Spółki nie przekroczą w poprzednim roku podatkowych kwoty 250.000,00 euro przychodów (według kursu określonego w art. 4 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Przedmiotowe Spółki nie będą prowadziły działalności gospodarczej w zakresie określonych w zał. nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jak i określonym w art. 8 przedmiotowej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w 2020 r. Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadzie wpisu do CEiDG, może prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów czy też powinien prowadzić księgi rachunkowe?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma On obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej ustawą, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1a pkt 3 oraz w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy (art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości). Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe są prowadzone przez jednostkę.

Z powyższego wynika, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro. W 2019 r. Wnioskodawca przekroczył powyższą kwotę przychodów oraz prowadził księgi rachunkowe w dniu 01.01.2020 r., niemniej należy podkreślić, iż w zakresie tej działalności Wnioskodawca stał się spółką przekształconą. Zgodnie bowiem z art. 5841 ksh przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru (dzień przekształcenia). A Spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego (art. 5842 ksh). Co oznacza, że w przedmiotowej sytuacji księgi rachunkowe, które prowadzone były przez Wnioskodawcę do dnia przekształcenia, od dnia przekształcenia prowadzone były (i są nadal) już przez przekształconą spółkę. Tak więc, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca stał się spółką przekształconą, a Spółka ta przejęła wszelkie prawa i obowiązki oraz kontynuuje prowadzenie ksiąg rachunkowych, to przychody, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości (art. 24a ust. 4 ustawy o PIT), nie mogą być brane pod uwagę przy obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po stronie Wnioskodawcy. Przychody te były bowiem przychodami konkretnej jednostki, która prowadzone jest obecnie w formie Spółki (por. interpretacja indywidualna z dnia 20 grudnia 2017 r. 0114-KDIP3-1.4011.384.2017.1.KS1).

Taka interpretacja zgodna jest z intencją art. 24a ust. 4 ustawy o PIT, który zorientowany jest na konkretny podmiot (a nie podatnika) prowadzący działalność gospodarczą, a przecież tym podmiotem jest obecnie przekształcona spółka.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca rozpoczynając działalność gospodarczą 02.01.2020 r., może prowadzić księgę przychodów i rozchodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy może wybrać opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zarówno w momencie przystąpienia do spółki jawnej lub cywilnej, jak i w każdym kolejnym roku podatkowych. Oczywiście, o ile konkretna spółka nie przekroczy w poprzednim roku 250.000,00 Euro przychodów (według kursu określonego w art. 4 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

2.1

Stosownie do art. 6 ust. 1 o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej ,,spółką.

Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

1. w roku poprzedzającym rok podatkowy:
   1. uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 250 000 euro, lub
   2. uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 euro,
2. rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej bez względu na wysokość przychodów.

Stosownie do art. 6 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki, opłaca w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych:

1. odrębnie z działalności wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności wykonywanej w formie spółki, gdy spełnia warunki określone w ust. 4 pkt 1, albo
2. z działalności wykonywanej samodzielnie, gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. a, a z działalności wykonywanej w formie spółki gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. b.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie przewidują, aby z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wyłączeni zostali podatnicy, którzy prowadzą inną pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na zasadach ogólnych, w formie podatku liniowego).

Z kolei limity przychodów określonych w poprzednim roku podatkowym dotyczą każdej spółki, działalności, osobno.

2.2.

Z kolei, zgodnie z art. 9a ust. 5 ustawy o PIT, jeżeli podatnik:

1. prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
2. jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Wybór sposobu opodatkowania określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie form prowadzonej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie przepisów tej ustawy oznacza opodatkowanie według skali podatkowej lub podatkiem liniowym. Zatem, jeżeli podatnik prowadzi działalność samodzielnie i w formie spółki niemającej osobowości prawnej (należy do niej m.in. spółka komandytowa), to przychód z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie nie może być opodatkowany według skali podatkowej, a z działalności prowadzonej w formie spółki podatkiem liniowym, i odwrotnie.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawcy, który opodatkowuje prowadzoną działalność gospodarczą i przychody ze spółek komandytowych w formie podatku liniowego, może co do zasady wybrać dla spółek jawnych czy cywilnych ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jako formę opodatkowania, albowiem w przypadku takiego wyboru nie są to wówczas przychody, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ale ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Jeśli natomiast Wnioskodawca nie wybierze ryczałtu jako formy opodatkowania, to będzie obowiązywało go rozliczenie w formie podatku liniowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 i 4.

W ocenie Wnioskodawcy limity określone w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o PIT dotyczą każdej Spółki z osobna, co również oznacza, że należy oceniać, czy dana spółka lub działalność gospodarcza Wnioskodawcy spełnia kryteria małego podatnika czy rozpoczynającego działalność gospodarczą.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, w ramach każdej spółki czy działalności gospodarczej Wnioskodawcy, o ile spełnia kryteria małego podatnika czy rozpoczynającego działalność gospodarczą, może w jednym roku łączyć limity określone w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o PIT.

Dodatkowo Wnioskodawca może korzystać z jednorazowej amortyzacji określonej w art. 22k ust. 7 ustawy o PIT, w przypadku przystąpienia w 2020 r. do powstałej w 2020 r. spółki osobowej.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o PIT podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 22k ust. 11 ustawy o PIT przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, odnosi się do łącznej wartości odpisów przypadających zgodnie z art. 8 na wspólników tej spółki (art. 22k ust. 13 ustawy o PIT).

Jak stanowi art. 22k ust. 14 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.

Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 14, odnosi się do łącznej wartości odpisów przypadających zgodnie z art. 8 na wspólników tej spółki (art. 22k ust. 19 ustawy o PIT). Jak wynika z powyższego, limit jednorazowej amortyzacji odnosi się do wspólników danej spółki osobowej, a zatem Wnioskodawca może korzystać z odrębnego limitu amortyzacji określonej w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o PIT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na zasadzie wpisu do CEiDG oraz każdej spółki osobowej.

Wnioskodawca podkreśla, iż nie będzie miał do niego zastosowania art. 22k ust. 11 ustawy o PIT, albowiem będzie korzystał w ramach konkretnych spółek osobowych, jako ich wspólnik. Przepis art. 22k ust. 11 ustawy o PIT dotyczy bowiem jedynie podatników rozpoczynających działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG, a Wnioskodawca zamierza korzystać z jednorazowej amortyzacji, stosownie do udziału w zysku, jako wspólnik Spółek osobowych. Z drugiej strony, art. 22k ustawy o PIT nie wyklucza możliwości zastosowania (łączenia) w jednym roku jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, na zasadzie art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych w zakresie:

• prowadzenia ksiąg podatkowych jest prawidłowe,
• formy opodatkowania przychodów z tytułu udziału w spółkach jawnych lub cywilnych jest prawidłowe,
• skorzystania z jednorazowej amortyzacji w przypadku prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej oraz w formie spółek niebędących osobami prawnymi:
  1. jest nieprawidłowe w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej,
  2. jest prawidłowe w pozostałej części,
• możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji w przypadku przystąpienia do nowopowstałej spółki niebędącej osobą prawną jest prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2019 r. prowadził działalność gospodarczą, w ramach której prowadził księgi rachunkowe, a przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych w 2019 r. przekroczyły równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro. W dniu 02.01.2020 r. doszło do przekształcenia w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca wykreślił dotychczasowa działalność gospodarczą z datą 01.01.2020 r. Natomiast 02.01.2020 r. Wnioskodawca założył ponownie działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości. Wnioskodawca jest również wspólnikiem kilku spółek komandytowych. Obecnie Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki komandytowej powstałej ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, jak i jako wspólnik spółek komandytowych jest opodatkowany podatkiem liniowym. Wnioskodawca planuje, w bieżącym roku, jak i w kolejnych latach przystąpić do nowopowstałej albo działającej spółki jawnej lub cywilnej, które będą prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów. Niniejsze spółki nie przekroczą w poprzednim roku obrotowym kwoty 250 000,00 euro przychodów. Spółki te nie będą prowadziły działalności gospodarczej w zakresie określonym w zał. nr 2 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jak i określonym w art. 8 niniejszej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm ): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

&˗ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jednocześnie zgodnie z art. 5b ust. 2 cyt. ustawy: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Natomiast stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W odniesieniu do możliwości wybrania przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatkowej księgi przychodów i rozchodów Organ wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Stosownie do zapisu art. 24a ust. 4 tej ustawy: obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 24a ust. 5 ww. ustawy: osoba fizyczna, spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska może prowadzić księgi rachunkowe również od początku następnego roku podatkowego, jeżeli przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. W tym przypadku podatnik informuje o prowadzeniu ksiąg rachunkowych w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym były prowadzone. Jeżeli księgi prowadziła spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska, informację składają wszyscy wspólnicy.

Z kolei z art. 24a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 4, 4b, 4c, 4e, 4f i 5, przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.): przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej ustawą, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;
2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. poz. 1629), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro oraz bez określania kwoty limitu do spółek komandytowych.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, należy zaznaczyć, że Wnioskodawca przekroczył kwotę przychodów przytoczoną w ww. regulacji i w związku z tym prowadził księgi rachunkowe do 1 stycznia 2020 r. Następnie Wnioskodawca dokonał przekształcenia niniejszej działalności w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), w której również prowadzone są księgi rachunkowe.

Należy jednak podkreślić, że przychody, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, nie mogą być brane pod uwagę przy obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po stronie Wnioskodawcy w prowadzonej od 2 stycznia 2020 r. indywidualnej działalności gospodarczej. Przychody te były bowiem przychodami konkretnej jednostki, która obecnie jest Spółką.

Zatem, mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca w momencie rozpoczęcia indywidualnej działalności gospodarczej 2 stycznia 2020 r. dla celów podatkowych może prowadzić księgę przychodów i rozchodów.

Przechodząc do kwestii wyboru formy opodatkowania w chwili przystąpienia do spółek jawnych lub cywilnych, należy wskazać, co następuje.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy: dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Przepis art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, że: podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W przypadku, jeżeli podatnik prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną lub jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną to zgodnie z art. 9a ust. 5 omawianej ustawy wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Zatem wybór sposobu opodatkowania określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie form prowadzonej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastosowanie przepisów tej ustawy oznacza opodatkowanie według skali podatkowej lub podatkiem liniowym. Zatem, jeżeli podatnik prowadzi działalność samodzielnie i w formie spółki niebędącej osobą prawną, to przychód z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie nie może być opodatkowany według skali podatkowej, a z działalności prowadzonej w formie spółki podatkiem liniowym, i odwrotnie.

Powołany przepis art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza natomiast rozwiązania, w ramach którego prowadzący działalność gospodarczą samodzielnie będzie opłacał tzw. podatek liniowy, a z działalności prowadzonej w formie spółki będzie korzystał z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43 ze zm.): opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej spółką. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

W myśl art. 6 ust. 4 ww. ustawy: podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

1. w roku poprzedzającym rok podatkowy:
   1. uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 250 000 euro, lub
   2. uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 euro,
2. rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej bez względu na wysokość przychodów.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 cytowanej ustawy: jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki, opłaca w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych:

1. odrębnie z działalności wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności wykonywanej w formie spółki, gdy spełnia warunki określone w ust. 4 pkt 1, albo
2. z działalności wykonywanej samodzielnie, gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. a, a z działalności wykonywanej w formie spółki gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. b.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1. opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3;
2. korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego;
3. osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:
   1. prowadzenia aptek,
   2. działalności w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenie lombardów),
   3. działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
   4. prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wolnych zawodów innych niż określone w art. 4 ust. 1 pkt 11,
   5. świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,
   6. działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych;
4. wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;
5. podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:
   1. samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,
   2. w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,
   3. samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka
   jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych osiąganych zarówno z działalności prowadzonej samodzielnie, jak i z działalności prowadzonej w formie spółki osób fizycznych, pod warunkiem że osiągnięte w roku poprzedzającym rok podatkowy przychody nie przekroczą 250.000 euro, rozpatrywane oddzielnie w odniesieniu do działalności prowadzonej samodzielnie i oddzielnie w odniesieniu do prowadzonej w każdej spółce niebędącej osobą prawną, o ile nie wystąpią negatywne przesłanki z art. 8 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy: oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki składają wszyscy wspólnicy naczelnikom urzędów skarbowych właściwym według miejsca zamieszkania każdego ze wspólników, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie przewidują również, aby z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wyłączeni zostali podatnicy, którzy prowadzą inną pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na zasadach ogólnych, w formie podatku liniowego).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą oraz jest wspólnikiem w spółkach komandytowych. Wnioskodawca w zakresie prowadzonej indywidualnie działalności, jak i jako wspólnik spółek komandytowych jest opodatkowany podatkiem liniowym. Wnioskodawca zamierza również zostać wspólnikiem nowopowstałej albo działającej spółki jawnej lub cywilnej. Przy czym dla przychodów uzyskanych z tytułu udziału w tych spółkach wybierze opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz przepisy prawne w tym zakresie, należy stwierdzić, że przychody osiągane przez Wnioskodawcę z działalności prowadzonych w formie spółki nowopowstałej lub działającej jawnej lub cywilnej mogą być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, przy jednoczesnym osiąganiu dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie oraz w formie spółek komandytowych opodatkowanych tzw. podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca przystąpi do spółki nowopowstałej lub działającej jawnej lub cywilnej, w których przychody w poprzednim roku podatkowym nie przekroczą 250 000 euro.

Zatem Wnioskodawca będzie mógł wybrać opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dla dochodów uzyskiwanych za pośrednictwem spółki jawnej lub cywilnej. Ponadto Wnioskodawca będzie mógł również w kolejnych latach wybrać tą formę opodatkowania, o ile konkretna spółka nie przekroczony w poprzednim roku podatkowym limitu wskazanego w przepisach art. 6 ust. 4 cytowanej ustawy.

Przechodząc natomiast do kwestii skorzystania z jednorazowej amortyzacji podatkowej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z powyższej regulacji wynika, że odpisy amortyzacyjne stanowią koszty podatkowe tylko wówczas gdy dokonywane są według reguł określonych w art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższa zasada amortyzacji polega na zaliczaniu do kosztów podatkowych dokonywanych jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości 50 000 euro.

Należy także podkreślić, że dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów jest ważne, kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia małego podatnika, w przypadku:

• osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą, do limitu 1 200 000 euro należy uwzględnić przychody z tej działalności, bez względu na uzyskiwane przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną,
• gdy działalność gospodarcza jest wykonywana w formie spółki niebędącej osobą prawną, do limitu 1 200 000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z działalności w tej spółce.

Ponadto skoro zarówno przychody i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką, a nie wspólnikami tej spółki. W konsekwencji jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych może dokonywać podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tj. spółka niebędąca osobą prawną bądź osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółkach komandytowych oraz planuje również przystąpić do nowopowstałej lub działającej spółki jawnej lub cywilnej. Wnioskodawca wskazał też, że w 2019 r. prowadził działalność gospodarczą. Z dniem 2 stycznia 2020 r. doszło do przekształcenia jego indywidualnej działalności w Spółkę. Wnioskodawca wykreślił dotychczasową działalność gospodarczą z tą datą, a w dniu 2 stycznia 2020 r. Wnioskodawca ponownie założył działalność gospodarczą. Ponadto w spółkach komandytowych, w których Wnioskodawca jest wspólnikiem, oraz w spółce nowopowstałej lub działającej jawnej lub cywilnej, do których Wnioskodawca planuje przystąpić w 2020 r., przychody za poprzedni rok podatkowy nie przekroczą 250 000 euro.

W myśl art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Należy także wskazać, że z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie mały podatnik jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, który stanowi: ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca, jest/będzie wspólnikiem w ww. spółkach, w których przychody za poprzedni rok podatkowy nie przekroczą 1 200 000 euro, to spółki te należy uznać za małych podatników.

Jednak należy podkreślić, że Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym prowadził działalność gospodarczą.

Zatem z uwagi na treść art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, który to przepis wyklucza możliwość zastosowania jednorazowej amortyzacji przez podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej, a Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą samodzielnie, to fakt ten stanowi przesłankę wykluczającą możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji w odniesieniu do prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym w odniesieniu do spółek komandytowych, które są małymi podatnikami, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania jednorazowej amortyzacji. Również w odniesieniu do spółki jawnej lub cywilnej powstałej w 2020 r., do której Wnioskodawca planuje przystąpić w 2020 r., Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania jednorazowej amortyzacji z uwagi na fakt, że spółka (jawna lub cywilna) będzie spółką rozpoczynającą działalność. Natomiast w odniesieniu do działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej indywidualnie takiej możliwości nie będzie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W stosunku do spółki niebędącej osobą prawną (w tym spółki jawnej, cywilnej, komandytowej) opodatkowanie występuje po stronie wspólników będących osobami fizycznymi proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach tej spółki.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Reasumując w 2020 r. Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadzie wpisu do CEiDG, może prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

Reasumując Wnioskodawca, przystępując do spółki jawnej czy cywilnej, może wybrać opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz może taką formę wybrać w kolejnych latach podatkowych.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 3.

Reasumując Wnioskodawca, w ramach każdej spółki komandytowej, stosownie do udziału w zysku, może korzystać z odrębnego limitu amortyzacji, o którym mowa w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do CEiDG Wnioskodawca nie może korzystać z odrębnego limitu amortyzacji, o którym mowa w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 4.

Reasumując Wnioskodawca może korzystać z jednorazowej amortyzacji określonej w art. 22k ust. 7 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku przystąpienia w 2020 r. do powstałej w 2020 r. spółki jawnej lub cywilnej.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej