Interpretacja indywidualna z dnia 18.12.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.546.2019.3.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 6 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 22 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.546.2019.1.MK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 22 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 listopada 2019 r.). W dniu 6 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 2 grudnia 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, nieprowadzącą działalność gospodarczej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych, pozostającą we wspólności majątkowej małżeńskiej.

W 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w umorzył w stosunku do Wnioskodawczyni:

• postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. decyzją z dnia r., znak: ,

• postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. decyzją z dnia r., znak: ,

• postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od marca do grudnia 2014 r. decyzją z dnia r., znak: .

Wyżej wymienione decyzje wobec niezłożenia odwołania stały się ostateczne. Przedmiotowe postępowania podatkowe prowadzone były ze względu na podejrzenie prowadzenia przez Wnioskodawczynię wraz z mężem zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie transakcji zakupu i sprzedaży nieruchomości: działek budowlanych zabudowanych i niezabudowanych. Transakcje kupna i sprzedaży nieruchomości, których dokonali Wnioskodawczyni z mężem kształtują się następująco:

1. , ul. :
2. w dniu 26 marca 2001 r. zakup nieruchomości A w ,
3. w dniu 17 marca 2004 r. podział na działkę A.1 (sprzedaną w dniu 3 kwietnia 2012 r. z wybudowanym domem) i działkę nr A.2 (sprzedaną w dniu 2 kwietnia 2004 r. z domem wybudowanym do stanu surowego),
4. w dniu 20 lipca 2004 r. zakup 1/2 udziału w działce B; w wyniku zmiany oznaczenia i powierzchni zamienionej na działkę nr B.2,
5. w dniu 20 lipca 2004 r. podział działki w drodze zniesienia współwłasności, w wyniku czego powstała działka B.3 i B.4 (B.4 o powierzchni 9,91 a jako wyłączna własność Wnioskodawcy),
6. w dniu 9 sierpnia 2004 r. podział działki B.4 w wyniku czego powstała działka B.5 o powierzchni 7,54 a (sprzedana w dniu 17 listopada 2012 r. z WZ), oraz B.6 o powierzchni 2,37 a (sprzedana w dniu 3 kwietnia 2012 r. z działką B.4), o powierzchni 7,51 a, na której znajdował się dom).

Nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym, położona pod adresem , ul. , wybudowanym systemem gospodarczym i zamieszkiwanym przez rodzinę przez okres 8 lat, obejmująca działki B.4 (dom), B.6 (wjazd z bramą), B.5 (altana z ogrodem), stanowiąca całość gospodarczą, została sprzedana m.in. ze względu na uciążliwe sąsiedztwo i zalewanie nieruchomości wodami opadowymi.

1. , ul. :
2. w dniu 20 lutego 2008 r. zakup działki C o powierzchni 21,86 a (całość), na której następnie wybudowano dom,
3. zakup 1/8 udziału w działce D o powierzchni ok. 0,75 a, D.1 o powierzchni ok. 0,68 a (droga wewnętrzna),
4. zakup 1/8 udziału w działce E o powierzchni ok. 1,71 a (droga wewnętrzna) sprzedaż tych nieruchomości wraz z domem nastąpiła w dniu 27 marca 2014 r. wraz z działką F o powierzchni 2,42 a,
5. w dniu 16 kwietnia 2009 r. zakup 1/10 udziału w nieruchomości D.2 na poszerzenie działki,
6. w dniu 29 lipca 2009 r. zniesienie współwłasności działki D.2, w wyniku którego powstaje działka D.3 o powierzchni 2,42 a (sprzedana wraz z domem w dniu 27 marca 2014 r.), i D.4 (własność innego współwłaściciela).

Nieruchomość stanowiąca całość gospodarczą, zabudowana domem jednorodzinnym położonym pod adresem ul. wybudowanym systemem gospodarczym i zamieszkiwanym przez rodzinę przez okres 2 lat, została sprzedana ze względu na zmianę planów oraz duży koszt pozostały do całkowitego wykończenia domu.

1. , ul. :
2. w dniu 2 kwietnia 2014 r. zakup działki G o powierzchni 10,67 a, zabudowanej domem w stanie surowym otwartym i udziału 1/8 w działce drogowej wewnętrznej o powierzchni 0,9 a, położonej w przy ul. , od firmy deweloperskiej, przy czym dom jest zamieszkiwany do chwili obecnej przez Wnioskodawcę z żoną i córką,
3. w dniu 4 maja 2014 r. zakup działki H o powierzchni 9,84 a, zabudowanej domem w stanie surowym otwartym oraz udziału 1/8 w działce drogowej wewnętrznej o powierzchni 0,9 a, położonej w przy ul. , od firmy deweloperskiej.
   
   

W wyżej wskazanych decyzjach umarzających, Organ po złożeniu przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża zeznań, wyjaśnień i zastrzeżeń do protokołu, stwierdził, że działania podjęte przez Wnioskodawczynię i Jej męża nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Potwierdzono, że transakcje nie były dokonywane w sposób częstotliwy oraz w krótkich odstępach czasowych. Wskazano, że fakt zamieszkiwania przez rodzinę Wnioskodawczyni w wybudowanych przez nich domach i ich normalnym użytkowaniu przez stosunkowo długie okresy: 8 lat, 2 lata, oraz od 2014 r. do chwili obecnej, wskazuje, że działania te rzeczywiście wynikały z konieczności zaspokojenia ówczesnych, jak i przewidywanych w przyszłości potrzeb mieszkaniowych. Działania te mogły być również uzasadnione zmieniającymi się możliwościami finansowymi i aspiracjami wynikającymi z wyższego statusu majątkowego, co nie jest zjawiskiem nietypowym. Także inne czynniki subiektywne, jak potrzeba zmiany uciążliwego sąsiedztwa, lepsze położenie nieruchomości, czy połączenia komunikacyjne itp. mogły stanowić istotny bodziec w podejmowaniu opisanych transakcji. Charakter prowadzenia budowy domów, jakość i standard wykończenia, wyposażenia oraz fakt użytkowania przez dość długi czas na własne cele mieszkalne wybudowanych przez siebie domów, wskazują, że nie były to z góry zaplanowane działania o charakterze działalności gospodarczej mające być źródłem dochodów i utrzymania. (...) Skala działalności i rozpiętość czasowa okresów, w jakich były dokonywane poszczególne transakcje zakupu czy sprzedaży nieruchomości, sposób w jaki je podejmowano, tj. w drodze wspólnych małżeńskich uzgodnień, jak również z uwzględnieniem zdania dzieci, wskazują, że miały one cechy typowe dla zarządu majątkiem. Organ podniósł również, że czynności dokonywane przez Wnioskodawczynię wraz z mężem nie były zaplanowane z góry na lata, ale wynikały ze zmieniających się bieżących potrzeb, jak również z pojawiających się niejako okazjonalnie możliwości, np. zakupu lepiej położonej działki. Organ podkreślił, że potwierdza to również sytuacja, gdy przy sprzedaży domu mieszkalnego Wnioskodawczyni wraz z rodziną nie mieli jednocześnie zabezpieczonego nowego lokalu mieszkalnego i byli zmuszeni do jego wynajmu. Uznano zatem, że nie były to transakcje dokonywane w efekcie przygotowanego z góry planu działania prowadzonego w drodze zorganizowanych, długotrwałych, powtarzalnych czynności typowych dla prowadzenia działalności gospodarczej, a więc nie wypełniają znamion działalności gospodarczej określonych w powołanych wyżej przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni posiada wraz z mężem dwa domy rodzinne położone pod adresami:

1. , ul. - dalej także odpowiednio dom X,
2. , ul. - dalej także odpowiednio dom Y.

Od połowy 2014 r. w domu X zameldowani są dorośli synowie Wnioskodawczyni, a w domu Y zameldowana jest Wnioskodawczyni z mężem oraz niepełnoletnią córką. Od 2014 r. Wnioskodawczyni mieszka w tym domu nieprzerwanie.

Dom X jest zamieszkiwany do chwili obecnej przez najemców (umowa najmu od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., wcześniej wynajmowany w okresach od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., oraz wcześniej zamieszkiwany przez dorosłych synów). Wnioskodawczyni wskazuje, że w ramach najmu domu prywatnego występowała jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Najemcy domu X byli poszukiwani poprzez zamieszczenie ogłoszenia na portalu ogłoszeniowym. Jest to powszechny i typowy sposób szukania najemców przez osoby prywatne i stanowi jednocześnie najprostszy sposób do znalezienia najemcy. Inne działania marketingowe, takie jak reklama, nie były prowadzone. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości oprócz wymienionych we wniosku. Uzasadnieniem najmu tego domu były następujące okoliczności: początkowo synowie mieszkali razem w tym domu, był to czas kiedy kończyli studia, a później rozpoczynali pierwszą pracę. Kiedy jeden z synów, będący inżynierem budowlanym otrzymał pracę w delegacji w , drugi syn postanowił wyprowadzić się, aby nie ponosić kosztów utrzymania dużego domu. Z tego powodu został on wynajęty w ramach najmu okazjonalnego, a także z uwagi na uniknięcie kosztów jego utrzymania, zwłaszcza w okresie zimowym.

W chwili obecnej, Wnioskodawczyni planuje sprzedać dom Y, w którym zamieszkuje wraz z mężem i córką. Ponieważ dom Y jest większy i ma zdecydowanie wyższy standard wykończenia w porównaniu z domem X, Wnioskodawczyni ma szansę uzyskać więcej środków finansowych na planowany zakup trzech nieruchomości dla dzieci. Ponadto, jeżeli córka dostanie się do szkoły w , Wnioskodawczyni planuje z mężem przeprowadzić się do tej miejscowości i mieszkać tam kilka lat, zakładając, że w tym mieście lub okolicy kupi jedno z trzech mieszkań.

W związku z powyższym, plany mieszkaniowe Wnioskodawczyni kształtują się następująco: z uzyskanych ze sprzedaży domu Y środków finansowych planuje zakupić dwa mieszkania w i, w drodze darowizny, przekazać je synom po jednym dla każdego. Planuje również zakupić trzecie mieszkanie i być może, będzie ono właśnie w , oraz zamieszkać w nim wraz z niepełnoletnią córką na czas jej nauki w liceum, a później drogą darowizny przekazać je córce, gdy będzie pełnoletnia.

W tym czasie Wnioskodawczyni planuje dom X w dalszym ciągu okazjonalnie wynajmować, dzięki czemu nie będziemy ponosić kosztów jego utrzymania. Zapewne z mężem wróci do niego jak tylko spełni obietnicę wobec córki, gdy ta się usamodzielni.

Dom Y, będący przedmiotem planowanej sprzedaży stanowi oraz stanowił wyłącznie majątek prywatny objęty wspólnością majątkową małżeńską i nie stanowił nigdy składnika majątku ani towaru handlowego w jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedstawione zdarzenie przyszłe oraz związane z nim plany stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
2. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Powyższe unormowania formułują generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zauważyć przy tym należy, że dopiero łączne spełnienie wszystkich wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanek determinuje możliwość kwalifikacji uzyskanego przez podatnika przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy.

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym, o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

By móc uznać dane działanie za działalność gospodarczą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Z wyjaśnieniem pojęć zorganizowanie i ciągłość wiąże się najwięcej problemów interpretacyjnych. Pojęcie zorganizowanie można rozpatrywać w dwóch aspektach: zorganizowania formalnego oraz zorganizowania faktycznego. Należy stwierdzić, że na pojęcie zorganizowanie w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Przez ciągłość działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Inaczej ciągłość to uczynienie sobie z transakcji w zakresie obrotu nieruchomościami stałego źródła utrzymania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14: Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 (...), podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem normalnych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego) wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy podejmowane przez niego czynności związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem istotnie odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych czyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 2, w celu zakwalifikowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku. Uzasadnienie planowanej transakcji znajduje odzwierciedlenie przede wszystkim w sytuacji rodzinnej i chęci zapewnienia dzieciom jak najlepszych warunków życiowych. Jeden z synów, który do tej pory mieszkał w różnych miejscach, ze względu na częste delegacje, planuje wstąpić w związek małżeński w 2020 r. Dotychczas zdarzało się, że wynajmował mieszkanie w , a obecnie pomieszkuje z rodzicami w domu Y. Syn nie ma jeszcze sprecyzowanych planów mieszkaniowych na przyszłość, bowiem w głównej mierze uzależnione są one od jego aktualnego miejsca pracy, której specyfika jak również krótki staż sprzyjają częstym zmianom. Drugi syn pracuje w i tam wynajmuje garsonierę.

Córka kończy naukę w szkole podstawowej. Wnioskodawczyni zależy, aby dostała się do dobrego liceum ogólnokształcącego, ale ma też na uwadze jej zainteresowania, jak i bezpieczeństwo. W związku z powyższym interesują Ich licea ogólnokształcące w , których poziom nie odbiega od poziomu wielu miejskich szkół. Ponadto miejscowość ta zaspokaja potrzeby córki w zakresie kontynuacji gry na instrumencie, nauki języków, kontynuacji wieloletniego uczestnictwa w zajęciach basenowych. to kameralne miasteczko, stosunkowo bezpieczne, przyjazne dla mieszkańców, bardzo klimatyczne, nastawione na rekreację i wypoczynek, a z uwagi na bliskość rzeki również jakość powietrza jest w nim nieporównywalnie lepsza jak w . Córka jest alergikiem, regularnie przyjmuje leki. Krótkotrwały pobyt w , zwłaszcza w okresie grzewczym, kończy się zaostrzeniem dolegliwości alergicznych. Niestety również obecne miejsce zamieszkania nie jest wolne od smogu, co zostało potwierdzone wielokrotnie badaniami, które wykazywały stany alarmowe. Przeprowadzenie się wraz z córką do pozwoli również na oszczędność czasu, którego nie będzie musiała codziennie poświęcać na dojazdy do szkoły i na dodatkowe zajęcia. W konsekwencji należy uznać, że przychody z planowanej sprzedaży nieruchomości nie będą uzyskane ze źródła jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będą stanowić źródła, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ewentualna sprzedaż nieruchomości zostanie dokonana po zakończeniu szkoły podstawowej przez córkę i tym samym po upływie pięcioletniego okresu od zakupu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okres ten odnosi się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że na powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu wystąpienie (lub niewystąpienie) obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Kwestie związane z podatkiem od towarów i usług są regulowane poprzez odrębne przepisy zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.). Oznacza to, że rozstrzygnięcia spraw w zakresie regulowanym ustawą o podatku od towarów i usług zasadniczo nie mają wpływu na rozstrzygnięcia w zakresie regulowanym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

&‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia zorganizowany przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, nieprowadzącą działalności gospodarczej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych, pozostającą we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni w dniu 2 kwietnia 2014 r. zakupiła od firmy deweloperskiej działkę o powierzchni 10,67 a, zabudowaną domem w stanie surowym otwartym oraz udział 1/8 w działce drogowej wewnętrznej o powierzchni 0,9 a (dalej: dom Y). W domu zamieszkuje do chwili obecnej Wnioskodawczyni z mężem i córką. W dniu 4 maja 2014 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę o powierzchni 9,84 a, zabudowaną domem w stanie surowym otwartym oraz udział 1/8 w działce drogowej wewnętrznej o powierzchni 0,9 a (dalej: dom X).

Dom X jest zamieszkiwany do chwili obecnej przez najemców (umowa najmu od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., wcześniej wynajmowany w okresach od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. oraz wcześniej zamieszkiwany przez dorosłych synów). Wnioskodawczyni wskazuje, że w ramach najmu prywatnego domu występowała jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Najemcy domu X byli poszukiwani poprzez zamieszczenie ogłoszenia na portalu ogłoszeniowym. Inne działania marketingowe, takie jak reklama nie były prowadzone. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości oprócz wymienionych we wniosku. Został on wynajęty w ramach najmu okazjonalnego z uwagi na uniknięcie kosztów jego utrzymania, zwłaszcza w okresie zimowym.

W chwili obecnej, Wnioskodawczyni planuje sprzedać dom Y, w którym zamieszkuje wraz z mężem i córką. Ponieważ dom Y jest większy i ma zdecydowanie wyższy standard wykończenia w porównaniu z domem X, Wnioskodawczyni ma szansę uzyskać więcej środków finansowych na planowany zakup trzech nieruchomości dla dzieci. Ponadto, jeżeli córka dostanie się do szkoły, Wnioskodawczyni planuje z mężem przeprowadzić się do innej miejscowości i pomieszkać tam kilka lat, zakładając, że w tym mieście lub okolicy kupi jedno z trzech mieszkań. Dom będący przedmiotem planowanej sprzedaży stanowi oraz stanowił wyłącznie majątek prywatny objęty wspólnością majątkową małżeńską i nie stanowił nigdy składnika majątku ani towaru handlowego w jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości zabudowanej domem, o której mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione w powyższym opisie wskazują, że przedmiotowa nieruchomość, nie została nabyta dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w niej wykorzystywana.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość (działkę zabudowaną domem) w celu zamieszkania w tym domu z rodziną. Nabycia ww. nieruchomości dokonała z majątku wspólnego w trakcie trwania małżeństwa. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika majątkowego ani towaru handlowego w pozarolniczej działalności gospodarczej, ani nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem, całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania, i cel działania Wnioskodawczyni wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej domem w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawczynię, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia ww. nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia nabycie, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia nabycie została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano wyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 158 Kodeksu cywilnego).

Zatem, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, czyli od 2014 r.

Zatem, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości zabudowanej domem, położonej w przy ul. , pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynie z końcem 2019 r.

W rozpatrywanej sprawie, należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Reasumując, planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej domem w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości działki zabudowanej domem jednorodzinnym, położonej w przy ul. , której zamierza dokonać Wnioskodawczyni nie wcześniej niż w 2020 r., nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej