Opodatkowanie dochodów uzyskiwanych z pracy wykonywanej na terytorium Austrii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej i opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w Austrii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 kwietnia 2022 r. (data wpływu 4 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 1 sierpnia 2018 r. jest Pan na stałe zameldowany w Niemczech. Posiada Pan obywatelstwo niemieckie i polskie. Od 1 lutego 2018 r. pracuje Pan na stałe w firmie „X.”, która znajduje się na terytorium Austrii. Tam posiada Pan ubezpieczenie zdrowotne wraz ze swoją rodziną – żoną i trójką dzieci, ale wynagrodzenie otrzymuje Pan z podatkiem, który płaci w Niemczech. W Polsce ma Pan rodzinę: żonę i troje dzieci. Tam również jest Pan zameldowany. Pana żona nie pracuje zajmując się wychowywaniem dzieci. Rozlicza się Pan wraz z rodziną w niemieckim urzędzie skarbowym. W Polsce oddaje Pan PIT-36 wraz z załącznikami, czyli wykazuje Pan dochód z Austrii wraz z małżonką która nie pracuje i nie ma dochodów w Polsce. Zaświadczenie wydane przez urząd skarbowy o dochodach i braku dochodów żony musi Pan przedstawić przy rozliczeniu podatkowym w Niemczech. W Polsce przebywa Pan na urlopie oraz jak ma więcej wolnego w Austrii. Większość czasu w roku przebywa Pan w Niemczech.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że w 2021 r. nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w 2021 r. i obecnie są Niemcy. Odpowiadając na pytanie dotyczące posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii, wyjaśnił Pan, że w Austrii Pan pracuje ale nie mieszka, nie płaci Pan tam podatku. Natomiast odpowiadając na pytanie w zakresie stałego miejsca zamieszkania, wskazał Pan, że posiada dwa stałe adresy zamieszkania – w Polsce i w Niemczech. W Niemczech wynajmuje Pan mieszkanie i płaci podatki. Mieszka Pan na granicy austriacko-niemieckiej. Po pracy w Austrii cały wolny czas spędza Pan w Niemczech. Do Polski przyjeżdża Pan do swojej rodziny, tj. żony i trójki dzieci. Mieszka Pan na pobyt stały w R. Dom jednorodzinny jest własnością Pana małżonki – jest jego jedynym właścicielem. W Polsce i w Niemczech posiada Pan wspólne z małżonką konta bankowe. Samochód którym jeździ Pan za granicę oraz do pracy jest własnością małżonki. Jest ona jedynym właścicielem wpisanym w dowodzie rejestracyjnym. Razem z małżonką w R. posiada Pan działkę budowlaną i grunty rolne. Nie posiada Pan żadnych kredytów ani innych zobowiązań. Posiada Pan dwie przyczepy (rolniczą i samochodową). Potwierdził Pan, że w okresie którego dotyczy wniosek zarówno żona jak i małoletnie dzieci pozostawały na Jego utrzymaniu. Zawsze gdy przyjeżdża Pan do Polski zamieszkuje pod stałym adresem w R. Nie należy Pan do żadnej organizacji ani nie udziela się społecznie. W 2021 r. zazwyczaj przebywał Pan w Niemczech. W roku 2021 nie uzyskał Pan żadnych dochodów w Polsce. Pracę wykonuje Pan na terytorium Austrii, gdzie przebywa Pan jedynie w czasie wykonywania pracy. Pracę wykonuje Pan w trybie 3-zmianowym. W ciągu roku przepracował Pan 219 dni (po 8 godzin oraz dodatkowe 96 godzin w ciągu roku po zmianach 12-godzinnych). Pracodawca posiada siedzibę w Austrii.

Doprecyzował Pan również, że wniosek dotyczy wyłącznie zapłaty podatku od dochodów uzyskanych ze wskazanej we wniosku pracy. Na terytorium Austrii oraz Niemiec nie uzyskuje Pan innych dochodów.

Pytania

Czy w Pana sytuacji będzie Pan musiał zapłacić podatek dochodowy w Polsce za rok 2021?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, nie będzie Pan musiał płacić podatku w Polsce. W Polsce dochody są zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Uważa Pan, że w Niemczech płaci Pan podatek, płaci Pan za mieszkanie i tam przebywa więcej niż połowę czasu. Pana żona nie pracuje bo wychowuje troje dzieci. Z tego powodu utrzymuje Pan mieszkanie w Niemczech i dom w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że od 1 sierpnia 2018 r. jest Pan na stałe zameldowany w Niemczech. Posiada Pan obywatelstwo niemieckie i polskie. Od 1 lutego 2018 r. pracuje Pan na stałe w firmie „X.”, która znajduje się na terytorium Austrii. Tam posiada Pan ubezpieczenie zdrowotne wraz ze swoją rodziną – żoną i trójką dzieci, ale wynagrodzenie otrzymuje Pan z podatkiem, który płaci w Niemczech. W Polsce ma Pan rodzinę: żonę i troje dzieci. Tam również jest Pan zameldowany. Pana żona nie pracuje zajmując się wychowywaniem dzieci. Rozlicza się Pan wraz z rodziną w niemieckim urzędzie skarbowym. W Polsce oddaje Pan PIT-36 wraz z załącznikami, czyli wykazuje Pan dochód z Austrii wraz z małżonką która nie pracuje i nie ma dochodów w Polsce. Zaświadczenie wydane przez urząd skarbowy o dochodach i braku dochodów żony musi Pan przedstawić przy rozliczeniu podatkowym w Niemczech. W Polsce przebywa Pan na urlopie oraz jak ma więcej wolnego w Austrii. Większość czasu w roku przebywa Pan w Niemczech.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że w 2021 r. nie przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w 2021 r. i obecnie są Niemcy. Odpowiadając na pytanie dotyczące posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii, wyjaśnił Pan, że w Austrii Pan pracuje ale nie mieszka, nie płaci Pan tam podatku. Natomiast odpowiadając na pytanie w zakresie stałego miejsca zamieszkania, wskazał Pan, że posiada dwa stałe adresy zamieszkania – w Polsce i w Niemczech. W Niemczech wynajmuje Pan mieszkanie i płaci podatki. Mieszka Pan na granicy austriacko-niemieckiej. Po pracy w Austrii cały wolny czas spędza Pan w Niemczech. Do Polski przyjeżdża Pan do swojej rodziny, tj. żony i trójki dzieci. Mieszka Pan na pobyt stały w R. Dom jednorodzinny jest własnością Pana małżonki – jest jego jedynym właścicielem. W Polsce i w Niemczech posiada Pan wspólne z małżonką konta bankowe. Samochód którym jeździ Pan za granicę oraz do pracy jest własnością małżonki. Jest ona jedynym właścicielem wpisanym w dowodzie rejestracyjnym. Razem z małżonką w R. posiada Pan działkę budowlaną i grunty rolne. Nie posiada Pan żadnych kredytów ani innych zobowiązań. Posiada Pan dwie przyczepy (rolniczą i samochodową). Potwierdził Pan, że w okresie którego dotyczy wniosek zarówno żona jak i małoletnie dzieci pozostawały na Jego utrzymaniu. Zawsze gdy przyjeżdża Pan do Polski zamieszkuje pod stałym adresem w R. Nie należy Pan do żadnej organizacji ani nie udziela się społecznie. W 2021 r. zazwyczaj przebywał Pan w Niemczech. W roku 2021 nie uzyskał Pan żadnych dochodów w Polsce. Pracę wykonuje Pan na terytorium Austrii, gdzie przebywa Pan jedynie w czasie wykonywania pracy. Pracę wykonuje Pan w trybie 3-zmianowym. W ciągu roku przepracował Pan 219 dni (po 8 godzin oraz dodatkowe 96 godzin w ciągu roku po zmianach 12-godzinnych). Pracodawca posiada siedzibę w Austrii.

Doprecyzował Pan również, że wniosek dotyczy wyłącznie zapłaty podatku od dochodów uzyskanych ze wskazanej we wniosku pracy. Na terytorium Austrii oraz Niemiec nie uzyskuje Pan innych dochodów.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana rodzina, tj. małżonka i troje małoletnich dzieci mieszkało w Polsce, a ponadto w Polsce jest Pan właścicielem nieruchomości, posiada wspólne z małżonką konto bankowe oraz nieruchomości, uznać należy, że centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Polsce. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Ponadto, mając na uwadze, że w 2021 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej:

W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że posiadał stałe miejsce zamieszkania w Niemczech i w Polsce. W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 umowy. Wobec powyższego – jak wyjaśniono powyżej – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że to z Polską łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste, bowiem to w Polsce zamieszkuje Jego żona i małoletnie dzieci które pozostają na Pana utrzymaniu, jak również to w Polsce jest Pan właścicielem nieruchomości, uznać należy, że to z Polską a nie z Niemcami łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. W Niemczech co prawda wynajmuje Pan mieszkanie i przebywa po zakończeniu pracy, jednakże okoliczności te nie mogą przesądzić o ściślejszych powiązaniach osobistych i gospodarczych. W konsekwencji Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej jest Polska.

Oznacza to, że w 2021 r. w Polsce podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Mając natomiast na uwadze, że w 2021 r. jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągał Pan dochody z pracy wykonywanej na terytorium Austrii odnieść należy się również do przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921).

Stosownie do art. 15 ust. 1 Umowy polsko-austriackiej:

Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 Umowy polsko-austriackiej :

Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i

b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c)wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższego, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii.

Z kolei w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. Umowy polsko-austriackiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

W konsekwencji, ponieważ w 2021 r. przebywał Pan na terytorium Austrii ponad 183 dni, jak również wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w tym kraju, co jest równoznaczne z niespełnieniem przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 ww. Umowy, Pana dochód uzyskany w 2021 r. z pracy wykonywanej na terytorium Austrii podlegał opodatkowaniu - stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Umowy polsko-austriackiej - tj. zarówno w Polsce, jak i w Austrii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce co do zasady należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że art. 24 ust. 1 lit. a) ww. Umowy polsko-austriackiej, został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zarówno Polska, jak i Austria notyfikowały bowiem umowę polsko – austriacką do objęcia ww. Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku.

Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Austrię 22 września 2017 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski i dla Austrii jest 1 lipca 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Stosownie do art. 34 ust. 1 Konwencji MLI:

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

W myśl natomiast art. 34 ust. 2 ww. Konwencji:

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a)w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b)w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

‒w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

‒w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI:

w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy mogą być opodatkowane przez Austrię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Austrię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii), Polska zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Austrii;

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w Austrii.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w Austrii.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że odliczeniu mógłby podlegać jedynie podatek zapłacony w Austrii, tymczasem z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że w Austrii w związku z uzyskiwaniem dochodów z pracy wykonywanej w tym kraju nie płaci Pan podatku.

W konsekwencji uznać należy, że dochody uzyskane przez Pana w roku 2021 – stosownie do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Austrią – podlegały opodatkowaniu w Polsce. Brak zapłaty podatku w Austrii skutkuje brakiem możliwości jego odliczenia na podstawie ww. przepisów. Opodatkowanie w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Austrii oznacza obowiązek złożenia w Polsce zeznania podatkowego, w którym należy wykazać dochody z pracy za granicą. Obowiązek ten wystepuje bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy uzyskał Pan inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym za nieprawidłowe należy uznać Pana stanowisko, zgodnie z którym dochody są zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).